O dwójce osób, które ratowały siebie nawzajem i tym samym sprawiały, że ich świat tracił barwy. Dedykuję to osobie, której dałam zieleń, a zabrałam czerwień, za to ona podarowała mi żółć, a odebrała błękit. Żegnaj.

On bał się zapomnienia. Tego, że w odpowiedzi na pytanie kim jest, ten ktoś odpowie: "Ty? Jesteś gasnącym płomieniem." *one shot*

On pokochał osobę która znikała. Osobę której pragnieniem stał się odległy księżyc. Życie, które na nim nie istnieje. *one shot*

Ty też jesteś poetą, wiesz? Świat jest jednym wielkim natchnieniem.

Pamiętasz jak Twój oddech delikatnie owiewał moją szyję? Wtedy przechodził mnie dreszcz, a kąciki Twoich ust wznosiły się ku górze.

Nie mogłem zasnąć, widziałem Ciebie w każdym śnie. *one shot*

Powiedz mi dlaczego odwracasz wzrok? Dlaczego, gdy przeczesujesz swoje włosy robisz to tyłem do swojego odbicia? Dlaczego? *one shot*

Widział tylko jasność, tą żółtą plamę. Wołała go, nie chciała, aby poznał świat. Powiedziała drobnemu chłopakowi jak okropne jest jego istnienie. On uwierzył. *one shot*

Chciałem poczuć miłość. "Jesteś nikim." Czy tak ona wygląda? *one shot*

On chciał, aby ktoś był z niego dumny. Pragnął usłyszeć wyśnione słowa. Marzył o tym, aby jego wiersz znalazł się na ścianie tamtego chłopaka. *one shot*