17' nin bir çarpışma sonucu birinden platonik olarak hoşlanması ile başlar. Bunun sonucunda kendisine ve sevdiği çocuğa birer numara verir zaman geçtikçe bu aşk platonikten gerçeğe dönmeye başlar.17 farkında bile olmadan yeni bir dünyanın kapısın açmış olmaktadır.:)

"Taylan" dedim gözlerinin içine merakla bakarak. "Efendim, Mavi Kelebek." "Sevdiğin biri var mı?" "Var, neden sordun, Lâl?"dedi alayla gözüme bakarak. Burda alay edecek ne vardı... "Hiç,merak ettim" dedim ve merakıma yenik düşüp devam ettim "Çok mu seviyorsun onu?" "Evet, hayal edemeyeceğin kadar çok hemde" bunu söylerken gözleri ışıldayarak bakmıştı. Hayır, tabi ki kıskanmadım "Hımm, anladım." dedim üzgün bi sesle. "Sakın, kıskandım deme" hızlîca başımı olumsuz anlamda salladım. "Peki, onun yerinde olmak ister miydin?" "İsterdim, beni de hayal edemeyeceğim kadar çok sevmelerini." "Bi insan kendisinin yerinde de olmak istermiş bazen..."

Arkadaşınızın gizemli cinayetini bilinç altınızdaki merdivenlerle aydınlatacak oldaydınız, hafızanızı kaybetmişken bile basamaklar size yardımcı olur muydu? 🌘🗝️ Merdivenlerin kimisi diktir kimisi yokuş ve her bir adım insanın kendine yaşattığı ıstırabı temsil eder. Adım attıkça katedilmesi gereken basamak sayısı artar çünkü insan hiç bir zaman kendi ıstırabına tatmin olmaz. Ne yaşarsanız yaşayın, kendinizi kime ne yaşattığınızla sınarsınız. Tabii eğer benim gibi merdivenlere mahkumsanız.

Burada tek bir kral yoktu.

Önce çocuktuk sonra birer ölü oluyorduk, adaleti ararken kanların içinde can veriyorduk, Güneş'i beklerken geceye mahkum oluyorduk. Ve yine bir hedef belirlendi, ölümü kesinleşti...katili ben olmalıydım ölen o... Katili olacağım adama "Hükümet'in Kalbi" diyorlardı, belki de düşmanıma kıyamamamın sebebi kalbimin hükümdarı oluvermesiydi... .... Herşeyin ortasında ayın yanında yıldızlar belirdi, siyah gördüğüm ülke gökkuşağına çevrildi, çöl olan kalbime solmayan canlı çiçekler açılıverdi. Kalbi kalbime pusula oldu, ruhumu darağacından kurtardı. Mazlumların umuduyken kendine vasfı olmayan ben, sayesinde çiçekleri sevmeyi öğrendim. Bir seri katildim, bir askerdim, bir denektim ama en eşsizi belkide en kötüsü düşmanına tutulan bir deliydim. Çünkü yaşamı hissetmek için Azrail'i dibime çektim. Ruhunuzdaki beyazın kaybolmaması dileğiyle🤍

Şimdi hiç bilmediğim bir şehrin, hiç bilmediğim bir sokağındayım... Yanlız mıyım? Tabiki de "Hayır"... Sensizliğim ve tıklım tıklım yalnızlığım benimle... Sen peki? Sende bensiz misin ? Yoksa aklından bile geçmeyen bir geçmişin miyim senin için ? Senin bir kere yolun benden geçerken, benim bütün yollarım sana çıkıyordu.... Nerede olduğum pek önemli değil ... Aklımda senin olduğun bir yerde, sensizlikleyim.... ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ Hikayemin kullanım, paylaşım ve çoğaltma hakkı yanlızca bana aittir. Bu durum noter tarafından da onaylı olup, benim bilgim dışında çoğaltılması, yayınlanması ve yazarı belirtilmeden alıntı yapılması yasaktır. Bu kuralların ihlal edilmesi durumunda, ihlal eden kişi yada kişiler hakkında kanuni yollardan işlemlerin başlatılacağı duyurulur. İlk yayın tarihi: 02.04.2015

"Gördüğün gibi ben seni, gerçek seni tanıyorum Levent! İnsan sevdiği kişinin herşeyine dikkat eder, özveride bulunur...... Sen beni tanımıyorsun Levent! İsmim dışında, herkesin bilebileceği basit bir kaç bilgi dışında hakkımda hiç bir şey bilmiyorsun. Geçen gün abimden duydukların senin için çok şaşırtıcıydı çünkü gerçek benim nasıl biri olduğum hakkında hiç bir fikrin yok. Sen benim nefretimi bilmiyorsun Levent! Sen benim kalbim kırıldığında, canım yandığında, en çok sevdiğim insana bile arkamı dönebileceğimi, onu arkamda bırakıp yoluma devam edebileceğimi bilmiyorsun." İ Karısının bir gün ondan vazgeçebileceği düşüncesi genç adamı iliklerine kadar buz kütlesine çevirdi. Olmazdı! Yapmazdı! Onun tanıdığı ya da tanıdığını sandığı karısı bunu yapmazdı. Ancak o an Beliz'in bütün cümleleri zihnine hücum etti. 'Levent karısı tanımıyordu!' Beliz, hala yanakları üzerindeki kocasının ellerinin üstüne kendi ellerini koydu ve dudaklarını kocasının dudaklarına değdirdi. Oraya minicik bir öpücük bıraktı. "Senden nefret etmeme izin verme Levent. Senden tek istediğim şey.......sev beni! Acıtmadan, kırmadan, incitmeden sadece sev beni." Diyen genç kız kalbindeki bütün duyguları ve yakarışları serbest bırakmıştı. **** Ateş gibi her şeyi yakıp kül edebilecek bir adam.....su gibi duru ve berrak bir kız... Peki ya ateş suya sevdalanırsa, onların bu imkansız görünen aşkı nasıl gelişir? Tabiki ben yazdığımda...

Ailesinin işleri yüzünden İstanbul'a taşınan Masal, taşındıktan bir hafta sonra yeni bir okula başlamak için kaydını yaptırmıştır. Ancak işler hiç umduğu gibi olmamıştır. Bir cesedin başında eli ölü kadın'ın kalbindeydi. Lanet gibi bir felaket ardı ardına koşarken peşinden, bu işte yalnız değildi. O vardı... ikisi 'nin avuçları bir kalbin üzerindeyken, ikiside lanetlenmişti. *** Bana tereddütle bakan Ayaz, " Sen hastaymışsın." dediğinde kaşlarımı çatarak, "Ne hastalığından bahsediyorsun?!" dedim. Neyden bahsediyordu? İç çeken adam bunu söylemekten çekinir bir şekilde, beni incitmikten korkar bir şekilde geri çekilmek istedi. Ama onun kolunu tutarken kendim bile ne yaptığımın farkında değildim. Başını eğip tuttuğum koluna bakıp, ardından bana döndü. Kolunu tuttuğumu fark ettiğim anda bıraktım. "Özür dilerim âni bir tepki verdim..." dediğimde sesine yansıyan güzel tınıyla, "Sorun değil." dedi. Hâlâ ondan cevap bekler bir şekilde bakarken, o bakışlarını kaçırarak, "Küçükken Ruh ve Sinir Hastanesinde tedavi olmak için yatmışsın." dediğinde şaşkınlıkla ağzım aralandı. Ben öyle bir yere yattığımı hatırlamıyorum, ayrıca akıl sağlımı bozacak ne yaptım...

Annabel kendi çemberinden çıkmaya cesaret edemeyen bir kızken yılbaşında arkadaşıyla gittiği kulüpte başına geleceklerden habersiz James Archer ile tanışır. James Archer da ki tuhaflıkları fark eder. Ama kalbi mantığının önüne geçtiği için kendini James'ın kollarına bırakır. Ve Annabel için Kirli Oyun başlar. "Gerçek mutlaka iz bırakır!" •ROMANTİZM, GİZEM, GERİLİM• 29 OCAK 2024♦️