Yaklaşık gece 3 gibiydi . Sessizce yataktan kalktı Büşra kıyafetlerini üzerine geçirip salonda ki arabanın anahtarını aldı kapıyı gizlice açıp dışarı çıktı . Çok heyecanlı idi . Bir kaç kere yanında usta birileri ile araba sürmüştü ama bu sefer ilk defa tek başına sürecekti . Arkasına baktı ve - beni kaçmayı siz mecbur ettiniz dedi arbayi çalıştırmak üzere hemen on koltuğa oturdu . Fark edilmeden gitmeli idi ....

Derin bir nefes aldı verdi . Ciğerleri artık yanıyordu . Son bir gayret tekrar koştu, koştu , koştu . Ayağı çalılıklara takıldı ve direk yere düştü. - aaaa diye inledi hafifçe . arkasından havaya açılmış bir silah sesi ve yankı ile gelen başka bir ses - bu orman sandığın kadar saklambaç oynamak için iyi bir yer değil minik kız gel ver elindekini kafasını iki yana salladı . Saçından çıkardığı bandajı ayağına sararak bir elini ağaca tutundu . diğer elini yere tutundu ve kalktı elinde ki diski vermeyecekti. ne pahasına olursa olsun gerekirse canını verecek ama elindekini vermeyecekti.

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Her şey, ikizlerden birinin bir bara girmesi ve bu bardan çıktıktan sonra hayatlarının değişmesiyle başlıyor. Birbirinin zıttı ikiz kardeşler...Hayatları dışardan mükemmel gibi dursa da içe girdikçe zorlaşan bir yaşamın hikayesi. Bağlantılı yollardan bu ikizlerin hayatına girmiş,hayatı hakkında fazla konuşmasa da bazı değerlerine hala sadık kalan bir adam... Ve birbirine girmiş hayatlar,çözülmemiş olaylar.Hepsi bu hikayede parçalarını bulup yerlerini alıyor.

Meyra, sinirle arkasını dönerken Hakan sırıtarak barın önündeki yüksek sandalyelerden birine oturdu ve kollarını tezgaha yasladı. Artık tanışma zamanının geldiği ortadaydı. "Hakan," dedi sadece. "Ne Hakan?" Hakan, gözlerini devirirken bu sefer kendisini sinirlendirmesine izin vermeyeceğini içinden tekrarlıyordu. "Hakan Arslan." Bardakları yerleştirdiği yuvarlak, siyah tepsiden bakışlarını alarak karşısında oturan adama baktı. "Meyra," dedi düz bir şekilde.

Huysuz ve yalnız bir adam. Münasebetsiz ve geveze bir komşu. Ve ikisini bir araya getiren sürprizlerle dolu bir akşam. "Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim. Hayat devam ediyor." -Robert Frost Pişmanlıklarla, ikinci şanslarla ve kayıp kedilerle ilgili kısacık bir hikaye. Söyleyemediklerinden pişmanlık duyanlara, ikinci şanslara inanlara ve kedisini kaybedip gecenin bir vakti onu aramaya çıkanlara ithaf edilmiştir. Keyifli okumalar! Kapakta kullanılan çizim Pascal Campion'a aittir. Illustration Credit: Pascal Campion

Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Ayağımda zincir var ve ellerim bağlı.Çaresizce etrafa bakınıyorum yine ayak sesleri geliyor. Onun geldiğini anlıyorum.İyice korkuyorum ve elinde...