Vampir içinde #1-15.12.2016- Vampir içinde #4-15.06.2017- Vampir içinde #2-15.06.2018- Vampir içinde #3-15.06.2019- Vampir içinde #3-15.06.2020- Başlangıç-21.08.2016- (DÜZENLEMEDE) Yanlış seçilen Erkek Vampir Lisesi... .... "Sen kimsin ve odamda ne arıyorsun?" "Şey burası benim odam,siz yanlış geldiniz galiba.." "Benim değil de senin yanlış geldiğin kesin..." ... "Sen benimsin yani sen benim Doğuşumsun" "Sen de benim Dolunay'ımsın" ... Saflığının ödülünü alan bir kız mı yoksa her şeyi boşuna yaşamış bitik bir kız mı.. Karar sizin.... Facebook : Erkek Vampir Lisesinde Tek İnsan Kız

4N1K serisinin ikinci kitabıdır.

Bu kitabımın içinde aşk , nefret ve sevinç vardır . Okumanızı tavsiye ederim . İnşallah beyenirsiniz . Yorumlarınız kötü de olsa atın çünkü sizin yorumlarınız benim için önelidir .

"Karanlıktan hiç korkmuyor musun?" "Hayır" dedi genç adam. Yine her zamanki gibi soğuktu sesi. "Neden?" Başını çevirip genç kızın gözlerine baktı. Merakla bakıyordu kendisine. Gözlerini ondan ayırıp karanlık sokağa dikti tekrar. Ve yine buz gibi sesiyle konuştu. "Karanlığa mahkum biriyim ben. Ondan korkarsam, yaşayamam." * Sokak lambalarının aydınlattığı kaldırımda oturan genç ikili sessizlik içinde sokağın karanlık sonunu izliyorlardı. Aslında sadece gözleri oraya takılı kalmıştı o kadar. İkiside düşünceleriyle boğuşuyorlardı. Kıvanç, Aylin'i bu karanlık hayatından nasıl çekip çıkaracağını düşünürken; Aylin ise nasıl onun yanında kalacağını düşünüyordu. Hayatının ne kadar tehlikeli ve karanlık olduğunu düşünmüyordu. Hatta umursamıyordu bile. Önceden karanlıktan korksa da şuan karanlığın içinde kaybolmak istercesine seviyordu. Çünkü şuan yanında oturan adamı seviyordu. Karanlık bir hayata sahip olsa da, yüzünü hala görememiş olsa da bu adamı seviyordu... ***

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Hep iyi kız kötü çocuğa aşık olur. Peki ya iyi çocuk kötü kıza aşık olursa?

♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL

Zamanın bir köşesine çekilmiş sessizce iç çekerken, ta derinden gelen zamansız feryadı susturmak, Acının da ötesinde kalmış bir diyarı keşfetmek gibiydi. Kalbi yoksun olduğu duyguları tatmanın ümidini taşırken, Kader onunla dalga geçer gibi yüzüne vurmuştu gerçekleri... Sahi , neydi gerçekler? Her bahsi geçtiğinde boynunun tam ortasında beliren kızgın damar, Kelimelerinin her yetmediğinde o derin bakan gözler değil miydi? Bir gün herşey bittiğinde hatırlatacak bir iz bile kalmadığında, İşte o gün gerçeğin, manasız kargaşan da kaybolmuş,farketmeden tutunduğun tebessümüm,aklına düştüğünde kırdığın kalbim olduğunu anlamış olacaksın. Belkide, bir daha hiç doğrulamayacaksın hayata...