Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

→tamamlandı Bana, onun ve benim biz olma ihtimalimiz imkansız geliyordu. Ama imkansız diye bir şey, yoktu.

.

Yaklaşık yarım saat olmuştu. Hava iyice soğumuştu. Ve yağmur atıştırıyordu. O da gelmemişti. Bense bir ümit hala oturduğum salıncakta bekliyordum. Aslında boşversene kimin umrunda? Salıncakta kalkıp taşlara bir tekme savurdum. Kapuşonumu başıma geçirip yürümeye başladım. "Hop, hop, koca oğlan yerinde dur bakalım." "Defne..." "Defne ya. Ben ne zorluklarla çıktım dışarı sende gidecek miydin? Yok öyle yağma." "Bekledim..." "Dur bakayım ben senin yüzünü göremiyorum. Geç şu ışığa." Diyip kollarımı tuttu beni lambanın altına sürükledi. Kafam eğikti. Tam kaldırdığım sırada göz göze geldik. O bana şaşkınlıkla bakarken bir telefon melodi sesi geldi. Duman senden daha güzel. Bu benim telefonumun melodisiydi. "Oha şu an hislerime tercüman." Dedi Defne şaşkınca. Ve o an gök gürledi. Ve yağmur bardaktan boşalırcasına yağmaya başladı. Defne gülümseyerek gökyüzüne baktı. Kolumdan çekip tam ıslanabileceğimiz yere geçtik. "Yağmuru sevmiyorum." Diye mırıldandım. "Olsun benle seversin." O sırada telefonunda bir şeyler yaptı. Şarkıyı açmıştı. "Kimseyi görmedim ben senden daha güzel!" "Kimselere de bakmadım aklımdan geçen!" "Kimseyi tanımadım senden daha güzel!" O kendi kendine eğlenirken ben de onu izleyerek eğlendim. Yazı kitaptan bir alıntı :) neels visser × cindy kimberly DEFUZ İSMİ ŞAHSIM TARAFINDAN BULUNMUŞTUR. LÜTFEN (Ç)ALMAYINIZ. [Tamamlandı] 11 Eylül 2018

→tamamlandı Bu kitap, karanfil sevenlere ithafen. E: Senin haberin yok ama ben kalbimi avuçlarına bıraktım E: Ne olur, avucunu kapatma E: Ölürüm