O Alpay Çınar Yüksel'di. Sırlar ve takıntılarla dolu... Onu anlamak beynine inmek güçtü. Bazen bir akıl hastası bazende normal biriydi. Ağzından ilk ve tek duyduğum kelime Elçindi. Elçin Erkin... Alpay'ın söylediğine göre benim kopyam olan ve onu bu hale getiren kadın.. Ben bu ihtimale tutunarak onun bir kopyam olduğu...
"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim...
Duru sıkıntı ile saçlarını karıştırırken Ayşe şaşkın bir şekilde lafa girerek "Duyucum ama biz abimi çizmiyoyduk ki öküz yesmini boyuyorduk" demesiyle kapının oradan kahkaha sesleri yükselmeye başladı Duru gelen sesle elinde olmadan oraya dönerken Savaş'ın kızgın boga gibi ona doğru geldiğini görünce küçük bir çığlık...
Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evin...