Gözlerinde kendimi ilk kez bulduğumda, on altı yaşındaydım. O an başlayan bir şeydi bu; ne adını koyabildim, ne söze dökebildim. Sustum. Sadece sevdim. Beş yıldır, kalbimin en derin yerine gömdüğüm bir yangının içindeyim. Herkesin 'Ömer' dediği adama, ben içimden yalnızca Asaf dedim. Çünkü o, abimin en yakın dostuydu. Çünkü o, bana en çok uzak olması gerekendi. (Yetişkin içerik ve küfür vardır!)

Başlangıç tarihi , 04.08.2017 Final tarihi , 04.03. 2018 ~ Kapak Tasarımı: @humeyraao ~ Mardin'in yakıcı ve kurak bir yaz gününde, bir evlat, anne ve babasına veda etti küçücük yüreğiyle. Dilan, iki aylıkken hem yetim hem öksüz kalan bu çocuğa analık yapma aşkıyla yandı, kardeş acısıyla birlikte. Ablasının, üzerinde kalan hakkını sadece bu küçük sabiye analık yaparak ödeyebilirdi çünkü. Fakat Mardin'in en kudretli iki ailesinin de torunu olan bu bebeği, bir kız tek başına büyütemezdi. İnsanlar ne der, diller ne söylerdi? Hem, abisinin emanetini ergen yaştaki bir kıza bırakmaya hiç niyeti yoktu Ertuğrul'un. Yeğenine bir amca olarak elbette en iyi şekilde sahip çıkabilirdi. Fakat kaderin ve hırsın karşılarına çıkaracağı oyunu göremedi iki genç de. İçlerini kavuran kardeş acısıyla birbirlerine düşman oldular, hırslarına yenik düşerken sevdaya takıldılar.