Saat,hatırladığım kadarı ile gece yarısı bir buçuktu. Mary'nin oturduğu küçük apartman dairesine girdik.Cebimden maymuncuğu çıkarıp kapıyı biraz zorlayarak açtım.Yaşlıların uykusu ağır olur.Bunu bildiğim için pek heyecanlanmıyordum.İçeri girdik.Cesard oturma odasında oturdu.Ben yatak odasına geçtim.Cebimdeki küçük eter şişesini çıkardım.Buruşuk peçetelerime döktüm.Ve hızlıca yaşlı kadının ağzını kapadım.Aniden gözlerini açtı.Ama zayıf kolları bana engel olamıyordu.Heyecanlandım elbette.Göz göze gelmek pek sevmediğim bir şeydi.Birkaç saniye sonra bayıldı.Cesard yanımda yoktu ve ben her saçmalığı yapabilirdim.Cebimden mp3'ümü çıkardım.Swan Lake Ballet - Kuğu Gölü Balesi'ni açtım.Kulaklıkları yaşlı kadına taktım.Duyması neredeyse imkansız olsa bile bunu yapmak istemiştim.Siyanürü sol kolundan enjekte ettim.Ölmesini değil,müziğin bitmesini bekledim.Müzik bitti.Kollarındaki bir kaç takıyı ve boynunda olan kolyeyi aldım.Çekmeceleri hızlı hızlı bakıp gözüme değerli görünen birkaç şey aldıktan sonra oturma odasına geçtim.İşimizi bitirmiştik,artık gitme vaktiydi.Ellerimdeki deri eldivenler ile "gidiyoruz" işaretimi yaptıktan sonra,usulca çıktık apartmandan.İkimizde de heyecan vardı.Ama işler sonuç olarak benim istediğim gibi gitmişti..

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

'' Oyundu her şey ..! Eğlendik bitti işte uzatma. Yolun sonuna geldik küçük hanım. İşte şimdi ŞAH !'' Beni terk ederken ağzından çıkan cümleler bunlardı işte. Ağlayarak baktım yüzüne, sadece baktım... Dudaklarım bir şey söyleyemeyecek kadar titriyordu çünkü.. Ne birşey söyleyebildim ne de yapabildim... Ne kadar süre dondum kaldım öyle bilmiyorum. Ama kendime geldiğimde ağzımdan çıkan tek sözcük 'Peki' oldu.. ne diyebilirdim başka.. Oysaki içimde fırtınalar kopuyordu, suskun çığlıklar atıyordum, sövüyordum... Ve bir de kendime söz veriyordum o an. 'Sen Ferit YILMAZER, benim duygularımla oynadın. Oysaki bana duygularını altüst etmek yetmez, dinmez kinim... Ben Alya ÖZKAN, senin hayatını altüst edeceğim.. Çünkü unutma ki oyun Şah ile değil Mat ile biter...! -TÜM HAKLARI TARAFIMCA SAKLIDIR- 10.04.2016

Birbirlerinden ne kadar uzaklaşmak isteseler de yine birbirlerine çekilenlerin hikayesi... Adam güçlü ve sarsılmaz.. Kız narin ve bir o kadar da cesur! Kaderleri bir anahtarla bağlanmış bu iki insan nereden bilebilirdi bir oyunun içinde olduklarını? *ALINTI* "Sen beni adamlarından biri sandın herhalde! Bana emir veremezsin!" "Sabrımı taşırıyorsun!" "Umrumda bile değil o eve asla geri dönmeyeceğim!" Genç adam sinirle belindeki Beretta marka silahı çıkardı. Kızın kafasına doğrulttu. Kendisine bakan insanları umursamıyordu bile! "Sen bilirsin buradan ya benim evime gelirsin ya da zincirlikuyu mezarlığına!"

Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

Gözlerini kapatır profesör. Derin ve ürkütücü bir karanlığın içine dalır. Karanlıkta göz gözü görmüyorken tanıdık olmayan bir ses kulağını işgal eder: "Yolundan geri dön, Hambert! Yolundan geri dön!" Bu ses bir delinin özenle süslediği hayal ürünü mü? Yoksa başarısızlığın, tehlikelerin habercisi mi? "Hayat acımasızdır. Ama bilim daha da acımasızdır. Bilim için, daha iyi bir Dünya için hayatlarını, sevdiklerini feda eden insanların hikayesi." Keyifli okumalar! Yazar: Ziya Axmedov.

Highest Ranking: #1 in werewolf as of 10-12-15! "Please...don't do this." I whimpered as he took a step closer. He narrowed his black eyes, "Sorry not sorry." he sneered. I closed my eyes, praying this would be over soon. *********************** Celina Blood, she's shy, sweet, caring, but she's also stubborn and strong. She's a fun she-wolf who is hiding a terrible past. Hades Black, the arrogant Alpha who is disgusted by rogues. He's cruel and heartless, something his mate learns quickly. Along with something else that may just fully break her.

Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."

Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.