Henüz altı yaşında öz ailesi tarafından yetimhaneye verilen masum bir çocuktum ben... Adım Yiğit. Benimde hayallerim vardı. O yaştaki çocuklar oyuncak araba, balon isterken bense beni kollarının arasında güvende tutacak Anne ve Baba istedim... Çok mu şey istedim. Beni elimden tutup parka götüren, geceleri yatmadan önce bana masal anlatan, saçlarımı okşayan bir aile , sadece Anne ve Baba diyebileceğim iki insan. Ama yok işte, elimi tutan, bana masal anlatan, saçlarımı okşayan o iki insan yok. Benim anne ve babam yok. Taki o güne kadar...

Sadece kendi yazdığım sözler. Umarım beğenirsiniz... Yalnız bir kızın tek istediğidir sevilmek. Tüm yalnızlara ithafen yazmaktayım. Unutma herkes bir gün yalnız kalır. Doğum gününe 4 gün kala yalnız olmaktan sıkılıp yazılmış bir kitaptır. 03.04.17