Birden bana doğru yürümesiyle başımı başka yöne çevirdim. Yanıma geliyor olmazdı değil mi? Saçmaladığımı düşünüyordum. Hayal görmeye başlamıştım iyice. Koskoca adamın bana gelecek hali yoktu ya. Kafamı öne eğip gitmesini bekledim. Derken ayakkabıları tam önümde durdu. Şaşkınlıkla ve çekingence başımı kaldırdım. Boyu benden uzundu, göğsüne anca gelirdim. Oldukça heybetli bir adamdı. Onunla ilk kez bu kadar yakındık. Heyecandan ellerim titremeye başlamıştı yine. Bakamadım yüzüne, kaçırdım gözlerimi. Çok, çok güzel bir adamdı be! "Benimle gel." Şaşkınlıkla suratına baktım. Bana diyordu. Hızla kızlara döndüm. Onaylar gibi baş sallamalarıyla gerçekten de bana dediğini anladım. Gitmek için onay ister gibi baktım. Sonuçta onlar benim dostumdu ve yalnız bırakamazdım. "Sen git canım. Biz seni kapıda bekliyoruz." Onlar kapıya giderken ben olduğum yerde kalmıştım. Ateş önden yürürken ben de tereddütle peşinden ilerledim. Biraz korkuyordum. Ama onun bana bir şey yapmayacağını da biliyordum. Onun o güzel kalbini görmüştüm. Acaba öğrenmiş miydi ona karşı hislerimi? Üst kata çıktık. Sessiz sakindi, kimse yoktu burada. Bir odaya girdi ve kapısını girmem için açık bıraktı. Korkak adımlarla ilerleyip ardımdan kapıyı kapattım. Masaya yaslanmış, kollarını göğsünde bağlamıştı. Ne kadar çekici göründüğünden haberi var mıydı acaba? Derince içimi çektim. İnsan asla sahip olamayacağı bir şeyi bu kadar ister miydi? Ben istiyordum. Ona büyülenmiş bir şekilde bakarken sordu: "Artık anlatacak mısın?" İşte şimdi bitmiştim. Aylardır içimde sakladığım sevdam belki de bugün gün yüzüne çıkacaktı.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"