Έκλεισα τα μάτια μου ενώ άφησα το ματωμένο όπλο μου στο κρύο πάτωμα. Ήξερα ότι έφτανε το τέλος. Μπορούσα να το νιώσω να με καταστρέφει αργά και βασανιστικά, όπως έκανε πάντα. Να παίρνει μακριά κάθε κομμάτι μου, κάθε ίχνος ψυχής που είχε απομείνει σε ένα άδειο σώμα. Όπως τα τσιγάρα που καπνίζαμε παρέα κοιτώντας τα αστέρια, κάνοντας όνειρα που και οι δύο ξέραμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν. Ποτέ όμως δεν φαντάστηκα έτσι το δικό μου τέλος. Δεν ήταν ένα τέλος γραμμένο από εμένα αλλά από τον χειρότερο μου εχθρό, δύο πρόσωπα που καθώς πλησίαζα στον θάνατο συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα. Ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου, όμως δεν είχα την δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου. «Γιατί το αφήνεις να σε σκοτώνει;» Αμέσως κατάλαβα ότι αυτή η φωνή ανήκει στην γλυκιά καταστροφή μου. Στον άνθρωπο που μου έβαλε φωτιά αλλά κράτησε τις στάχτες μου κοντά του. «Δεν μπορεί να με σκοτώσει» Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου και αμέσως χάθηκα στο μοναδικό χρώμα των δικών του. «Είμαι ήδη νεκρή» συνέχισα χαμογελώντας πικρά. Ίσως και για τελευταία φορά. Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο♡ © 2019 -DON'T COPY THIS STORY! [first story] - YourDis

Σε αυτό το βιβλίο θα αναρτούνται όλες οι ανακοινώσεις από την ομάδα μας! Όλα όσα πρέπει να ξέρετε υπάρχουν εδώ, προσθέστε το στην βιβλιοθήκη σας για να λαμβάνετε πρώτοι όλες τις ενημερώσεις!

Σύμφωνα με τον ψυχολόγο , ανθρωπολόγο και συγγραφέα Τζέντ Ντάιαμοντ, στον έρωτα υπάρχουν Πέντε στάδια.. Μια σχέση στηρίζεται σε Πέντε απλά Βήματα σύμφωνα με τους ειδικούς... Πέντε Βήματα...! Ας τα περπατήσουμε με το ζευγάρι μας, συνοδοιπόροι σε μια μακριά διαδρομή . Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή (ολική/μερική/περιληπτική/κατά παράφραση) του περιεχομένου του , με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς τη προηγούμενη γραπτή άδεια της συγγραφέας μιας και τα δικαιώματα έχουν κατοχυρωθεί νομικά . Επίσης απαγορεύονται τα υβριστικά/προσβλητικά/συκοφαντικά σχόλια σε οποιαδήποτε σελίδα του διαδικτυακού τόπου. Θα χαρώ να λάβω σχόλια με την γνώμη σας είτε θετικά είτε αρνητικά. Ευχαριστώ.

Μια κοπέλα έχει περάσει τα εφηβικά της χρόνια σε ψυχιατρική κλινική εξαιτίας ενός μοιραίου σκηνικού. Μετά απο χρόνια κατάφερε να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Για πόσο όμως; Ένας περίπατος στο "ναρκοπεδιο" αρκεί για της επαναφέρει στην μνήμη όλα αυτά που προσπαθούσε να διαγράψει. Το ίδιο βράδυ παρευρίσκεται σε μια εκδήλωση. Κόσμος. Μα αυτός ο κόσμος είναι γνωστός από το παρελθόν. Ένα οικείο πρόσωπο μπροστά της. Ξαφνικά τα πάντα γυρω της θολώνουν. Δεν είναι απλώς οικείο. Τελικά, αρκεί να συγχωρέσεις και να ξεχάσεις ή χρειάζεσαι και την εκδίκηση για να προχωρήσεις;