"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

Ailesini cinayetle kaybetmiş bir kadın. Onu kaçıran bir katil. Sırların karşısında gerilen iki ruh. Ve bir kelebek uçtu başımın üstünden. Kanatlarını çırparak mavi mor renkli bulutlara doğru ilerlemeye devam etti. Güçsüz kanatları bir kaç çırpınıştan sonra derin dalgalara kondu. Azrail yavaşça girdi kelebeğin kanına. Bir kaç çırpınış daha... Ve kelebeğin kalbi Azrailin'in pençeleri arasındaydı. Azrail Kelebeğe aşık oldu. Zavallı kelebek Zavallı Azrail Asla mutlu olamadılar. #Kelebek'te 6. Sırada 06.08.2018 #Cinayet'te 42. Sırada 10.08.2018 #GençKızEdebiyatı'nda 2. Sırada 13.08.2018 *Kapak şahsıma aittir.

Beni parayla satın almıştı kendisine.Dudaklarında kan taşıyan ölü adamdı o.Nefesi sigara kokarken, ruhu intikam diye küf tutmuştu. Çıktığı kırık camlarla dolu olan yoluna, benide almıştı. Her adımda biraz daha kanadı yüreğim ona. Biraz daha ölüm koktu tenim. Biraz daha kan istedi dudaklarım. Güneşin doğduğu her gün bir hayalimi istedi benden. Ben kulaklarına fısıldadım, o avuçlarıma yuva yaptı hepsini. Yoldaş olduğumuz bu yolda, karanlığa kanat çırpmaya başladık. O bana gece oldu, ben ona kırmızı karanfilli uçurtma. Herşey yaprak dökümünün kışa gönül verdiği, yağmurun ninnileriyle sokakları dövdüğü kasım ayında başladı. Sevdalıların yandığı, ellerin titrediği, kömür kokusunun mahalleyi sardığı kasımın kara sevdası. Ben kaçarken, o yakaladı. Aldı beni, sakladı gölgesinin ardına. Burnuma doldu ölüm kokusu. Alnımın orta yerine damladı dudaklarındaki kan. Tenime işledi nefesinin zehri. Ben onun kırmızı karanfilli uçurtması oldum, O benim ölüm kokan adamım... "Parçalara ayrılmış bir çocukluğun dudaklarından öptüm. Şimdi kelimelerime saplanmış parçalarda çocukluğunun pamuk şeker tadı değil, bakire bir yaranın kızıl ve sıcak gözyaşları gizli." "Ölüm diliyorsun. Yanmak için. Bilmiyorsun, gözlerin cehennemin saklı adı." "Durdum ve izledim. Saatlerce. Dakikalar silindi. Saniyeler akrebi boynuna geçirip saniseleri idam etti. Yelkovan hızla kulaklarımda dans ederken, Tanrı'ya göz kırptım. Bu dünyaya resmettiği en güzel tebessümdün. Benim için yarattığı en zalim, en içli cezasıydın." 30Kasım17🌹

Kızgındı. Öfke tüm bedenini sarmıştı. Kırmızı dudaklarını büzmüş, sarı saçları kuş yuvasına dönmüştü. İnce parmaklarını hışımla çantanın olduğu masaya çarpıp öne doğru eğildi. "Çocuklarım nerede?" diye öfke ile bağırdı. Hamza gözlerini genç kadının öfkeli yeşil gözlerine çevirdi. Sonra yavaş yavaş tüm yüzünde gezindi. Biraz aşağıya inip beyaz gömleğinden gözüken derin göğüs dekoltesinde takılı kaldı. Bu kadın Hamza'nın sonu olacaktı. Eski karısı... Çocuklarının annesi... Artık küçük düşmanıydı, küçük ve huysuz...

Genç Kız Edebiyatı içinde #1 Bir Mahalle Klasiği... Bu hikayede ne lüks evler arabalar, ne zengin insanlar, ne de kötü adamlar var... Bu hikayede biraz sizden, biraz bizden, en çok da hayatın içinden olaylar var. Onlar orta halli mahallenin sakinlerinden ikisi yalnızca... Hiçbir şeyi uçlarda yaşamayan bu ikilinin, uçurumun kıyılarında gezinen aşklarına şiirlerle, türkülerle eşlik etmek isterseniz, işte burası tam da aradığınız yer... ❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️ Onun bu kendinden emin tavırlarına aşık bir genç kızdım bir zamanlar. Hoş hala aşıktım ya, dizginliyordum sadece kendimi. Aşkıma gem vuramazdım elbette; ama duygu yoğunluğumun iplerini elimden kaçırmamak için sıkı sıkı tutuyordum. O sıkı sıkı tuttuğum ipler çoğu zaman kesiyordu parmaklarımı; ama parmaklarımdan akan kana ve sızlayan eklem yerlerine rağmen gidiyordu hayat akışında, gitmek zorundaydı en çok da...

Mirza, genç kızın sorusunu cevaplamadan masanın ortasında duran vazodan bir dal çiçek aldı. Parmaklarının arasında çevirirken, gözlerini karşısındaki genç kıza çevirdi. "Leylak çiçeği ne anlama gelir bilir misin?" Asuman boş gözlerle bakarak, göz ucuyla çiçeğe baktı. Mirza'da zaten bir cevap beklememişti, hemen kendi sorusunu cevapladı. "Leylak çiçeği ilk aşk anlamına gelir. Kişiler bu çiçeği ilk aşklarına verirmiş. Buyur, doğum günün kutlu olsun." Diyerek çiçeği genç kıza uzattı. Asuman şaşkınlıkla istem dışı uzanıp çiçeği aldı. Burnuna götürüp kokladı. Tamamen kendinden beklenmeyen hareketlerdi. Kendisini anın yoğunluğuna kaptırmıştı. Mirza karşısındaki kişiyi nasıl etkisi altına alacağını çok iyi biliyordu. Yaptığının farkına varan Asuman sinirle çiçeği masanın üzerine koydu. "Bende o zaman sana bir nasihat vereyim. Bir daha bundan sonra sakın bir kadınla dans etme. Ha bir de avukat adayı bir kız ile asla dans etme. Ön sezileri çok kuvvetli oluyor. Karşısındaki insanın hareketlerini okuyabiliyor." Diyerek tebessüm etti Asuman. Kızlar şaşkınlıkla Asuman'ın ne demek istediğini anlamaya çalışırken, bir de üzerine tebessüm etmesiyle iyice şaşkına uğramışlardı. Güldüğü için Asuman'ın Mirza'dan etkilendiğini sanmışlardı. Mirza, başını eğip güldükten sonra genç kıza çapkınlıkla göz kırparak ayağa kalktı. Kendi masasındaki arkadaşlarına bahsi kazandığına dair işaret çakıp, yerine yürüyerek oturdu. "İddiayı kazandım. Sözünü yerine getir." Büyük aşka vesile olacak olan intikam, bir leylak çiçeği ile başladı. Bundan sonra beraber yanıp, beraber kül oldular. NOT: KİTAP YOĞUNLUKLA DRAM İÇERMEKTEDİR!!!

-İste ya da isteme duyguların önemli değil benim olacaksın -Ne saçmalıyorsun sen dediğimde üzerime gelmeye başladı -Emin misin gücümü bilmiyorsun BENİMSİN !

...Aslında her şeyi başlatan küçücük bir işaretti. Sonra ise kader her şeye rağmen kendi mucizesini çizmişti... Onların hikayesi, Sare'nin Çınar'a ait bir bilekliği bulmasıyla başladı. Ani bir cesaretle atmaya başladığı mesajların ardından, kaderin bir cilvesi gibi onları bir araya getiren planlarla ise iş çığırından çıktı. Tesadüfler silsilesi peşlerini bırakmazken hayatın içindeki sürprizler ise planda olmayan bir sonu onlara sundu. Ama günün sonunda olması gereken oldu. "Son sayfası yırtılmış bir romanın kahramanlarıydık biz. Bir dolma kalemin mürekkebi dökülmüştü geleceğimize, bitememiştik. Oysa... Küçücük bir mucizeyle başlamıştı bizim hikâyemiz. " Lise #2 (14/08/2020) Liseaşkı #3 (20/04/2020) Kısahikaye #2 (15/05/2020) Mesaj #1 (15/05/2020) Merak #1 (13/06/2020) Bileklik #1 (15/11/2020) Anonim #1 (04/09/2020) Bilinmeyennumara #1 (17/12/2020)

Yetişkin içerik vardır. Eğer rahatsız olacaksanız okumayın lütfen. Kitabın gerçek sahibi @its_nusa_obviously tarafından izin alınarak çevrilmiştir. İZİNSİZ ÇEVİRİLERİMİ ALMAYIN VE KULLANMAYIN!!! ______________ "Biliyorsun, kurbanlar kaçıranlardan korkmuyorlar. Kaçıranların kendilerine yapabileceklerinden korkuyorlar. İnsanlar diğer insanlardan korkmuyorlar, görüyorsun, sadece acıdan korkuyorlar ve korku buna yol açan şey. "sevgili prensesim" "Beni korkutmak mı istiyorsun?" "Hayır. Benim olmanı istiyorum."

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.