"Yapay değil. Duygular yapay olamaz. Eğer onları hissediyorsan gerçektirler." - Beş yaşından beri en iyi arkadaş olan Kumsal ve Ege, her sene olduğu gibi bu sene de okullarında kavga çıkartarak başka bir okula giderler. Bu kavgalar nedeniyle sürekli okul değiştiren Ege ve Kumsal, önlerine çıkan sorunla birbirlerine kavga çıkartmayacaklarına dair söz verirler. Bu sözü tutmakta ikiside ister istemez zorlanırken bu okul yılı onlar için en uzun geçen okul yılı olarak tarihe yazılır.. Bakalım yeni okullarında bu iki yakın arkadaşı neler bekliyor..

Odamda oturmuş internetteki ünlülere bakarken bir anda aklıma düşen hırsla zayıflamanın sırrını araştırdım. Herşey internette bulduğum o blogla başladı...

Bir mahalle , iki yarım kalmış hayat.. Güldürürken ağlatan, ağlatırken kahkahalar attıran hem komedi hem romantizm dolu bir kitaba hazır mısınız ? Hazırsanız gelin iki yarım kalbi, bir bütün yapalım ❤️ Yayınlanma Tarihi : 26.07.2017 Kapak Tasarım : @smcelep

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı

××× "Neden bu kadar sinirlisin?" alev saçan bal gözleri gözlerimi buldu. Ellerini saçlarından geçirirken adeta saçlarını yoluyordu. Alayla güldü. "Neden bu kadar sinirliyim?" yüzüme doğru kükrediğinde istemsizce bir adım geriledim. Çıplak ayaklarım çakıl taşlarının üzerinde hafif sızısını belli etmişti. Arkasını dönüp arabanın kaputuna bir tekme savurdu. Çıkan sesle korkuyla yerimde sıçradım. Sormak istedigim bir soru vardı ama cevabından korkuyordum. Boğazımdaki kuruluk nedeniyle yutkunamadığımı hissettim. "Aşık olduğun...kızla mı ilgili?"alayla kahkaha attı. Sinirli bir gülüştü. Neden sinirle güldüğüne anlam veremesemde içim burkuldu. "Aşık olduğum kız..." dedi ve tekrar güldü. Ruhsuz bir gülüştü. Normal gülüşlerinin aksine etrafa neşe saçmıyordu. Midemdeki tavukları kanatlandırmıyordu. Gözlerimi aydınlatmıyordu. Sadece içimi yakıp kavuruyordu. Yere sert bir tekme savurdu. Yerde bulunan çakıl taşları uçurumdan aşağıya yuvarlanırken kulaklarımda hoş bir tını bırakmıştı. Yerinde bir tur dönerken ellerini saçlarından sertçe geçirdi. Delirmiş gibiydi. İşte o an aldığım cevap beklediğimin aksine iliklerime kadar titretti bedenimi. "O KIZ SENSİN APTAL" ××× 14.04.2016 GKE #2 ~1.sırada olmak dileğiyle^^~ *Wattpad'de Sert Bela isimli ilk ve tek hikayedir. Hiç bir şekilde kopyalanamaz! [Bu kitapta tutku, ihtiras ve şehvetli bir aşk yok. Bu kitap aşkın masum, saf ve en güzel halini anlatıyor. Sizleri de pişman olmayacağınız bu serüvende yanımızda görmek istiyoruz.] Kitap genel olarak 12-16 yaş aralığına hitap etmektedir, ona göre yorum yapmanızı tavsiye ederim. Ergenlik barındırabilir. Eğer olgun ve daha gelişmiş bir kitap okumak isterseniz profilimden Kuzgun'a ulaşabilirsiniz. {Ç}alıntı konusunda yasal işlemler başlatılacaktır! Bu konuda oldukça ciddiyim.

Aralarındaki yaş farkı hiç bir şeye engel olamayacaktı. "Anlamayanlara ve anlamak istemeyenlere dip not ; bu bir yaş farkı hikayesidir. Yaş farkı günümüzde olan 6-7 yaş gibi sıradan bir fark değildir. İdrak edecek olgunluğa erişmemiş okuyucular lütfen hikayeyi okuyarak değerli vaktinizi harcamayınız."

O gece ruhunu kaybetmişti. O gece benliğini kaybetmişti. O gece ailem dediği annesini kaybetmişti. O gece onun için dönüm noktası olmuştu. Ruhunu, benliğini ve ailem dediği annesini kaybetmişti ama yeni hayatında ailem diyebilecek insanlara sahip olmuştu. Peki, bu insanlar Esim'i hayata yeniden kazandırabilecekler mi?

Artık hayatındaki tek kişi onun kızılı değildi. Hayatında değer verdiği iki kadın vardı artık. Katherine ve Natasha. Güçlü bir yürek ve minik savunmasız bir kalp. O iki kalp ki onun yaşamak için tek arzusuydu ve daima atmaları için kendi kalbinden gözünü bile kırpmadan vaz geçebilirdi. "Seni seviyorum, bücür. Bu cümleyi bir daha benden duyamazsın, çünkü pek benim tarzım değil. Sadece bil yeter." Minik kız, genç adama sıkıca sarılıp rahat bir nefes aldı. "Ben de seni seviyorum, ukala." Kitap kapağı: @ghostheaven

Abim kollarını benden çekip yüzümü göğsünden kaldırarak buğulu gözlerime baktı. "Niye ağlıyorsun?" "Geldin! Yanıma geldin! Mutluluktan ağlıyorum." Tekrar saçlarımı okşarken Emir de yanıma gelip gözlerime baktı. Bakışlarım birkaç saniyeliğine Emire kayarken gözlerindeki öfke çukurunu görünce bakışlarımı hızla ondan çekip abime döndüm. "Tabi ki geldim kardeşim. Özür dilerim. Geç oldu! Daha önce gelmeliydim ama gelemedim." "Geldin ya! Önemli değil." Önemliydi... Hem de çok önemliydi. Nasıl, idam masasındaki birinin imdadına boynuna yağlı urgan geçirilip altındaki tabure çekildikten sonra yetişilemezse ya da yetişirse de o öldüğü için bir önemi kalmamış olursa bizimki de öyleydi ama Emir ve ablalarının yanında abimle tartışmayacaktım. Abimin gözleri yüzümden karnıma kayarken utanmıştım. Utandığım tabiki de bebeğim değildi. Benimle ilgili aklında oluşabilecek düşüncelerdi. Saklayamayacak kadar büyüktü ama yine de üzerimdeki ince hırkayı karnıma saracakken elini karnıma koyup gözlerime baktı. "Geç kalmışım ama zararın neresinden dönersek kârdır. Bundan sonra hep birlikte olacağız. Yepyeni bir hayatımız olacak. Seni götüreceğim buradan." Abimin bu sözleri Emirdeki son sakinlik kırıntılarını götürürken abimin karnımın üzerinde duran elini çekip beni kolumdan tutarak abimden uzaklaştırırken bağırmaya başladı. "Sen kimi götürüyorsun? Seren benim karım ve karımı hiçbir yere götüremezsin!" Karım kelimesinin üzerine basa basa söylerken abim de yüzüne yerleştirdiği sahte gülümsemeyle Emire cevap verdi. "Karın! Zorla evliliğe sürüklediğin karın! ' Abi beni almaya gel' diye senden kurtulmak için beni çağıran karın! Ne kadar ironik değil mi?" *** Yayınlanma tarihi → «19.02.2016»← ♡