Σηκώνομαι νευριασμενη και τον κοιτάω στα μάτια. - Τι έγινε ρε μωρό μου?, ρωτάει όλο παράπονο. - Λεωνίδα τι στο διάολο είναι αυτό? Και δεν θέλω ψέμματα!, απαντάω με υφακι. - Πω γαμωτο, σιγοψυθιριζει. Όρθιος πλέον με πλησιάζει και μου το αρπάζει από τα χερια. - Αυτό δεν έπρεπε να το δεις. - Γαμωτο Λεωνίδα πες μου ότι...
'Και από εδώ ο γιος μου ο Στέφανος! Εύχομαι να τα πάτε καλά αυτούς τους τρεις μήνες.' γυρίζω το κεφάλι μου με περιέργεια προς τις ξύλινες σκάλες για να δω το αγόρι που τις κατεβαίνει. 'Δεν είναι δυνατόν.."λέω τρομοκρατημένα σχεδόν από μέσα μου για να μην με καταλάβουν.Κάποιο κρύο αστείο πρέπει να είναι. Ναι ένα αστεί...