Προσπαθώ γαμωτο!Προσπαθώ να γίνω καλυτερο ατομο με μια νέα αρχή αλλά..."με διέκοψε και δεν με άφησε να συνεχίσω. "Αλλά τι?Δεν μπορείς επειδή έχεις γεννηθεί για να είσαι σκύλα?"ρώτησε καπως ειρωνικά και το ίδιο νευριασμένος με εμενα. "Αλλά δεν με αφήνεις!Εμφανίζεσαι από το πουθενά και χαλάς την ζωή μου."φώναξα. Ήρθε κοντά μου και με κοιταξε με νεύρα. "Μου σπας τα νεύρα."είπε πριν ενώσει τα χείλη μας.

Αλεξ-Ε μικρο προσεχε που πας!! Βαλ-Μικρο να πεις κατι που προφανως δεν εχεις οπως δεν εχεις τα κοτσια να παραδεχτεις πως εσυ εκανες μαλακια γιατι εγω μια χαρα πηγαινα εσυ επεσες πανω μου!! Μαλακα ε μαλακα! Καλε απο ποτε ο αερας ειναι τοσο συμπαγης;ουψ γραψτε λαθος ο τοιχος ειναι. Χε χε χε...οχ. Και ναι εδω βρισκομαι κολλημενη αναμεσα στο τοιχο και σε ενα πιθηκο ο οποιος εχει πολυ ωραιο αρωμα. Και τι με νοιαζει εμενα ειπαμε;α δεν ειπαμε;ουτε και θα πουμε το πιθηκο, το γουρουνι που μου το παιζει και ωραιος. Σιγα τον ωραιο ο κυριος Γιαννης που εχει το μπακαλικο πιο ωραιος ειναι. *και ναι τι σε νοιαζει το αρωμα του;ναι παιξτο μας ανεπηρρεαστη απο το 8pack που φαινεται απο τη μπλουζιτσα του παιδιου...ε κι εσυ θα κρυωσει το παιδι κοιτα πως κολλαει πανω του απο τη σοκολατα που ΚΑΠΟΙΑ εριξε πανω του...* Οχου μωρε παλι εσυ; *ναι μωρε γιατι ξερω πως σου ελειψα... τωρα γιατι καλε αυτος βγαζει σπιθες. Τη γαργαλησες Βαλερια για ακομη μια φορα...τα συγχαρητηρια μου και εις ανωτερα!* Αλεξ-Για προσεχε λιγο τη γλωσσα σου γιατι αλλοι μου εχουν κανει πολυ λιγοτερα και ειχαν πολυ ασχημη καταληξη...

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.

"Κορίτσι μου δεν υπάρχεις." Μου λέει ο Ράιαν καθώς μπαίνει μέσα. "Το ξέρω. Είμαι τέλεια." Του λέω καθώς ξαπλώνω πίσω στον καναπέ. "Όχι εννοώ ότι δεν υπάρχεις. Δεν είσαι πουθενά περασμένη. Έψαξα για εσένα και δεν υπάρχεις." Μου λέει έκπληκτος σχεδόν. "Και αυτό το ξέρω..." Το εξώφυλλο από την αγαπημένη μου _-pinka-_

"Αυτός είναι ο Nathan". Το βλέμμα μου πεφτει πάνω στον νεαρό που βρίσκεται πάνω στην σανίδα του σερφ και δαμάζει τα κύματα. Για μισο λεπτό. Αυτός είναι ο τύπος με την μηχανή. Αυτός ο ηλίθιος που πέρασε έξω από το σπίτι. "Δεν ενδιαφέρομαι να τον γνωρίσω παραπάνω" λέω αποτομα. "Εντάξει, δεν είναι και ο πιο ομιλητικός αλλά δεν είναι κακό παιδί" μου εξηγεί η Rachel. Του ρίχνω άλλη μια μάτια και αυτή τη φορά βγαίνει από τη θάλασσα κουβαλώντας στο πλαι την σανίδα του. Μου παίρνει λίγη ώρα να συνειδητοποιήσω προς τα που κατευθύνεται αλλά μόλις το καταλαβαινω παγώνω. Έρχεται σε εμάς.

5 το πρωί. Εισερχόμενη κλήση. Απόκρυψη. Το σηκώνω.Κενό... Μια ανάσα ακούγεται απο την άλλη πλευρά της γραμμής. Εκνευρισμένη οτι κάποιος απλά μου κάνει φάρσα πρωί πρωί πάω να το κλείσω και τότε ακούω απο την άλλη γραμμή.. "μου λειπεις..." ακούγεται μια βαριά αντρική φωνή. Δεν μπορώ να καταλάβω αν το λέει λυπημένα ή χαίρεται. Αλλά αναγνωρίζω αμέσως τη φωνή. "Παλι ήπιες;" λεω με απογοήτευση καθως καταλαβαίνω πως ειναι μεθυσμένος. "Μπορεί..." λέει γελώντας, κάνοντας τα νεύρα μου χειρότερα. "Ειμαι στη μηχανή και..." "Μιλάς σοβαρά τώρα; Είσαι μεθυσμένος και οδηγάς; Τι σκατά σκέφτεσαι; πηγαινε σπίτι σου έρχομαι από κει" του λέω και τον ακούω να γελάει αυτάρεσκα σαν να πέτυχε το σκοπό του... Highest ranking #12 - badboy 5/12/18 #19 - badboy 1/12/18 #1 - dreams 18/1/19 #1 - lost 24/11/18 #1 - broken 11/06/19 Η ιστορία είναι προϊόν μυθοπλασίας.Οποιαδήποτε ομοιότητα σε ονόματα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Η ιστορία μπορεί να περιέχει υβριστικό περιεχόμενο ή βία.Διαβάζετε με δικής ευθύνη! Η ιδέα της ιστορία αυτής είναι καθαρά δική μου. Μην αντιγράψετε. Σε περίπτωση που δείτε κάτι παρόμοιο παρακαλώ ειδοποιήστε με. 🥀🥀

1η θέση στην κατηγορια Ρομαντικη και 1η στην εφηβικη φαντασια απο τους κριτες στο διαγονισμο #JJAGC και #Stories2018 και στα βραβεία κοινού στο διαγονισμο #JJAGC και #LoveBooksAwards2018 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Η Μυρτώ δεχεται μια δουλεια για το καλοκαιρι, η οποία είναι να προσεχει το bad boy του σχολείου. Δεν θέλει να αφήσει τίποτα να μπει στο πρόγραμμά της, αλλα το σίγουρο είναι οτι δεν έχει ιδεα για το τι πρόκειται να ζήσει.Ο Alex θα της κανει τη ζωή δύσκολη ή μήπως δεν είναι και τοσο bad boy τελικά;

Σε ένα ορφανοτροφείο στην Αθήνα ζουν δύο έφηβοι με πολλά όνειρα και φαντασίες για τον έξω κόσμο. Τι θα γίνει όταν οι δρόμοι του Lucas και της Anny χωριστούν; Τι θα απογίνουν τα συναισθήματα τους; Η Anny και ο Lucas είναι κυριολεκτικά φτιαγμενοι ο ένας για τον άλλον αλλά νιώθουν τα ίδια πράγματα;

«Η ποίηση μου αυτή πηγάζει από την άτακτη φυγή μου.» Copyrights 2017-2018 Written by @RainbowManiacF (Ακούει και στο Ουράνιο Τόξο)

~Done~ Περίληψη στο πρώτο κεφαλαιο! Just a love story for romantic souls♥