''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©

-YAĞMUR ÜNSAL- Babası ve annesi gizli bir şekilde öldürülmüştü.Herkes büyük bir üzüntü ve şok içerisindeydi. Yağmur annesi ve babasının bu gizli ölümünü tabii ki araştıracaktı. Fakat bu ölümün arka perdesi hiçde iç açıcı değildi. Yağmur, lise son öğrencisiydi. Bir sene okulunu donduran Yağmur, bu sene okuluna devam etmeye karar vermişti fakat okuluna devam edebilmesi içinde paraya ihtiyacı vardı. Tabii, para içinde çalışmaya. İsterse okumaya bilirdi. Nasıl olsa annesi ve babasıda yoktu, kafasına göre takılabilirdi. Fakat Yağmur, okumaya zorunlu gibi hissediyordu kendini. Zaten öyleydi de. Annesi, kızının kendi ayaklarının üzerinde durmasını istiyordu bu kötü, karanlık hayatta. O, zifiri karanlık olan hayatta küçük bir ışık olup, yaşamayı hak edenleri yaşatmayı istiyordu. Anladığınız gibi doktor olmasını istiyordu bu saf kızının. Fakat bir iş yeri başvurusuna gittiği yerden reddedildikten sonra oraya telefon numarasını bırakıp, yeni bir teklifin gelmesi ile tekrar bir iş başvurusuna gitmesi ile başlayacaktı her şey... -SAVAŞ ARIKAN- Karanlık, pislik, psikopatın sözlükteki anlamıydı resmen. Aklınıza gelecek olan neredeyse her tür şeyi yapıyor olan bir pislik... Tek önemsediği kişiler oğlu ve karısı idi. Ama bu adamın karısı, oğlunu Dünya'ya getirip evi terk etmişti. Elinde tek bir kişi kalmıştı ve onuda kaybetmek istemiyordu... Kader bu iki zıt kutubu nasıl bir araya getirecekti? "Her karanlık insanı ürpertir, korku verirdi. Ama bu karanlık başkaydı... Sanki beni karanlığın ılık mevsiminde tutuyor, gitmeme izin vermiyor gibiydi. Korkmuyordum. Korkutmuyordu beni bu karanlık. Tam tersine bu ılık karanlık, bahar ayları misali ruhuma işliyor, huzur ve güven veriyor gibiydi..." • 29/10/2017 TARİHİNDEN İTİBAREN YAYIMLANMAYA BAŞLANMIŞTIR. © Tüm hakları saklıdır.

Ona, onu ilk gördüğüm gün aşık oldum.İlk başta sadece heves sanmıştım.Ama sonra çok bağlandım ona.İlk aşkımdı.. İmkânsızdı, ama biz tüm zorlukları birlikte aştık.Onunla birlikteyken hayatımın en güzel 1 yılını geçirmiştim. Hani derler ya, "Onun aşkından deli olmak." Ben aklımı kaybettim Poyraz.Ben sensiz daha da kötü oldum. Ben sensiz yarım kaldım... *