"Daar zijn we tenslotte Bosjesmannen voor, nietwaar?" "Is dat voor altijd?" Ik zoek zijn fonkelende blik op, waarmee ik hem smeek om alsjeblieft in te stemmen, of het de waarheid is of niet. "Zo makkelijk kom je niet meer van dit bondgenootschap af." Hij glimlacht, maar in zijn ogen woedt een storm. Hij meent het. "Wat mij betreft is dat minstens voor altijd." *** Dat één kind uit een familie met weinig bonnen getrokken wordt voor de Spelen, is opmerkelijk. Dat haar tweelingbroer een jaar later hetzelfde moet ontgelden, is ronduit verdacht. Chris Swan staat er niet van te kijken: dat is nou typisch zijn level van geluk. Sinds Luna terug is, is ze een schim van zichzelf; zijn vader presteert het om met de dag een grotere zak te worden; zijn kleine zusje kan niet met hem alleen achterblijven. Getrokken worden past in het rijtje. Gewapend met sarcasme, zelfspot, een denkbeeldig kartonnen schild en hoogstens een bezem als zwaard, besluit Chris zich er niet bij neer te leggen. Zijn districtsgenoot mag onuitstaanbaar zijn, de Beroeps gemeen en de Spelmakers waarschijnlijk nog gemener, een echte held is voor niets en niemand bang. Als Daniel, de mannelijke tribuut uit District 7, ten tonele verschijnt, wordt Chris' vechtlust aan het wankelen gebracht. In de weerspiegeling van zijn grijsgroene ogen lijkt de wereld er heel anders uit te zien. En alles waar Chris van overtuigd was, lijkt plotseling een leugen. De 59e Hongerspelen zijn begonnen, en de kansen zijn niet bepaald in Chris' voordeel. *** Dit is een herschrijving van een Quizlet Games verhaal, en dat betekent dat ik het nooit in mijn eentje had kunnen doen. Mijn dankbaarheid gaat uit naar alle andere deelnemers van deze bizarre wedstrijden, en mijn liefste Ilse (XxCassianexX/Day) in het bijzonder.