"Aklının ucuna oturup kendimi bekledim; gelmedim, gelmedim, gelmedim" CEMAL SÜREYA

Simay ve Barkın hiç beklenmedik bir anda ayrılırlar.Başka şehirlerde yaşayan tek beden gibi olurlar artık.Zor da olsa iletişimi koparmak zorunda kalırlar.Sonunda ise birbirlerine kavuşurlar. Fakat Simay eski Simay değildir.Kimsenin bilmediği işler peşindedir artık.Bu işler neymiş onu da okursanız anlarsınız artık. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar canlarım...