Söylesenize ? Yaşamları, yalandan bir kağıt üzerine çizilmiş bir hikaye. Kahramanı, bir kukla kadar hükümsüz. Duyguları ,bozuk bir enstrüman Bedenleri ise, günahları ile mühürlenmiş bir kapı . Ruhları ,sahte benlikleri barındıran bir yuva. Bu insanlar beni günahlarının cezası olarak öldürebilirler mi ?

Fantastik. Onun sırıtması hiç hoşuma gitmedi, silahı bana doğru çevirdi kafamı toparlayıp onun elindeki silahı yere fırlattım. "Elimde silah olmadan da seni öldüre bilirim. " diyor çirkin bir şekilde sırıtıyordu, o an gözlerinin içine baktım ve falezlerden aşşağıya fırlattım çığlık sesleri kesilince. Hemen Poyraz'ın yanına koştum ,hareketsiz yatıyordu.İsmini ne kadar söylediysem açmadı gözlerini İlk yardımda bilmiyordum . Meğerse benim için nişanlanmış onunla,bu azapla nasıl yaşardım.Sevdiğim adam ölüyor ve ben sadece ağlıyordum.,Kafasının altına çantamı koyarak ona doğru eğildim.Ne güzel görünüyordu yüz hatları.Göz yaşlarım onun yüzüne damlarken ,dudaklarına öpücük komdurdum ve öyle kaldım,o karşılık verip beni öpene kadar,gözlerim kocaman açılmış beni öpen adama baktım,hemen geri çekildim... "Seni manyak öldün sandım..... "

Lanetin pençesinde kayıp giden hayatını geri toplamaya çalışırken, tamamen silinmiş hafızasıyla , kendini büyük bir arayışın içerisinde bulur.

İki Yaralı İnsanın Çok Acı Çekip Mutlu Olması Ve Onların Aşk Meyvesinin Hayat Hikayesi

Bir Yaşanmışlık Hikayesi. Birbirini Seven İki İnsanın Hüzünlü Hikayesi

Kusur. Sınırlarınızın çok ötesinde. ~01.01.2016~

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...