Rozpraszała mu drużynę i obserwowała go z trybun. Draco to typowy bad boy z nieśmiesznymi żartami. * Hermionie się to podoba. * *Tylko pod wpływem alkoholu.

Gdzieś pomiędzy tym wszystkim ktoś powiedział: zasady się zmieniły, życie toczy się dalej, a wrogowie wracają. Bez fotela. Fotel pozostał u Sherlocka.

Sherlock przechadzał się nerwowo po salonie. - Powiedz mi. Powiedz mi, kim jesteś. Czemu tu jesteś? Czy ktoś cię przysłał? Nie jesteś zwykłym człowiekiem. Jesteś inteligentna. ZA bardzo inteligentna. Przecież to niemożliwe, żebyś tak przypadkiem zapukała do moich drzwi... Ja nie wierzę w przypadki. Nie odpowiedziała, więc mówił dalej. - Ktoś cię przysłał, tak? Powiedz mi. To ON? Chociaż to do niego nie podobne... Chyba, że chce uśpić moją czujność... A może to mój braciszek się ze mnie nabija... Nie, wiedziałbym, że to on... Więc skąd się tu wzięłaś? Wciąż milczała. - I dlaczego się ciągle tak uśmiechasz? Przecież nikt się nie może ciągle uśmiechać. Ale na twojej twarzy zawsze gości uśmiech. Co ukrywasz pod tą maską? Dlaczego to ukrywasz? - Sherlock? - usłyszał głos Amber i po chwili dziewczyna weszła do salonu. - Co robisz? Obrócił się do niej, nawet nie próbując zakryć siedzącej na kanapie małej kukiełki, która na szyji miała zawiązaną jedną z apaszek dziewczyny. - Rozmawiam z tobą. - odparł, jakby nie było w tym nic dziwnego. - Ze mną? - obrzuciła go uważnym spojrzeniem. - Często tak rozmawiasz ze mną, jak mnie nie ma? - To był wyjątkowy przypadek. - Sherlock usiadł w fotelu, wyciągając przed siebie nogi. - John był bardziej chętny do rozmowy, gdy go nie było. - Ile razy mam ci powtarzać, że nie jestem Johnem? - Przecież wiem, że nim nie jesteś, nie jestem głupi. John nie nosił apaszki w groszki. Spojrzała na niego z politowaniem. - Jesteś niemożliwy... - Jestem Sherlockiem Holmesem. *** Sherlock ma nowego asystenta, a właściwie... asystentkę. Czy to oznacza, że słynny detektyw znowu będzie rozwiązywał zagadki kryminalne? Czy asystentka okaże się odpowiednia? Czy może tym razem sukces odniesie druga strona? Czy to możliwe, żeby ktoś rozumiał drugą osobę bez słów? No i - czy detektywi dadzą sobie radę? Fanfiction na podsta

Głównymi składnikami codzienności Adrianny są: jazzowe covery, słodkie wypieki, zacisze jej poddasza, zapach starych książek, londyńskie korki i śmiech jej siostry. I pewnie dla większości ludzi ta dziwna mieszanka byłaby idealnym przepisem na życie, jednak w jej świecie zawsze czegoś brakuję. Może to kwestia poszukiwania emocji w chwilach stabilizacji i równowagi, gdy górę przejmują emocje. I mimo tego, że codziennie próbuje trzymać się swoich własnych zasad, w końcu musi zrobić od nich wyjątek. Bo jak miałaby oprzeć się parze niezwykłych oczu i jednej nocy pełnej wspólnego porozumienia, nawet jeśli w przyszłości może ona przynieść tylko kłopoty. ♫♫ Zapraszam do nowego londyńskiego romansu. Tym razem jednak w roli głównej Benedict Cumberbatch.

Gra na skrzypcach, rozwiązywanie zagadek, łapanie morderców, strzelanie do ściany, ciągłe kłótnie, herbata pani Hudson i pojawiająca się od czasu do czasu uporczywa nuda. Wszystko takie same, oprócz jednej rzeczy. Współlokatora Sherlocka Holmesa. Komu przypadnie zaszczyt mieszkać ze słynnym detektywem?

john tu żyje, ma się świetnie, nie wyparował bo pojawiła się nowa asystentka, nowa asystentka co prawda jest ale lubi hakować systemy i chce zniszczyć wielką brytanię i w sumie jej się udaje © 2016 - 2018 by hapnophobia ______________ numer #1 w sherlock; 6.01.2019 ━━ rozdziały 1-12 są tragiczne, poprawiłabym je ale mi się nie chce ━━ rozdziały 13-25 to majstersztyk, kocham, zapraszam

Moriarty żyje... Johna nie ma... Ściana już dzisiaj oberwała... Lestrade nie ma ciekawych zleceń... Przychodzą do mnie debile, nie klienci... Nudy... Plastry nikotynowe skończone... Struny palą się od ciągłego grania... Potrzebują przerwy... Gdzie ci mordercy? Może... Ktoś mógłby zastąpić Johna? Ogłoszę nabór... To jest trudniejsze niż myślałem... Nikt Go nie zastąpi... *** Kim ONA jest? I czemu jest taka młoda? A jednak... Całkiem inteligentna... Niech zostanie. I tak nie mam nic lepszego do roboty... *Fanfiction powstało przed powstaniem czwartego sezonu Sherlocka.

Kontynuacja "Kochać, czy Uciekać?". Po śmierci Jima wszystko powinno wrócić do normy, prawda? Abigail naprawia złamane prawa, Mycroft znów nabrał apetytu na pączki, Sherlock biega po Londynie i straszy dzieci, John próbuje za nim nadążyć, Mary jest doskonałą matką, a Molly ulubioną ciocią. Jednak czegoś brakuje... Wielka Brytania jeszcze o tym nie wie, ale powoli upada. Najważniejsza osoba w całym kraju zaginęła i nie został po niej nawet odcisk palca. Martha Hudson jest poszukiwana, ale nie oficjalnie. Policja nie odpowiada na żadne pytania, lekarze twierdzą, że to już dawno nie jest ich sprawa, ale Abi nie potrafi odpuszczać. To sprawi, że wiele osób ucierpi. Jej bliscy i znajomi, nikt nie jest bezpieczny. Do czego może posunąć się Sherlock by odnaleźć drugą matkę? Czy John będzie miał czas na wspieranie przyjaciela? Jaki los czeka Abigail? Czy ktokolwiek będzie w stanie zapewnić bezpieczeństwo małej Watson?

Nazywam się Caroline Johnson. To znaczy nazywałam się... Zacznijmy od nowa: Nazywam się Abigail Evans. Byłam tajną agentką CIA, dostałam za zadanie wytłumaczenie sprawy morderstwa w Narodowym Banku w Londynie. Myślałam że to będzie dzień jak codzień. Nie tym razem. Porwanie? Pobicie? Morderstwo? Ha. Ha ha. Ha ha ha. Ha. Głupoty. Po tym miesiącu moje życie zmieniło się o 179°(jak pofarbuję się na fioletowo to dam znać). 178° to poznanie jednego detektywa doradczego... #160 w fanfiction (23.12.2016) #192 w fanfiction (07.12.2016) #235 w fanfiction (19.11.2016)