روایتی فانتزی-تاریخی از رابرت هالند، راهزن بزرگ آمریکایی و داستان مرگش در سوم نوامبر 1887 میلادی.

میراث آنست که از گذشتگان و برای آیندگان میماند. نه اما همیشه. گاه، میراث آنست که از گذشتگان و برای گذشتگان است

پلکها که گرم میشوند، حس غریبی وجود آدم را در خودش غرق میکند. انگار دنیا را حس میکنی که زیر شکاف باریک میان پلکهایت کش میآید و مچاله میشود. رنگها و نورها، انگار که قطره جوهری باشند که در آب افتادهاند، از هم میپاشند و بافتشان را ذره ذره از دست میدهند. یک دایره، تبدیل به چند خط متقاطع میشود. خطهای متقاطع را موازی میبینی و خطهای موازی روی هم میافتند، و این همان لحظهی به خصوص است. همان لحظهای که به نظرم اگر اسمی داشته باشد، آن اسم پرواز روح است. همان لحظهی شگفت انگیز که شکاف میان دو پلکت به باریکترین خط تبدیل میشود، مغز دیگر ضبط کردن مداوم خاطرات را متوقف میکند، جسم چشمانش را میبندد، و روح ناگهان به سینهاش چنگ میاندازد و با نفسی عمیق بیدار میشود.

.جنگجویی در آستانه ی ۵۰ سالگی، خودش را میان نبردی می یابد که تمام گذشته و شرافتش را به خطر می اندازد.

گذشته ای را فراموش کرده اند که قصه هایش را هر شب برای فرزندانشان بازگو می کنند.