İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

"Bir süre misafirim olacaksınız küçük hanım." Kadın kaşlarını çattı. Misafirlik rızaya bağlı olan bir şeydi ve bu adam onu zorla alıkoyamazdı. Hem küçük hanım da ne demekti? Öyle ufak tefek görünüyordu güçsüz bulmuştu her halde. Oysa o hiçbir zaman vur enseye al lokmasını bir insan olmamıştı. "Bu konuda sizinle hemfikir olduğumu sanmıyorum. Hem izin de almıyordum, nezaketen sormuştum." "Benim yumuşak tavrımdan cesaret alıp bana diklenip durman sinirlerimi bozuyor. Beni sinirlendirmek istemezsin." Hande adamla göz göze geldiğinde içinden onu sinirlendirmek istemeyeceğini kendisi de onayladıysa da bu adam onu korkutup geri çekilmesine neden olacağını sanıyorsa, avucunu yalardı. "Bana pek de korkutucu biri gibi gelmediniz. Neden sizi sinirlendirmemek için özel bir çaba harcayacakmışım? Üstelik buradan çıkıp gittiğimde bir daha beni görmeyeceğiniz için sinirlenmezsiniz de işte. Tabii sinir stres sağlığa zararlı, bence gitmem sizin için de benim için de en mantıklı karar." Semih istemeden bir an güldü ama sonra tekrar sert ifadesini takındı. Bu karşısındaki ufaklık dünü hatırlıyor olsaydı böyle boyundan büyük laflar etmezdi. Yine de ona dün geceyi hatırlatmasa bile kim olduğunu öğretebilirdi. "Korkman gereken biri olduğuma emin olabilirsin." *** "Ben senden nefret edemem ki, ancak yeniden ve yeniden sevebilirim." Dikkat! Mafya Var! - Yeniden Sevmek (Kapak tasarım: @marigrma ) Kendisine çok teşekkürler :)

" Sen benimsin " dedi mavi gözlerini gözlerime dikerek. " Ne olursun bırak artık gideyim. Daha ne kadar yanında tutacaksın beni? " Saçlarımdaki eli yavaşça boğazıma gitti. Tek eliyle boğazımı sıkarken diğer eliyle duvara yumruk atmıştı. " SEN BENİMSİN!! "

Eylül'ün babası onu zorla iş yerindeki ortağının oğlu Furkan'la evlendirmek ister. Furkan Eylül'ü görür ve ona takıntılı hâle gelir. Eylül tüm bu acıları yaşarken Furkan'la tanışma yolundayken hayatına aniden giren Çınar'a aşık olur. Çınar Eylül'ün neşe kaynağı haline gelir. Ama Furkan, Çınar ve Eylül'ün aşkını seyredecek biri değildir. Furkan'ın karanlığı Eylül ve Çınar'ın aşkını içine hapsedebilecek kadar koyuyken Çınar'ın Eylül'e olan aşkı bu karanlığın üstesinden gelebilecek kadar güçlüdür. Peki bu hikayede kazanan Furkan'ın karanlığımı yoksa Çınar'ın aşkımı olacak. Peki bu savaş sürerken Eylül ne hâle gelecek. Eylül, Çınar'ın zâfıyken, Furkan'ın kaybedecek hiçbir şeyinin olmaması aralarında ki bu savaşta Furkan'ın 1-0 galip başlaması demek değil midir? Bu hikaye okuyan herkesi kendine çekecek.

Beni kendine çekti.Üzerimde ki kırmızı elbiseye bir süre baktı.Sonra gözlerini gözlerimle buluşturup ; "Kırmızı aşkın rengi Sende benim aşksın,aşıksın,aşkımsın SADECE BENİMSİN"o büyülü sözleri söyledi.Ve alnıma sahiplenici bir öpücük bıraktı.

- Kerem. - diye başladı Ama bitirmesine izin vermedim. Onu kapıya doğru ittim ve kalçasından tutup kaldırdım. Kollarımın arasında mahsur kaldı. Ellerini korkuyla omuzlarıma koydu. - Beni yere in...- Onu ilk gördüğümden beri yapmak istediğim şeyi yaptım. Sertçe dudaklarını öptüm. O masumiyetin en beyaz noktası olan dudaklarını. Cennet kokan dudaklarını. √Tamamlandı√ • Başlama tarihi: 30 Nisan 2015• •Bitiş tarihi: 30 Nisan 2017•

Korkudan ağlayan kızıma baktım. Gözünden akan her damla yaş kızgın birer lav gibi kalbime düşüyordu. "Ağlama." "Git burdan." Bağırışı boğazını acıtmış olacakki yüzünü buruşturdu. "Burdan giderim ama senden gidemem küçük." "Seni asla sevmeyeceğim! " Sadece sözleriyle kalbime sayısız hançer saplıyordu. Sinirleniyordum. Sinirimli halimi görürse psikopat olduğumu anlar ve benden ölesiye korkardı. Sinirimi ona göstermemek için son kez o güzel suratına baktım ve odadan çıktım. Odadan çıkarken beynimde tek birşey yankılanıyordu. 'Sonum olacaksın küçük velet. Sonum olacaksın.'

Delirmiş gibi bağırıyordu, herkezin onu duyduğuna emin olmaya çalışırcasına tekrar ve tekrar bağırıyordu. BANA AİT! Bana anladınız mı lan!? Bana ait! BU KIZ BANA AİT!!!

"Sevemez o seni, kırar hem..." Sırtım arabanın kapısına çarpacak kadar geri çekildim. "Sen de üzüyorsun, incitiyorsun!" Yüz ifadesi biraz daha yumuşadı. "E sen de güzellikle sevmiyorsun ki be güzelim..." Aşk hikayesi değil Saplantı hikayesi...

Bir adam var; nefret dolu, hırs dolu, geçmişinin mahkumu yaşayan. Bir kadın var; hayat dolu, huzur dolu, sabır dolu geleceğine tutunarak yaşayan. Hayalleri ölmüş biri, hayalleri olan birine aşık olursa ne olurdu ki? ''Kapak tasarım busra_ari <3''