~"Τρομαζω με εμενα, τρομαζω με τον τρόπο που με κανεις να νιωθω για σένα.Ποτε δεν ήμουν έτσι εσυ με έκανες. Φυγε." "Εισαι ενας εγωιστής. Αυτο είσαι. Οταν καταλάβεις ομως ποσό σαγαπησα θα ειναι πολυ αργά. Πολυ αργά για να δώσω μια ευκαιρία σε μας" Πηρα την βαλίτσα μου και ανοιξα την μεγαλη πόρτα. Βγήκα στον κήπο, σε αυτον τον κηπο με ολα αυτα τα τριαντάφυλλα που τόσο λάτρευα. Γυρισα για να κοιταξω το σπίτι μια τελευταία φορά. Ηταν στο μπαλκόνι. Στο χέρι κρατουσε ενα τριαντάφυλλο, απο εκεινα τα ψεύτικα. Σε μαυρο χρώμα. Το αγαπημένο του. Το άφησε να πέσει κατω. Το πηρα με προσοχή απο το χώμα και το κρατησα σφιχτά. Του χαμογέλασα και έφυγα.~ Εκεινος δεν ηξερε να αγαπά. Εκείνη έδινε υπερβολική αγάπη σε άτομα που δεν άξιζαν. Μα τι θα γινε όταν συνειδητοποιησει πως για αυτόν ήταν ηταν η μόνη γυναίκα που αγάπησε τόσο; Θα την έχει παλι κοντά του ή μήπως...θα ειναι όντως πολύ αργά; #3ο Βιβλιο •ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Αλεξ-Ε μικρο προσεχε που πας!! Βαλ-Μικρο να πεις κατι που προφανως δεν εχεις οπως δεν εχεις τα κοτσια να παραδεχτεις πως εσυ εκανες μαλακια γιατι εγω μια χαρα πηγαινα εσυ επεσες πανω μου!! Μαλακα ε μαλακα! Καλε απο ποτε ο αερας ειναι τοσο συμπαγης;ουψ γραψτε λαθος ο τοιχος ειναι. Χε χε χε...οχ. Και ναι εδω βρισκομαι κολλημενη αναμεσα στο τοιχο και σε ενα πιθηκο ο οποιος εχει πολυ ωραιο αρωμα. Και τι με νοιαζει εμενα ειπαμε;α δεν ειπαμε;ουτε και θα πουμε το πιθηκο, το γουρουνι που μου το παιζει και ωραιος. Σιγα τον ωραιο ο κυριος Γιαννης που εχει το μπακαλικο πιο ωραιος ειναι. *και ναι τι σε νοιαζει το αρωμα του;ναι παιξτο μας ανεπηρρεαστη απο το 8pack που φαινεται απο τη μπλουζιτσα του παιδιου...ε κι εσυ θα κρυωσει το παιδι κοιτα πως κολλαει πανω του απο τη σοκολατα που ΚΑΠΟΙΑ εριξε πανω του...* Οχου μωρε παλι εσυ; *ναι μωρε γιατι ξερω πως σου ελειψα... τωρα γιατι καλε αυτος βγαζει σπιθες. Τη γαργαλησες Βαλερια για ακομη μια φορα...τα συγχαρητηρια μου και εις ανωτερα!* Αλεξ-Για προσεχε λιγο τη γλωσσα σου γιατι αλλοι μου εχουν κανει πολυ λιγοτερα και ειχαν πολυ ασχημη καταληξη...