"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.

Bilseydim böyle olacağını, gelmezdim buralara. Yerin altıda, benim olmayan o umutları toparlayacağıma, umutsuzluklarımla kalsaydım, şu an yaşadığım çaresizliği hissetmezdim asla. Şimdi fark ettim, umudu aramaktan ziyade kendimi arasaydım kaybolmazdım aslında. Çıkılmaz bir umut labirentindeyim artık; Gökyüzüne uzatıyorum kollarımı, ellerimi tutsun bulutlar. Saydırıyorum geceye, gündüze; Sesimi duysun nice Tanrılar. Görün beni. Yavaş yavaş inancımı kaybediyorum. İnançsızlığın içinde yok oluyorum. Beni bir hiçliğe inandırın; İnançsız ölmek istemiyorum.

"Ben evimi çoktan buldum, Leyla." dediğinde midemde kanat çırpmak için hazırda bekleyen onlarca kelebek bir anda canlandı. Boynuna doladığım ellerim ensesindeki kısa saçlarını bulup okşamaya başladığında Asaf'ın da bir eli belime yönelmiş, giyindiğim tişörtün altından tenime ulaşmıştı. Parmaklarının usulca hareket ettiği yerler tenimin karıncalanmasına neden olurken birleşen gözlerimizin arasında kutsal bir bağ vardı sanki. "Seni seviyorum Beyoğlu," diye fısıldadım. "Seni çok ama çok seviyorum." Gülümsedi ve uzanarak dudaklarını dudaklarıma değdirdi. "Seni seviyorum Kalbimin evi," dedi benim gibi fısıldayarak. "Seni çok ama çok seviyorum." Sıcak nefesi aralık duran dudaklarımın arasından sızıp nefesime karıştığında daha fazla dayanamadım. Boynuna doladığım kollarımı sıkıp başını hafifçe kendime çekerek o kısacak mesafeyi kapattım. Büyük bir özlem çekiyormuş gibi birleşen dudaklarımızın hareketleri birbirine uyumlu, kalplerimiz bu birleşim nedeniyle delicesine atıyordu. İçimde kocaman bir tufan yaratan heyecan dalgası bedenimi titretirken şimdi ki halimizle o heyecan koca bir tutkuya dönüşmüştü. Nefes almak için geri çekildiğimizde alnını alnıma dayayıp bir süre gözlerimiz kapalı biçimde olduğumuz yerde durduk. Bir elimi tam göğsünün üzerine koyduğumda kalbinin ritmik hareketlerini avuç içlerimde hissettim. "Yakıyorsun beni," dedi kısık bir sesle. "Ama bu yangın o kadar güzel ki, kül olmaktan korkmuyorum." "Seninle birlikte yanmaktan korkmuyorum, sevgilim."

Yol boyunca ne hissedeceğimi ne düşüneceğimi bilememiştim. Her defasında belki bu sefer başkadır umuduyla hareket ediyor kendimi kandırmaktan ileriye gidemiyordum. Evimin anahtarını bulup kapıyı açmak istediğimde benden önce kapım hızla açıldı. Bakışlarım onu bulduğunda boğazımdaki yumruyu hissedip yutkunmaya çalıştım. "Efsun..." adımı kısık sesle tepkimi ölçmeye çalışır gibi söylemişti. Omuzlarım sanki umursamadığımı göstermeye çalışır gibi yukarı aşağı hareket ettirip dudaklarımı içeri bükerek ona baktım. Gözlerimiz birbirini bulduğunda bana öyle derinden bakıyordu ki. Sanki içime hapsettiğim, gizlemeye çalıştığım hayal kırıklarım bir film şeridi gibi gözlerime yansıyor gibi bakışlarını pür dikkat beni izlemeye odaklamıştı. Umursamıyormuş gibi davranmaya çalışmam ona işlememiş olmalı ki beni teselli etmek için hazır kollarını iç çekerek bedenime sardı. Saçlarımın arasına bir öpücük kondurup; "Benim güzel kızım..." dediğinde ise bende film tamamen koptu. Kızım... İnsan bir kelime ile sarsılır mıydı? Bir kelime canımı bu kadar çok yakmamalıydı. Bunun bendeki eksiğini bildiğinden kendisi tamamlamak ister gibi sımsıkı sardı beni. Kollarının arasındayken kendimi daha fazla tutamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Ne kadar çabalarsam çabalıyım onun yanında hiçbir şeyi gizleyemiyordum. Bir bakışı, bir sözü tamamen çözülmeme yeterli oluyordu. Ama o zaman bilmiyordum. Gün gelecek bir gün sırf o üzülmesin diye kendimden geçercesine hissettiklerimi, yaşadıklarımı gizlemek zorunda kalacağımı bilmiyordum. Kapak tasarımı @bataklikyakamozu

İlk 4 bölüm tanıtım amaçlıdır. Hikayenin tamamı için dreame hesabıma beklerim :) Linke profilimden ulaşabilirsiniz...

Aşkın sizi nerede bulacağını bilemezsiniz. O da bilmiyordu bilemezdi. Yine aynı sıradan gün dediğinde o günün aslında son sıradan günü olduğunu bilmiyordu. Aşkın ne kadar güzel, deli ve inatçı olduğunu bilmediği gibi. Vatan aşkıyla yanıp tutuşan korkusuz bir asker. Savaş Kağan Türkoğlu. Adaletin yerine gelmesi her şeyi yapacak, kimseden korkmayan bir savcı. Asya Gökten. İki inatçı, deli, korkusuz yan yana gelecek. Peki aşk onları nasıl vuracak... ~18/08/2020~ Olaylar, kişiler ve kurumların hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Gerçekle bağdaştırmayın.

Birbirinden tümüyle farklı iki insan. Biri karanlıkla sarmalanmış, tehlikeli, gizemli ve bir o kadar çekici bir adam, Ayaz Kandemir. Diğeri kendi halinde, başarılı ve göz alıcı bir avukat, Nefes Aslan. Yolları kesiştiğinde bile bile yanmayı göze alabilecekler miydi? Bir adam, bir kadın, bir dost. Karanlık ne kadar koyu olabilirdi? Gelen yorumlardan bazıları; g***i: "Sonunda wattpad'de güçlü kadınlar görüyorum." g***i: "Nefes'e bayılıyorum, muhteşem bir karakter." g***i: "Biraz ağlamış bile olabilirim." d***u: "Yine çok güzel bir bölümdü bitmesin diye tane tane okudum ama bitti... Emeğinize sağlık." m***m: "Mükemmel." d***u: "Ben kolay kolay bir kitaba kendimi verip okuyamıyorum. Bir başından bir sonundan, her aldığım kitap rafta yerini buluyor sadece. Ama bu başka. Eksiği yok fazlası vardır düşüncelerimin..." p***n: "Her bölüm süper." d***u: "Okurken iliklerime kadar hissediyorum o aşkı..." c***l: "Ne kadar da marjinal bir kurmaca. Resmen okurken heyecanlandım. İleri ki bölümleri okumak için sabırsızlanıyorum..." d***u: "Nasıl bir duyguyla yazıyorsunuz çok merak ediyorum. Bu taraftan okurken çok heyecanlı. Yazarken düşünemiyorum." s***k: "Bayıldım çok güzel." d***u: "Devamını bekliyorum sabırsızlıkla." g***i: "İnstagramdan gördüm şimdilik çok iyi, bayıldım." s***k: "Ay ölüyorum galiba süper." g***i: "Seni seviyorum yazar :)" c***n: "Süper bölüm ama çok hüzünlü ve romantik!" s***k: "İnşallah bu kitap hiç bitmez." l***m: "İlhamın hiç bitmesin, her gün bıkmadan okurum." s***d: "Fırsat bulup hepsini baştan okuyacağım." d***u: "Bu yazarla tanışıp bu duyguları nasıl aktardığını çok konuşmak isterim." ö***s: "Aslında aşk okumam ama inanılmaz güzel sürükleyici yazmış. Kitap haline getirsin muhakkak."

Gözyaşlarıyla yıkanan ellerine baktı öylece evine gitmesine izin vermişti. Nerden bilebilirdi ondan çok uzaklara gideceğini. Leyla'sını son kez ağlarken gördüğünü. Büyük bir yıkımın orta yerinde sevdiğini bulamamıştı.... Gitme Leyla'm sensizlikle sınama beni gidersen bende biterim. Sen yaşa ki sebebim olsun, umudum olsun yaşamak için. Aç artık büyüsüne kapıldığım güzel gözlerini... Açtın gözlerini ömrüme yeniden bahar geldi. Yine en unutulmaz hediyeyi sen verdin bana. Ömrümün kalanına bahari getirdin... Leyla'm daha da bekletme bizi uyan artık, uyan ki güneş doğsun. Daha kaç kez sınayacaksın yokluğunla. Ben sınanmaya razıyım. Senden gelene hep razıydım. Ölüm olsa dahi razıyım. Ama onlar bilmezki, nasıl alışırlar. Nasıl başa çıkarım hem onlarla hemde sensizlikle...