1. Μην αφαιρείς ζωή, είναι ιερό το αίμα 2. Μην προδώσεις τον έρωτα, είναι φλόγα αγνή 3. Μην απλώσεις χέρι ξένο, είναι πικρό το κέρδος 4. Μη σπείρεις ψέμα, η αλήθεια σε βλέπει 5. Τίμα τη ρίζα σου, πατέρα και μητέρα 6. Μην αφήσεις τη ζήλια, να φθείρει την ψυχή 7. Μη φυλάς κακία, γίνεται δηλητήριο 8. Μην κρίνεις τον άλλον, ο καθρέφτης σε κοιτά 9. Μην ποθήσεις ξένα αγαθά, η καρδιά σου αρκεί 10. Μην ποθήσεις ξένη αγάπη, η δική σου σε περιμένει Don't copy ©2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

"Αναθεματισμενη γυναίκα" ψιθύρισε ξέπνοος πέφτοντας στα γόνατα μπροστά της. Μερος πρώτο "-Τι σου αρεσει δηλαδη σε μια κοπελα?" Σταματησε να κινείται και σταθηκε μπροστα της. Σκεφτηκε λιγο την απαντηση του. Υστερα χαμογελασε πονηρα "-Να εχει μυαλο,για να της το γαμαω" Μερος δεύτερο Και τότε το κάρμα είπε: "Θα ερωτευτείς κάποιον, αυτός όμως δε θα σε αγαπήσει πραγματικά, γιατί δεν ήθελες να αγαπήσεις εκείνον που ήταν ερωτευμένος μαζί σου." Μέρος τρίτο "Παρατα επιτέλους ! Δεν ωφελεί πουθενά όλο αυτό!Απλως κανε κατι αλλο " "Δεν ξερω αν εχουμε συστηθει.Ειμαι ο Jason Hunter ,ο βασιλιας της μαφιας,δεν παραταω ποτε την πρωτη μου επιλογη malyshka" Don't copy ola-kai-tipota © 2017-2020 Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κόκκινο του πάθους... Το κόκκινο του αίματος.... Το κόκκινο της αμαρτίας.... Μια ψιχαλίδα πέφτει στα μαλλιά της και σαν σηκώνεται το χέρι του να αγγίξει, το Μπρούσκο σπάει... Κάποτε μια βεντέτα έκλεισε με πόνο και το χωριό βυθίστηκε στην αγάπη.... Δύο οικογένειες ενώθηκαν κάτω υπό το φως της ελπίδας και έμειναν χρόνια αγαπημένες... Κλείνουν άραγε οι βεντέτες; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη.... Ράβει κόβει και μπαλωνει και τη μοίρα τους ενώνει... Ποια μοίρα; Δύο αδέρφια μπορούν να ερωτευθούν; Κι αν το κάνουν, πόσο βαριές είναι οι επιπτώσεις; Τι κρύβει το παρελθόν; Τι κρύβει το παρόν; Πόσα μυστικά είναι θαμμένα; Don't copy ©2024 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Άνω των 🔞 Χαμένη σε ένα κόσμο σκοτεινό, μοναχικό και επικίνδυνο. Τα ναρκωτικά είναι για εκείνη η μόνη επιλογή αφού μόνο έτσι φεύγει ο πόνος και οι θύμησες γίνονται στάχτη. Στο δρόμο της θα βρεθούν δυο αδέρφια έμποροι ναρκωτικών. Μια απαγωγή. Ένα λάθος, ένα άγγιγμα και όλα χάνονται.... Ο ενας θα αλλάξει... Ο άλλος θα γίνει πιο σκληρός... Τρεις άνθρωποι μπλέκονται σε ένα θανάσιμο παιχνίδι... Γεμάτοι αμαρτίες συνεχίζουν να κάνουν κι άλλες... Αμαρτίες ασυγχώρητες, θανάσιμες... ⚠️ "Δώσε μου το χέρι σου!" λέει σοβαρός "Αντε ρε μαλακα τέλειωνε με την πουτανα!" Παίρνει θέση ο άλλος και φοβάμαι. Δε θα αντέξω άλλο ξέσπασμα. "Είναι καλή ρε, και για τη δόση της κάνει οτι θες" Απλώνω το χέρι και το κορδόνι με πνίγει. Αισθανόμαι το τσίμπημα και νιώθω τον υγρό θανατο να κυλάει στις φλέβες μου. ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 18🔞 Θα ανεβαίνουν μόνο τα διορθωμένα κεφάλαια Don't copy ©2017 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα. Κατοχυρωμένο κάθε νομικό δικαίωμα

Έχει άραγε η σιωπή χρώμα; Θα τολμούσα να πω, πως ναι... Ίσως θα της ταίριαζε το κόκκινο αν και στη περίπτωση μου, μόνο ένα είναι αυτό που της αντιστοιχεί :Το Λευκό 1η πνευματική κατοχύρωση με συμβολαιογραφική πράξη του 2017 Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μου το είχε πει... Μια πεταλούδα κρύβει καταβαθος το γκρίζο... Μπορεί να έχει πολύχρωμα φτερά μα αν τα αγγίξεις η σκόνη θα χαθεί... Το χρώμα θα καταστραφεί πάνω στα δάχτυλα σου... Δεν θα μπορέσει να πετάξει ξανά χωρίς ώθηση Και τότε, τότε θα μείνει μόνο το γκρι... Ένα γκρί που πονάει... Που πληγώνει... Ένα γκρι που μόνο εκείνος μπορει να το επαναφέρει και να το γεμίσει με χρώματα... Τι να τα κάνω τώρα πια ; Τώρα έμεινα με εκείνο το γκρίζο, τα φτερά έσπασαν, ξεθωριασα, έκανα την επιλογή.... Εκείνος μου το είπε, μόνο που εγώ δεν τον πίστεψα... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Η μοίρα είναι πουτανα ... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τουλάχιστον ύστερα από τόσα χρόνια... Ύστερα από τόσα ψέματα μα και τόσες αλλαγές... Πόσο δυνατά κολλημένο είναι ένα ήδη σπασμένο γυαλί; Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια τόσο αθώα λέξη όσο η "Αγάπη" ; "Μαλάκα νομίζω πως αυτό το θηλυκό δεν μοιάζει με τα άλλα τελικά..." "Σε βάρεσε η καψούρα;" "Δεν ξέρω... Πάντως πρέπει πάση θυσία να μείνω μακριά της..." "Έχεις πιει κανένα βαρύ ρε;;; Τώρα δεν έλεγες ότι δεν μοιάζει με τις άλλες;" "Γι αυτό ακριβώς πρέπει να μείνω μακριά...." Τι θα συμβεί άραγε όταν η μοίρα ενώσει τελικά το παρελθόν με το μέλλον ; Πόσο σκοτεινό μπορεί να κάνει το παρόν και πόση δύναμη θα χρειαστεί για να επιβιώσουν; Όταν τα ψέματα θα τελειώσουν , ο καθένας θα βρεθεί να δίνει τη δική του μάχη... Τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς! Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Ήταν τόσο δύσκολο να το δεχτώ. Τόσο γαμημένα δύσκολο να πιστέψω πως πιάστηκα κορόιδο. Τόσο δύσκολο να τους αφήσω να εισβάλουν στη ζωή μου ξανά...Και φυσικά ακόμα πιο δύσκολο να αφήσω εκείνον να προχωρήσει. Με έσωσαν...Η μήπως με μεταμόρφωσαν στο απόλυτο σκοτος; "Καταλινα είσαι έτοιμη;" ρωτάει ο Κάσιεν και γυρίζοντας τον βλέπω να μου χαμογελάει. Φοράει ένα μαύρο κοστούμι, έχει τα μαλλιά τραβηγμένα προς τα πίσω και στο χέρι...Στο χέρι έχει την αγαπημένη μου λεπίδα... "Πάντα ειμαι ετοιμη" λεω και πιανοντας αυτο το τόσο καθάριο μέταλλο , αυτή την αγνότητα του ατσαλιού, το βάζω στην εσωτερική θήκη του κατακοκκινου φορεματος μου... Ήρθε η ώρα να του δώσω το γαμήλιο δώρο μου... Don't copy ©2018/19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα