Üç kişi hayal edin. Üç birbirinden farklı karakter. O üçünün de kendine ait farklı fikirleri var ve sizin birinin yolundan gitmeniz gerekiyor. 1) "Bazı anlarda kalbinde olan kişinin, hayatında olamayacağını anlarsın." 2)"Gelmeyeceğini bile bile beklemek saflık değil, aşktır güzelim." 3)"Sevmediğim bir şeyi seviyor gibi yapabilirim. Zor olan; sevdiğim bir şeyi sevmiyormuş gibi yapmak." Sen o üç kişiden hangisi olursun? Yanıtını bulmak istiyorsan, İmkansız'a benimle ulaş... Bir çöldeyim ben. İhtiyacım olan sadece bir damla. Küçücük bir damla su... İçimdeki o sonsuz sussuzluğu gidermek için istediğim tek şey o damla. Hayatıma dönüş biletim belki de. Karanlığa mahkum olan ben yaşadığım o sonsuz çöl gecelerinden sonra hiç beklemediğim anda çölün ortasında bir kaktüs bulmuştum. Herkes bilir kaktüslerin dışı dikenler ile kaplıdır. Doğru yerden tutmazsanız elinizi parçalayabilecek niteliktedir ama ben o kaktüsü düzgün bir şekilde tutmuştum. İlk başta anlamak için küçük yaralar almıştım ama o yaralara değen bir sonuç ile karşılaşmıştım. İçini açtığım anda aylardır istediğim şeye kavuşmuştum. Ben hayata döndürecek o küçük damla suya. Kana kana içmek isteyeceğim o bir damlaya kavuşmuştum. O yıldızlı çöl gecesinde yolumu bulmamı sağlamıştı o damla. Hiç beklemediğim bir anda pusulam olmuştu. Mahkumiyetinin acılı olduğu o dipsiz yerden kurtarmıştı beni. Wattys 2015 kazananı Sevgili minnoş okuyucum, Bu benim ilk hikayem ve en başta hatalarım olabilir ama lütfen unutma ; her yeni bölümde kendime bir şeyler katıyorum ve limitlerimi zorluyorum :) İ

Gerçekleri anlatıyorum her mısrada, bilinmez bir yol umuduna.Belki çıkacak bu sevda uğruna işte yazılıyor duygular her bir kalem tutuşumda... Mürekkebimden dökülen izlerin şah eseri,yazıldı işte kalplere aşk yeminleri.. Yaralı gönlüme merhem aranırken cihanda,sessizlik sardı unutulmaz bir yol umuduna...

Acı neydi?Hissedemiyorum artık.. Peki ya aşk?Nasıl bir büyü böyle..Sadece seni arıyor gözlerim.. "Beni bırakma.Lütfen yapma bunu bana.." diyerek hüngür hüngür ağlıyordu birisi.Gözlerimi açamıyordum.Canım çok yanıyordu. Aklıma aşık olduğum adam gelmişti.Yaşadığımız her an gözümün önünden geçiyordu.Daha çok şey yaşayacaktık.Ama olmadı işte.Onu sevdiğimi bile söyleyememiştim. Bir daha sarılamayacak mıydım ona?Gözlerinin maviliğinde kaybolup,güzel yüzüne bakamayacak mıydım artık? Kader miydi bu?Neden hep ayrılık ve acı? Ağzımdaki kanın tadı giderek artmıştı ve artık hiçbir şey hissedemiyordum.Bu kadardı herşey.Böyle olmamalıydı.. "Seni seviyorum."diyebilmiştim sessizce...Hiçbirşey duyamıyordum artık..Hiçbir şey hissedemiyordum.Ölümün kollarında her şey son bulmuştu âdeta... Kapak:your_choice06 Bu güzel kapak için yazarımıza çok teşekkür ederim.Ellerine sağlık sevgili yazar.🤗🌹