The King and his men, Stole the Queen from her bed. And bound her in her bones. The seas be our and by the powers, Where we will, we'll roam. Yo-ho, all hands hoist the colors high! Heave-Ho, thieves and beggars, never shall we die! . Cover by @LuvliMochi <3

dużo kłótni, dodawania zdjęć, niepotrzebnych komentarzy i nowych par. jeżeli nie lubicie łączenia grup z kpopu, to możecie to ominąć. main ship: jikook @bezstresowo 2019 © 1 MIEJSCE - #GOT7

❛Nie lubię matmy, ale jego jęki pomnożę❜ - czyli o nauczycielu matematyki, którym zachwyca się nowy humanista. ➢ Collab z @Gillyflower_ 「Gatunek: fluff; komedia; smut (switch); yaoi; angst; 」

Co się stanie, jeśli poprzez małą pomyłkę jaką jest jedna cyfra w ciągu liczb rozpocznie się znajomość dwóch obcych sobie osób? Oboje skrywają przed sobą jakieś sekrety. Nie widzieli potrzeby mówienia o nich. W końcu byli pewni, że nigdy się nie spotkają. Ale co jeśli jednak za sprawą przypadku spotkaliby się? Czy sekret, który Jungkook starał się ukryć za wszelką cenę wyjdzie na jaw? -------------------------------------------- Uwagi: chat, zmieniony wiek bohaterów, główni bohaterowie: Jungkook i Tzuyu. #157 w fanfiction - 23.05.17 #132 w fanfiction - 26.05.17 #117 w fanfiction - 27.05.17 #112 w fanfiction - 29.05.17 #110 w fanfiction - 31.05.17

~ Jimin i jego halucynacje. || pjm+jjk || Forma: dialog, oneshot, angst (ja płakałam). || Ten shot jest dla mnie bardzo ważny. Powstał on na podstawie wspomnień. Osoba taka jak Jimin naprawdę istniała, oczywiście wiadomo, że dużo zmieniłam na potrzeby opowiadania, ale nie jest to całkowity wymysł z mojej głowy. Nie musisz lubić yaoi żeby go przeczytać, nie musisz lubić BTS żeby go przeczytać. Po prostu to zrób i oceń.

Tytuł: Pamiętam kiedy Paring: Jikook Opis: "Róże były twoim ulubionym rodzajem kwiatów".

Do klasy Jungkooka dołącza nowy uczeń- cichy i skryty w sobie Jimin. Chłopak jest prześladowany i bity, a sam cierpi na depresję i bulimię. Przypadek sprawia, że Jungkook i jego najlepszy przyjaciel Taehyung pomagają rannemu chłopakowi i ratują z rąk dręczycieli. Po jakimś czasie Jungkook poznaje bliżej wrażliwego Jimina i stara się mu jakoś pomóc, lecz sekrety chłopaka pewnego dnia doprowadzają do tragedii...

Druga część opowiadania pt. ''Zielone kakao''. Pora wakacji letnich. Jungkook wraz ze swoim przyjacielem Taehyungiem udaje się na obóz muzyczny gdzie doskonali się w śpiewie i tańcu. Jego ukochany Jimin na dwa miesiące wyjeżdża do szpitala psychiatrycznego, gdzie będzie leczony z depresji. Niestety okazuje się, że w miejscu do którego trafił dzieją się niepokojące rzeczy. Jungkook na jakiś czas traci kontakt z chłopakiem i dlatego decyduje się wyciągnąć go ze szpitala. Jednak po pobycie w tym strasznym miejscu, Jimin odsuwa się od świata i zamyka w sobie. Na dodatek wygląda na to, że całkowicie zapomniał ostatnie parę miesięcy, w tym miłość swojego życia...Czy Jungkook będzie w stanie przywrócić jego wspomnienia czy Jimin na zawsze pozostanie zraniony i jego związek z chłopakiem tak po prostu się rozpadnie...?

"Czekanie sprawia ból. Zapomnienie sprawia ból. Lecz nie móc podjąć żadnej decyzji jest najdotkliwszym cierpieniem" - Paulo Coelho Pokusa jest silniejsza od rozsądku, nie zna zasad i pojawia się w najgorszych momentach, dając nam złudną radość, która z biegiem czasu zmienia się w jeszcze większy ból. O zagubionym Jiminie, znudzonym Jungkooku, cierpliwym Yoongim oraz kochającym Taehyungu. ·Jikook=Kookmin;Yoonmin;Taekook/smut,little angst,switch/top!yg,bottom!th·

Jimin i Jungkook są najlepszymi przyjaciółmi odkąd razem pojechali na letni obóz. Od tamtej pory wiele się zmieniło. Jimin dowiedział się, że jest śmiertelnie chory, lecz postanowił utrzymać to w tajemnicy przed przyjacielem. Jungkook to wybuchowy i cyniczny chłopak, ale bardzo kocha Jimina i zrobiłby dla niego wszystko. Przypadek sprawia, że poznaje jego sekret. Widząc to w jaki sposób żyje Min Kook milczy jak zaklęty. Jimin natomiast pragnie za wszelką cenę cieszyć się ostatnimi chwilami swojego życia, lecz co się stanie gdy będzie musiał pożegnać Jungkooka i odejść na zawsze...?