Bir sabah kendi odasında uyandı... ama hiçbir şey ona ait değildi. Perdeler tanıdık, kitaplar aynı, kırık lamba yerindeydi. Fakat kapıyı açtığında karşısında duran yabancı, bu evin gerçek sahibinin kendisi olduğunu söyledi. Eslem için bu sadece bir yanılgı değildi; hayatının kırılma anıydı. Yaman içinse, evinde beliren bu gizemli kız, aklını kurcalayan bir bilmeceye dönüştü. İkisi de birbirine güvenemezdi. İkisi de kendi gerçeğinden emindi. Ama kırık bir aynanın yansımasında buluştuklarında, sırların hiçbiri saklı kalmayacaktı. Gerçek kime ait? Ve hangisi, diğerinin dünyasında yalnızca bir yabancı?

..olduklarını hayal edelim.

Aleda, son senesi olmasına rağmen hayatının yolunda gitmemesi nedeni ile okul değiştirmek zorunda kalan bir öğrencidir. Arden, kendi hayatını yoluna sokmak istemeyen ve bu sebeple de her günü eğlence ile geçen bir öğrencidir. İkisinin yolları kesiştiğinde ise bir adım gerekebilir mi? Küçücük bir adım, hayatını şekillendirir belki de?

Geri döndüm. Tek tek söküp attığım ne varsa, üstüme bir bir diktim de döndüm. Kalbime geri döndüm.

O , büyüleyici mavilerinin ardında karanlıkları gizleyen bir zalimdi. O, ruhunun en derin dehlizlerinde çocukluğunu saklayan bir acizdi. Ben , onun deyimiyle "koca gözlü kız" ; bense onun can yakan şefkatine muhtaç küçük bir kız çocuğundan başka bir şey değildim.

Arkadaşlıklarını asla bozmayacağına dair birbirine söz vermiş iki büyüyememiş çocuk. İkisi de biraz korkak, ikisi de çokça aşık. Kalplerinin kapısını bir "kelebek" tek başına kapalı tutabilir mi?

Sevgili okuyucu,her Alselzede'nin böğrüne oturmuş olan 24.bölüm ve sonrasında olmasını istediklerimi anlatıyorum burda.Elif ve direğinin içine ettiği Ali karakterini, Alsel aşkını toplamak ana hedef.Biliyorum Alselle ilgili çok fazla keşken var senin de.Haklısın yarım,çok yarım kaldılar.Napalım biz de videolara,giflere,hikayelere,resimlere tutunuyoruz fandomca.Sen unutamıyorsun yaşananları.Ben de unutamıyorum.Unutursak kalbimiz kurusun:)

"Ben o günden beri deniz için yaşadım. Çünkü yaşamım kaynağını artık denizden almıştı. Onsuz bir bütün olamazdım. Korktuğumda ona koştum ben, canım yandığımda, can yaktığımda... Yalnızlığıma ortak olan, kalabalık ıssızlıklar içinden beni koparıp alan oydu. Beni tek yapan, çok yapan, beni hem hiç hem de bir şey yapan... Ben denize dönüştüm Elizya. Benim hayatım bu derin sularda. Herkes hayatını bir şeyler için harcar. Ama hiçbir harcanışın ederi bu kadar değerli olmamıştı. Dalgalarım kıyılarına vurduğunda, beni hep hatırlayacaksın." Yeni Çağ'ın kraliyet ülkesinde, karanlık ve derin sularda yolları kesişen iki genç: Elizya ve Aras. Hikayeleri iç dünyalarında sürdürdükleri hükümdarlığın yıkılışıyla başladı. Kendi kurallarıyla kendi yollarından gitmeyi denediklerinde kaybolacaklardı. Çünkü bilmedikleri bir şey vardı; aşkın rotası yoktu. Bir yol varsa ancak birlikte yürüyebilirlerdi. Peki ya nefret ve aşk arasındaki çizgi, birbirlerine çektikleri kılıçlar kadar keskin miydi? Yıkılan krallıkları beraber inşa edebilecekler miydi?

Rol eşimle ilk öpüşmemizin beni bu denli heyecanlandırabileceğini asla düşünmemiştim. Pekala.. Sanırım bu iyiye işaret değil... Yepyeni bir #hantol hikayesi! Ali ve Selin'i artık tanıyoruz değil mi? Onlarınki sanki yasak aşk.. Aralarındaki çekim o kadar belirgin ki, bazen Selin'nin yaşadığı duyguları biz bile hissedebiliyoruz. Peki ya bize bu mükemmel ilişkiyi sunan Tolga ve Hande'nin arasındaki uyum? AlSel gibi gerçek mi yoksa sadece bir tesadüf mü?