Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Elif kendine özgü masum sade bir kız. Ta ki Dağhan ile tanışana kadar... Aşkın bu kadar karmaşık acı ama bir o kadarda güzel olduğunu öğrenememişti. Elif Dağhan'ın buzdan imparatorluğunu aşkıyla yıkabilecek mi ? Ya da onun buz dağına kapılıp sonsuza kadar esiri olarak mı kalacak ? Acımasız bir aşk... Tutku... Acımasız bir erkek... Size acı verirken sizi nasıl sevebilir? ... " Asla seni sevmeyeceğim Elif, sevemeyeceğim...Ama sen benimsin... Ben bitti diyene kadar... Dokuz Yayınları ile 2022 raflarda yerini alacak. "Ben Elif... Sıradan ve bir o kadar masumane hayatımı sürdürürken, beni bulutların sonsuzluğuna sürükleyen ve daha önce hiç tatmadığım bir rüzgârla tanıştım: Aşk... İliklerime kadar üşüyeceğimi bilerek benliğimi buzdan bir kalbe teslim ettim. Ben Dağhan... Buzdan imparatorluğumda kendi karanlığıma gömülmüşken avucuma bir ateş düştü: Tutku... Kalbimin buz tutmuş derinliğinde bir kardelen filizlendi. Acımasız bir aşk, bu aşka teslim olmuş bir kadın ve sevgiden yoksun bir adamın hikâyesi... " "Keskin kayalıklarını, uçurumlarını, hırçın dalgalarını küçücük bir pencereden görüp iliklerine kadar üşümüş olsa da Elif'in ayakları geri adım atmıyordu. Daha fazlasını istiyordu. Dağhan'ın buzdan kalbi, avuçlarında alev alsın istiyordu."

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

"Neden bana bunu yapıyorsun? Neden daha çok acı çekmem için uğraşıyorsun? Kimsin sen?" "Sana bunu yapıyorum çünkü acı çekmeni istiyorum." Deyip beni omuzlarımdan ittirdi. Geriye doğru düştüm. "Acı çekmen için uğraşıyorum çünkü intikamımı böyle alıyorum." Deyip karnıma bir tekme attı. Nefesim kesilirken son söylediğini zar zor duymuştum. "Ve ben senin ölümünüm kelebek." Çıkardığı silahı kalbime dayayıp anında ateş edince hayat benim için durmuştu artık. Ama onu duymuştum. "Ölümüm kim olacak nasıl öleceğim diye soracak olursan... Karanlığın sırrını çözemezsin kelebeğim..."

*** "Murat için mi çalışıyorsun?" Sesindeki merakı ve öfkeyi saklama gereği duymamıştı. Babasına zarar vermek istemediğimi anlamış olmalıydı. "Hayır." "Ama onun yanındaydın?" "Evet, onun yanındaydım. Ama onun için çalışmıyorum." Kafası karışmış gibi bir müddet duraksadı. Sonunda konuştuğunda sesi şüphesini belli ediyordu. "Peki, neden onun yanındasın?" Hafifçe gülümsedim. Ona bu yalanı söylediğimde benden nefret edecek, hatta beni en büyük düşmanlarından birisi olarak görecekti belki de. Ama bunu yapmak zorundaydım. Aras'ı karşıma almak pahasına bile olsa bu oyuna devam etmeliydim. "Ona karşı hislerim var. Seviyorum onu." Kaşları şaşkınlıkla kalkarken, dudaklarından alay dolu bir tebessüm geçti. Parmağıyla beni işaret ederek "Seni kaçırdı o. Hatta seni öldüresiye dövdü. Şimdi geçmiş karşıma sana yaptıklarını affettiğini ve hatta unuttuğunu, onu sevdiğini söylüyorsun." söylediklerini onaylarcasına başımı salladığımda "Buna inanmamı bekleme." dedi öfkeyle. "Seni inandırmaya çalışan da yok zaten. Benim hayatım, benim kararlarım, benim hislerim. Sen bir yabancısın benim gözümde. Seni ilgilendirmez. Anladın mı beni?" diye öfkeyle soludum. Ama öfkem ona değil, kendimeydi. Çünkü haklıydı. Hiçbir şey söylemedi. Sadece gözlerimin içine baktı. Burada daha fazla kalamazdım. Ayağa kalkıp, gitmek için bir adım atmıştım ki bileğimden tutmasıyla durmak zorunda kaldım. Göz göze geldiğimizde "Bu gün, beni karşına aldın. Bugün büyük bir düşman kazandın Derin GÜZ" dedi. Sesli bir şekilde yutkundum. Bileğimi sertçe sıktıktan sonra fırlatır gibi bırakmasıyla sendeledim. Aras'ı bir düşman olarak kazanmam hiç iyi olmamıştı *** Kapak Tasarım: writterladyy

Zihnimde bulanık bir anı...Sözlerini hatırlamadığım bir şarkının melodisi gibi veya en önemli parçası kaybolmuş bir yapboz... İçimde hep ne olduğunu bilmediğim bir eksiklik hissettim. Bir şeylerle doldurmaya çalıştıkça daha da eksildim, yenildim zamana, insanlara... Ve savruldum gözkyüzünde ipsiz bir uçurtma gibi...

Yekta, aradığı aşkı bulmuştur ve beklediği kadın tam karşısında duruyordu. Tüm cesaretini toplayarak sevdiği kadına "ARA BENİ" dedi ve onun aramasını beklemeye başladı. O telefon çaldı mı peki sizce? Beklediğine değdi mi? Okuyup göreceğiz ne olduğunu. Hadi ne duruyorsun sayfaları çevirmeye başla derim.. Hayatın sınav olduğunu biliyordum da, benim seninle sınava çekileceğim aklıma gelmiyordu. #984 - Genç Kurgu

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. " yarım kalmaz, yara kalır... " #234 - Kurgu Olmayan #476 - Kurgu Olmayan

İSTEK ALIMI kapanmıştır. Kapak tasarımları bana aittir. (Ç) almayınız! © Tüm hakları saklıdır. #392 - Rastgele