Yolunu kaybedenlerin, umutsuzca bekleyişte kalanların. En çok çaresizlikle başbaşa kalanlara adadım ben bu kitabı, gözyaşlarının kıymetini anlasınlar diye döktüm bunca kan damlalarını... Mazoşistlik artık bağımlılık yapmış bir kızın hikayesi bu, ailesinin bile sevmediği bir kızın. Her gece dolabının yan tarafına saklanıp camın altında sigara içerek ağlayan. rüzgarla savrulan sigara dumanını izleyip bileğine bir çizik daha ekleyen bir kızın hikayesi... Bu kitap MİRAY'ın hikayesi 16 yaşındaki bir insanın sıkıntısı ne kadar olabilirki diye düşünmeyin ! Hayattan soğuma sebebim bu yaşadıklarımdı benim. Ne arkadaşlığım ne de aşk hayatım gülümsedi yüzüme... hep bir arkadan konuşma, hep bir hayal kırıklığı. Anladım ki bu devirde kimsenin eli tutulmazmış, kimseye güvenilmezmiş. Anladım, anladım da çok geç anladım. Sığındığım dağlar çöktüğünde anladım. Artık akıtacak bir damla kan'ım kalmadığında anladım. Dediğim gibi "ANLADIM..."

(SATIŞTA) O an, bana döndü ama yüzü yoktu. Şaşkınlıkla ona baktığımda gözlerimi kıstım, korkudan nefes alamıyordum. Başında bir pelerin olduğunu ve o yüzden yüzünü sakladığını anladığımda derin bir nefes alabildim ama korkum hâlâ geçmemişti. Ve sonra konuştu. "Gelmişsin," dedi korkunç bir sesle. "Seni arıyor." Sonra garip bir şey oldu, havalandı ve üstümden uçarken bana saldırdı. Bir el ateş sesi duyduğum zaman bilincimi kaybettim. 28 Ağustos 2014

"Birkez bakabildiğim gözlerinde çok şey biriktirdim" ✔Ben ve herkese dair duyguların satırlara düşen kırıntıları.