Istnieją dwa typy popularnych facetów. Pierwszy to seksowny podrywacz a drugi to zimny jak lód, zły chłopiec. Co się stanie gdy właśnie tych dwoje nastolatków, o ostrych jak brzytwa charakterach, spotkają się? Rozpęta się między nimi zagorzała rywalizacja czy może połączy ich coś więcej? Najwyższy ranking w Fanfiction #30 w boyxboy #3

Zwycięzca Wattonators 2017 w kategoriach "Wujcio dobra rada" i "Świetny pomysł". Napaliłeś się na pisanie własnego opowiadania, jednak wciąż masz problem z poprawnym zapisem dialogów? Napisałeś już kilka opowieści, lecz masz wrażenie, że twoi bohaterowie są do siebie zbyt podobni? Nie masz pomysłu jak zacząć swoją opowieść? Przeglądałeś setki poradników, a tam w kółko Mary Sue, ortografia, bla bla, wyklinanie na ałtoreczki? Szukasz kursu pisania, w którym w końcu będziesz mógł poczytać o czymś innym? To jesteś w dobrym miejscu! Jeśli nie chce Ci się przekopywać internetów w poszukiwaniu setek poradników, zajrzyj do mojego kursu, a być może znajdziesz tu odpowiedzi na nurtujące Cię pytania. Postaram się krótko, przystępnie i z humorem przekazać początkujących pisarzynom to, czego sama nauczyłam się przez ostatnie lata. 10.02.2017 - #1 w literaturze faktu! Wygrałam Wattpada B) 30.01.2017 - #4 w literaturze faktu O_O 29.01.2017 - #5 w literaturze faktu 28.01.2017 - #7 w literaturze faktu 27.01.2017 - #8 w literaturze faktu 19.01.2017 - #9 w literaturze faktu 31.12.2016 - #10 w literaturze faktu 23.11.2016 - #12 w literaturze faktu 11.11.2016 - #15 w literaturze faktu 30.08.2016 - #18 w literaturze faktu

[opowiadanie ma już swoje lata, dlatego proszę o dystans do zawartej treści] David w ramach przegranego zakładu ma udawać dziewczynę: nosić makijaż, rozmawiać jak kobieta, robić typowo "babskie" sprawy i "nieświadomie" podrywać innych mężczyzn. Udaje mu się nawet zatrudnić jako kelnerka w jednej z najbardziej znanych w okolicy restauracji. Wszystko jak na razie idzie jak po maśle, dopóki jeden z klientów nie zaprasza "kobiecego" Davida na randkę.

„Najpierw graliśmy na rozpadającym się szkolnym boisku, wyganiani o godzinie osiemnastej przez woźnego, by o dwudziestej drugiej przemknąć się przez bramę i grać tak długo, aż wystarczy nam sił." „No i są jeszcze oni. Dzieciaki z bogatych rodzin przesiadujący na orliku godzinami. Chwalący się nowymi butami sportowymi, I-podami, czy innymi I-phonami. Na boisku, do licha! Kogo coś takiego obchodzi na boisku?" „Wystarczyło tylko kilka minut, aby zauważyć precyzję ich gry. To nie uliczna koszykówka, jak w naszym przypadku. Oni ją trenowali. Zapewne kilka godzin dziennie w najlepszym klubie sportowym miasta. Każdy krok, każdy skok, wszystko idealne." „Nie stąd. Nie ma mowy. Nawet Arek by nie trafił. Trafił. Trafił, cholera. I co najgorsza, przegrywamy. Z nimi, wychuchanymi bachorami." „Myśleliśmy, że jesteśmy geniuszami w ulicznej koszykówce, aż tu nagle takie bachory ściągnęły nas na ziemię. Wyuczona precyzja pokonała instynkt." „Po prostu lubię piękno, a męskie, wysportowane ciała z pewnością są piękne. Gdzie mi więc do geja? Ciotki latającej z wypiętą dupą?"

Wiktor jest zwykłym chłopakiem - ani przystojny, ani szczególnie inteligentny, a w dodatku malkontent. Nie udało mu się spełnić oczekiwań rodziców, wyniki maturalne przekreśliły plany o przejęciu przez syna gabinetu weterynaryjnego i, ku ich rozpaczy, zamiast przyszłego weterynarza, trzymają pod dachem przyszłego kulturoznawcę. Wiktor jednak za bardzo się tym nie przejmuje - w końcu i tak nie lubi zwierząt. Pierwszy dzień studiów zaczyna się dla niego jak każdy inny, jak zwykle zaspał, jak zwykle spóźnił się na tramwaj, a w Krakowie już straszą alarmami smogowymi. Wszystko jest tak, jak być powinno, dopóki nie usiądzie obok niego dziwny chłopak z okularami na połowę twarzy i... nie zacznie Wiktora wąchać. A później, na domiar złego, przez przypadek spotkają się w tej samej sali wykładowej. Czy Wiktor w końcu dowie się, co z Oliwerem nie tak?