"Senin beyazlığına geçemeyecek kadar karanlıktım. Ama seni kendi bataklığıma çekecek kadar gözüm kararmıştı. Ben aydınlamazdım ama sen batabilirdin. Biz ayrılamazdık ama sen ölebilirdin."

Türkiye'nin sayılı en iyi mafyalarından olan Yağız Egemen geçmişte yaptığı hataların acısını karşısına çıkan Hazan ile yaşarken bu ikilinin arasında akıl almaz bir bağ oluşur. Geçmişin Tozları - 13.03. 2018 de yazılmaya başlanmıştır.

Yıllardır aşkını içinde yaşayan Hazan, sevdiği Yağız Egemen'e kavuşabilecek miydi? Gururunu yok sayıp aşkını itiraf edebilecek miydi? Peki Yağız Egemen, bu kızımızı isteyecek mi? Ya da onların aşkı nasıl olacaktı? *Ece ve Sinan'ın aşkı da bulunuyor aşklarım :D* -Ecsin- -Yağhaz-

Küçükken annesi ve babası tarafından terk edilen Miray, daha çok küçükken kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmiş fakat kötü bir kız olarak geçirmiş hayatını. 16 yaşında hiç beklenmedik bir gece bir polis ile karşılaşması onun hayatını değiştirmiştir. Yaşları birbirine ne kadar uyuşmasa da birbirlerini çok sevmişlerdir. Peki onların bu hayatı nasıl ilerlemiştir? 20.01.2018

"Hazan bir gün Alzheimer gibi ciddi bir unutkanlık hastalığına dahi yakalansa, hayatta iki kişiyi asla unutmazdı. Biri Sinan, diğeri Yağız... Çocukluk arkadaşları. Üç silahşörler... Aslı, Deniz ve Efe gibi. Dawson, Joey ve Pacey gibi. En yakınları. Birlikte büyüdükleri, en acılarını, en tatlılarını paylaştıkları... " Üç genç, eski ve güçlü bir dostluk, yalanlarla çevrili hayatları ve yalancıların sönmeye başlayan mumlarının hikayesi. "Onu korumak için bir başka yalan söyledim ve yeni bir mum yaktım. Bir geceyarısı mumu..."

"Bana yalan söyledin. Tanıştığımız ilk günden beri paylaştığımız anların kaçı doğruydu?" "Sütten çıkmış ak kaşıkmışsın gibi konuşma. Sen de tanıştığımız andan beri yalanlar söyledin." "Ben sadece..." "Sen sadece beni kandırabileceğini sandın ama sandığın gibi değilmiş, değil mi? Ava giderken avlanmak buna diyorlar." "Ben sadece bize şans tanımak istemiştim." "Biz diye bir şey yok. Bunu anla ve ne yapacağına öyle karar ver." "Umursuyor musun ki? Bana ne olacağıyla neden ilgileniyorsun?" "Gerçeği bilmek ister misin? Zerre kadar umrumda değilsin."

Yaşadıklarına kendi bile haz edemesken, aile tehdidiyle ölüm oyununa katılmıştı. Zaafı hâline gelen gözyaşı hiç durmazdı, hep dolardı gözleri. Tanıştığı kişinin onun hayatını değiştireceğini nereden bilebilirdi ki? Bu bir ölüm oyunuydu ve kimseye güvenmemesi gerekiyordu. Ölümüne giden oyunda, güvendiği kişi sayesinde yaşamayı öğrenmişti. Evet, belki can yakmaktan nefret ediyordu ama bunu yapmak zorundaydı. Can yakmasa, canı yanacaktı. Ve bunu hiç istemezdi. Güvendiği kişinin cümleleri aklına kazınmıştı ve unutmaya hiç niyeti yoktu. Onların aşkı acı, Onların aşkı zor, Onların aşkı çığlık... Labirent'te ölümü bekleyen yarışmacılar vardı. Hepsi bir yaşayan ölüydü ve bu yaşayan ölüler, ruhlarını teslim etmeyi yani ölmekten korkuyorlardı. Onlar ölümden korkan ölülerdi...

Tanımadığınız çok değişik karakterlerlere bir göz atïn isterseniz...

İki düşman okulun öğrencileriydi onlar. Bir Lider Boran , diğer bir Lider Miray. Sizce bunların hikayesi nasıldı? *********************

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."