"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Ne geldiyse başıma şu salakça oyun yüzünden gelmişti.Ben tehlikeyim diye bağırıyordu sokak adeta. Çok karanlık ve ıssız bir çıkmaz sokaktı.Bir çıt sesi bile yoktu. Sessizliğe bir kere daha lanet ettim. Yavaş adımlarla sokağa giriş yaptım. Burnuma gelen iğrenç kokuyla yüzümü buruşturdum.nefes alışverişimi duyabiliyordum.İlk defa bu kadar sessiz bir alana girmiştim. Bu oyunu hiç oynamamalıydım. Başımı yere eğerek ilerlemeye devam ettim. İleride şişelerin yuvarlanma ses daha da korkmamı sağlamıştı. Başımı yavaşca o yöne çevirip kaldırdım. Gecenin karanlığında inatla parlayan yeşil gözler ben bu sokağa aitim diye bağırıyordu.!!!!

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Şarap rengi yalnızlığın içinde siyah bir boşluktayım, oturuyorum. Gözlerimin mavisi soluk. Dudaklarımda kan tadı var, emdikçe kokusunu da alıyorum. Uzuvlarım kımıldamak için gün batıracakken, güneş batmamak için ay taklidi yapıyor. Dünya bana ters dönüyor. Hep ters mi döneceksin Dünya, yoksa bir güneş batımında hayatıma yeni bir yön verebilecek misin? Rotayı sen mi çizeceksin, elçin mi çizecek? ••• 'Ağlayınca gözlerin kızarıyor, gün batıyor. Yine de ağlama. Gerekirse yakarım dünyayı. Hiçbir şey senin gözlerinden daha güzel batıramaz güneşi.'

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Herkesin yeryüzünde bir güneşi vardır. Yaşamında her an onunla karşılaşacağına inanırlar, Ve gün gelir karşılaşırlar. O güzelliğin hiçbir zaman batmayacağı'na inanırlar. Bende buldum güneşimi, Hem de yeryüzündeki en güzel güneşi... Herkes gibi bende batacağına asla inanmadım Ama bir sabah kalktım ve Baktım ki her taraf KAPKARANLIK !!!

.

Tutsaklık daha önce hiç bu kadar çekici değildi, ölü bedenler içine sıkışan; ölmek ve ölmemek arasında kalan birer ceset gibi sağı solu prangalar olan bir kadın, hiçbir kadının cesaret edemeyeceği kadar cesur... Tutsaklığı, başlangıcı... Sonu ise Mezarcı olan... Aslan, namı diğer Mezarcı ve Ormanın Kral'ı olan güçlü bir adam, hayatını intikam üzerine kurup bütün arkasını topraklar altında bırakan, özgürlüğü ise amansız bir kadında olan. Ölümüne sevmenin değil, savaşırken sevmenin nasıl olduğunu her satırda yaşayacağınız; macera ve tutku dolu bir kitap... Başlama tarihi 28.11.2015