Ik dacht dat ik wist wie ik was. Alles was één groot leugen. Ken je dat gevoel dat je alles hebt maar dat je eigenlijk niets hebt? Dat je alles over jezelf weet maar eigenlijk helemaal niets weet? Nee? Op begin ik ook niet. Ophelia is een meisje van 17 jaar. Haar leven is één groot mysterie. 'Je bent de ijsprinses.' Ze komt te weten dat ze de ijsprinses is. Maar dat is niet alles, ze is een speciale meisje, ze heeft speciale krachten. Ze weet zelf niet wat haar krachten zijn en vanwaar het komt. Wil je meer weten over het avontuur van Elisabeth, lees dan snel verder. Hoogste rang: #1 08-08-2017 (Dit is mijn eerste boek, het begin is niet zo goed maar het wordt beter en beter.) Ik ben momenteel aan het herschrijven dus het kan zijn dat sommige delen niet kloppen. (Ik ben bij hoofdstuk 3).

Deel II uit de Arcana-serie. De overgeblevenen in Arcana rouwen om hun geliefden die gesneuveld zijn in de strijd tegen de Schaduwkant. Als Hilde op zoek gaat naar kruiden komt ze in een nieuw en onbekend deel van het bos terecht, waar ze een verlaten magiërshutje vindt. In de hut ligt een oud boek over zwarte magie, waar een spreuk in staat die krachtig genoeg is om de overledenen terug te laten keren uit de dood. Hiervoor is echter de magie van een zeer krachtige elf nodig, één die sterker is dan een normale elf. Melchior en Joane bieden aan hun krachten te bundelen, maar het boek spreekt over één elf en Hilde weigert af te wijken van het boek, wetend wat zwarte magie kan doen. Daarom moet Julian Elise terug halen naar Arcana, ook al is ze al haar herinneringen kwijt..

Het leven van Elise (15) staat op zijn kop als haar ouders besluiten om te verhuizen naar het afgelegen Lakefield, aan de rand van het bos. Elise ziet het niet zitten, ze heeft haar hele leven in de stad geleefd en moet al haar vrienden achterlaten. Maar eenmaal in Lakefield is het bos minder erg dan ze had gedacht. Wanneer Elise vreemde dingen begint te zien gaat ze midden in de nacht op onderzoek uit. Ze komt terecht in een wereld die anders is dan alles dat ze kent. ~Ik kan niet anders dan de zwevende lichtjes volgen. Ze bewegen steeds sneller. Na een tijdje ren ik door het bos achter de lichtjes aan die vrolijk op en neer dansen. Het interesseert me niet meer waar ik heen ga en ik heb het niet eens door als ik het meertje passeer. Ik blijf maar rennen achter de lichtjes aan, ze blijven sneller gaan. Ik kan ze bijna niet meer bijhouden, tot we opeens op een open plek zijn. De lichtjes stoppen abrupt met bewegen, maar beginnen dan om me heen te draaien. Ik wordt er duizelig van. Toch zijn de lichtjes prachtig, ik kan mijn ogen er niet van af houden. Ik volg ze, draai met ze mee, ik spring achter ze aan. Tot ze allemaal doven en ik plotseling plompverloren op de open plek sta in het maanlicht, zonder een flauw benul waar ik ben. Ik merk dat ik het koud heb, ik ril en krimp ineen als ik zie hoe donker het eigenlijk is. Dan hoor ik opeens een stem achter me. "Hallo, prinses." Hoogste ranking: #1 fantasy

"Ik wil je bloed drinken" fluisterd hij terwijl ik zijn warme adem voel in mijn nek. Ik knijp mijn ogen stijf dicht en bal mijn vuisten om ervoor te zorgen dat hij niet ziet dat ze trillen van angst. Ik open mijn mond om iets te zeggen. Alleen mijn stembanden weigeren geluid te produceren. Ik wil tegen hem schreeuwen dat hij weg moet gaan of dat hij moet uitleggen wat er aan de hand is maar aan de andere kant wil ik in een hoekje kruipen en gewoon huilen. "Je weet niet hoe het is om te zijn zoals ik ben, Clarice" gaat hij verder, "Een wezen van vlees en bloed, maar niet menselijk. Een monster, een beest" Mijn hele lichaam voelt aan als pudding, en ik ben bang dat het niet meer lang zal duren voordat ik flauw ga vallen. Maar toch vecht ik tegen de golven van vermoeidheid die door mijn lichaam gieren. En de angst die mijn lichaam binnen dringt. "Het wezen van de nacht, Clarice" zijn onregelmatige ademhaling hoor ik nog geen tien centimeter van mijn oor vandaan. Zijn aangescherpte hoektanden schuren langs mijn nek. "Een vampier" *~*~*~* Als de zestienjarige Clarice Moore op een dag getuigen is van een moord neemt haar leven spontaan een andere wending. Ze wordt de wereld ingetrokken van de mysterieuze Ryan. Een vampier. Alleen zijn geschiedenis is lang en niet veel ervan is goed. Zijn duistere geheimen blijven hem altijd achtervolgen. Letterlijk. *~*~*~* "Sometimes memories are the worst form of torture." *~*~*~* #7 31-8-2016 #4 02-8-2016 #3 30-8-2016 #2 29-10-2016 WINNER WATTNED'S CHOICE AWARD! 🎉 *~*~*~* ~Voltooid~ *~*~*~* Deel 2; Luce

|| VOLTOOID || 'Alsjeblieft, laat me gaan.' smeekte ik. Hij had een jongensachtige grijns op zijn gezicht. Hij zette een stap naar voren, waardoor ik naar achter stapte. De regendruppels gleden van zijn gezicht en vielen op de grond. Hij zag er gevaarlijk uit met zijn donkere ogen, maar de aantrekkingskracht tot hem was sterker. Het liefst wilde ik wegrennen, en even dacht ik om dat ook te doen. 'Tesoro, jou laat ik nooit meer gaan,' fluisterde hij in mijn oor. Hij stak zijn handen uit om me vast te pakken, maar ik klemde de rugzak om mijn schouders en rende zo hard mogelijk weg. 'Grijp haar!' hoorde ik hem nog brullen. © Copyrights Jaani_R ~~~Heeft meerdere keren #1 in Fantasy gestaan~~~

Helena [licht,lichtende, de stralende] had altijd geweten wat haar toekomst was. Ze was geboren met hetzelfde bloed als Zeus, Aphrodite en andere goden. Elke dag die voorbij ging, was er één minder op aarde en één dichter bij haar lot. Op haar twintigste verjaardag zou ze officieel een lid worden van Olympus. Op die dag zou ze ook te weten komen welke gave ze had. Bij welke goden ze hoorde. Op die dag zou ze haar leven op aarde vaarwel zeggen en een hele nieuwe wereld zou voor haar open gaan. Een week voor haar twintigste verjaardag komen de goden haar halen. In amper één week moet ze leren hoe het is om een godin te zijn én dat leert ze van de goden zelf. //Review// @ShadowThin Ik heb je verhaal van begin tot eind gelezen sinds van de nacht omdat ik niet kon slapen. Het was super en kan niet wachten op nog! @Gemini336 Life As A Goddess is zo'n mooi boek. Echt goed gedaan. Kan niet wachten om hem uit te lezen :D <3

* WINNAAR WATTY AWARD 2016 'VERBORGEN JUWELEN' * 'Voordat hij de deur door liep draaide hij zich om en zag het levenloze lichaam op de grond liggen. Hij grijnsde. De eerste stap was gezet. Zijn wraak zou zoet zijn.' Nu denk je vast: dit is een doodnormale thriller waarin een moord wordt gepleegd en dat ik natuurlijk een paar rechercheurs klaar heb staan die dit gaan proberen op te lossen. FOUT! Ik ga het anders doen! Dit is namelijk niet zomaar een thriller die jij gewoon kunt lezen en zo te weten komt wie de dader is. Nee, jij kunt er zelf achter komen! In het boek verstop ik door middel van aanwijzingen in de tekst allerlei hints die naar motieven, volgende slachtoffers en uiteindelijk naar de dader leiden. Deze aanwijzingen zijn zo gemaakt dat iedereen mee kan doen! Dus, maak je klaar en verzamel de aanwijzingen en wie weet ben jij de eerste die weet wie de moordenaar is!

Elke maand weer,altijd wanneer mijn buik verkrampt, elke keer krijgt hij me te pakken. Omdat het "moet" zegt ie

Stel: je bent zestien en je zit in de vijfde klas. Je hebt negentien andere klasgenoten in je stamklas en met hen heb je de meeste lessen samen. Één van je docenten is echt een gestoord wijf (ook al denk ik dat we het er allemaal wel over eens zijn dat álle docenten nogal gestoord kunnen zijn). Op zich is ze wel een aardige vrouw en geeft ze goed les, maar komt af en toe met de meest debiele plannen aankakken. Ook dit schooljaar heeft ze er één bedacht. Het is geen plan, maar een sociaal experiment waar de hele klas aan mee MOET doen. Je hebt geen keuze en je mag niet skippen. Het experiment gaat over liefde, en je wordt aan iemand in de klas gekoppeld. Het is de bedoeling dat je zo veel mogelijk met dat persoon optrekt en dan kijken of je echt verliefd wordt. Zit er liefde in de lucht bij deze klas of is het sociale experiment alleen maar gedoemd om te mislukken? Hoogste rang: #1 in tienerfictie (13-01-2017) { Kan grof taalgebruik bevatten } { Bevat homoseksualiteit, bevalt je dat niet, ga dan alsjeblieft weg } ( Begonnen: 18-09-2016 voltooid: 30-06-2017 )

W I N N A A R V A N D E W A T T Y ' S 2 0 1 9 Hoop. Hoop is wat je in leven houdt. Als de hoop verdwijnt, dan is er niks meer over om voor te vechten. Met elke minuut die voorbij gaat, verdwijnt er een stukje van jezelf. Tot de hoop die je ooit vanzelfsprekend vond er niet meer is. Op wat een gewone vrijdag had moeten zijn, leert Amelia die harde les. Als ze de les ontvlucht door naar het toilet te gaan, nemen indringers de school over. Amelia wordt in een lokaal met vreemden gevangen gehouden. Wat volgt is een serie van wrede spellen en opdrachten. Niet meedoen is geen optie en ontsnappen is onmogelijk. Langzaam valt de klas uiteen en daarmee ook de hoop. Samen met de leerlingen van lokaal 301 leert Amelia de definitie van vechten, overleven en hoop is, als hun vrijheid wordt afgepakt. Leeswaarschuwing: Dit boek bevat heftige scènes met geweld en moord en is niet geschikt voor alle lezers. Daarnaast bevat de proloog een beschrijving van een oorlogs setting, die ons inmiddels allemaal bekend voor komt. Deze was eerder geschreven en we hebben besloten hem toch in het boek te houden. We willen jullie eraan herinneren dat dit verhaal fictie is. Alle overeenkomsten met de realiteit zijn bij toeval. ©Alle rechten voorbehouden