Onu ilk gördüğüm bu yerde de aynı koku hücum etmişti ciğerlerime. Yağmur yağar da toprak ıslanır ya... Acı bir tebessümle belki de son bir kez içime çekiyordum huzur kokusunu. "Hatırlıyor musun Fivi?" Kollarımı boynundan çekip bir şaheseri andıran yüzüne baktım. "İlk defa burada tuttum ellerini." Başını batmak üzere o...
"Sonsuza kadar benimle olacağına söz ver" dedikten tam anlamıyla 20 dakika sonra: "Seninle ben, birlikte olamayız. Ben seni aldatırım." Aşkın çivisi çıkmış.
Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu...