Yanına oturup bağdaş kurdum. ilk kez ona bu kadar yaklasmistim. Hayalet olabilirdim ama sevgilisi olan bi erkekten faydalanacak değildim. "Yine mi sen?" Kendi kendine mi konuşuyordu? "Artık konuşmuyor musun?"deyip yandan bir gülümseme yolladı. Bana değil hala yere bakıyordu. Etrafıma bakinip yakın arkadaşlarından birini aradım. Ancak konuşacak kimse yoktu. Sadece fiziksel o ve maddesel olarak ben vardım. " Pekâlâ, konuşma. Benim de işime gelir." Elleri ile yerden destek alıp kalmıştı. Yüzünü dikkatle inceliyordum. Üzerindeki tozları çırptıktan sonra sağ elini benden tarafa doğru uzatti. Hadi canım! Beni görebiliyor mu?!

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

.