Druga część "Iluzji". Aurora decyduje się uciec od Gavina, ale to nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Wciąż ma nad nią władzę, a ona potrzebuje dowodów. Ucieka w bezpieczne ramiona ludzi, którzy ją kochają, a których ignorowała przez wiele tygodni. Choć nadal boi się własnego cienia, decyduje się działać. Decyduje się odzyskać swoje dawne życie. Nie wie jednak, ile przeszkód jeszcze na nią czeka. [...] Przyglądałam mu się, po raz kolejny roztrząsając w myślach to, o czym myślałam już setki razy - jak mógł tak dobrze udawać? Jak mógł tak szybko zmieniać swoje oblicze? Jak mógł mówić, że mnie kocha i jednocześnie być tak okrutnym? Zdjął koszulę i odrzucił ją gdzieś na bok. Z nagim torsem ruszył w moją stronę, ale tylko by pocałować mnie w policzek. W jego niebieskich oczach było wszystko, co chciałam ujrzeć - troska, miłość, uczucie. Tylko że wszystko to było fałszywe. Teraz już o tym wiedziałam. Zachowywał się tak, jakby wszystko było dobrze. Jakby nie widział mojego strachu, drżących dłoni, szalejącej rozpaczy... Jakby wcale nie był potworem.

Patrycja jest w rozsypce, bo niedawno zostawił ją chłopak, straciła chęci do tańca, opuszcza zajęcia na uczelni, a w pracy też nie idzie jej najlepiej. Ma przy sobie przyjaciół, na których zawsze mogła liczyć, ale wszystko się zmienia, gdy Monika zaczyna coś czuć do Ariela. Artur pracuje w korporacji, w której nie otrzymał obiecanego awansu. Uwielbia motocykle i koszykówkę. Żyje z dala od rodziny i przeszłości, która wyciąga jego najgorsze oblicze w najmniej odpowiednich momentach. Mimo wszystko, decyduje się pomóc przyjacielowi w poderwaniu wymarzonej dziewczyny. Spotykają się przypadkiem, nie zdając sobie sprawy, że los bywa przewrotny i ma dla nich plan, z którego oboje nie będą zadowoleni. __________ Historia pisana od 23 grudnia 2015r. do 1 kwietnia 2017r. *Zdjęcie nie jest mojego autorstwa, pochodzi z internetu. Jest na nim John Falahee. Okładkę wykonałam sama.

Byłam pięknym kwiatem, który wabił motyle. Tych bezużytecznych rozrywałam na strzępy. - Posłuchałam cię, mamusiu - powiedziałam cicho, pochylając się nad grobem. - Już zawsze będę cię słuchać. - Spuściłam wzrok na swoją kostkę, obok której znajdował się mój tatuaż - kolorowy motyl. Przypomnienie, by nigdy nie zapomnieć o jej słowach. By żyć według jej zasad. Iść przez życie tak, jak mi kazała. - Ale myślę... że jeden z nich może być tym jedynym. - Zniżyłam głos do szeptu. - Tym, którego nie rozerwę. Który zostanie ze mną już na zawsze. Historia zawiera sceny +18 i przekleństwa.

Okładka wykonana przez PenGirl2111 Część 2

Poprawiając swój rozmazany makijaż w toalecie pragnęła aby ten koszmarny wieczór się już skończył, na co się nie zapowiadało. Przyjęcie trwało w najlepsze, a ona zamiast się świetnie bawić płakała i co chwilę biegała do łazienki. ~Isabel, ty suko. -krzyczała w środku z nienawiści. Odbijała jej męża, flirtowała z nim, a temu gnojkowi najwyraźniej to odpowiadało. Ogarniając fryzurę i po raz kolejny doprowadzając się do porządku, przełknęła ślinę i z dumą wyszła do bawiących się gości. Podchodząc do stolika, gdzie oboje siedzieli z czegoś się śmiejąc nagle zderzyła się z jakimś mężczyzną. -Przepraszam. -odparł chwytając ją w talii. -Powinienem był bardziej uważać. Tyle tu zamieszania. -uśmiechnął się tłumacząc. -Nie szkodzi. -rzekła odwzajemniając gest i delikatnie wyswobodziła się z jego ciepłego uścisku. -Jestem Nick. -przedstawił się i szarmancko ucałował jej dłoń, na co zaśmiała się. -Lauren. -mimowolnie odwracając się zobaczyła palący wzrok swojego męża. ~Dobrze ci tak. -pomyślała. -Zatańczymy? -pod nagłym przypływem pewności siebie pociągnęła go za sobą. -Właśnie miałem zaproponować. -ponownie ukazując swoje białe zęby zauważyła u niego również dwa dołeczki. Przejmując inicjatywę zaciągnął ją na sam środek parkietu. Rangings: #2 przebaczenie #3 nieznajoma #6 piękna #27 kłopoty #186 zdrada Kochani, jesteście wspaniali!! Ślicznie Wam dziękuję, Wasza CreepyMemories !

Dostępny rozdział, reszta usunięta ze względu na planowane wydanie. Rozdział w wersji surowej/przed poprawkami. Amy próbuje ułożyć sobie życie na nowo i gdy już wszystko idzie ku lepszemu, los na jej drodze znów stawia Barry'ego. Chłopak jest do niej wrogo nastawiony, choć przecież to raczej ona powinna mieć do niego żal. A co jeśli komuś bardzo zależy na tym, by wyalienowana rysowniczka i wytatuowany skater nie pałali do siebie uczuciem? Jedno jest pewne - ona i on są na siebie skazani, a podbramkowe sytuacje i tajemnice mnożą się jak ślimaki po deszczu. "Bo tak właśnie jest. To właśnie teraz robię. Ktoś musi to robić. Piekarze pieką chleb, dziwki dają dupy, a ja ratuję ślimaki. I świat się jakoś kręci." * Opowiadanie to ciąg dalszy historii Amy i Barrego. Jeśli chcesz cokolwiek z tego rozumieć, przeczytaj Destroy Me. Będzie mi bardzo miło😊 Ślimak nie zapomina. Może wybaczyć, ale nigdy nie zapomni o przeszłości. Każde draśnięcie, każda rana, zostawiają ślad na jego skorupie, która robi się coraz grubsza i grubsza. Im częściej się w niej chowasz, tym rzadziej chcesz ją opuszczać. Słońce mogłoby dla ciebie nie istnieć. Udajesz przed innymi, zgrywasz twardziela i w gruncie rzeczy, zaczynasz wmawiać sobie, że nie potrzebujesz nikogo do szczęścia. - Mogliby o mnie zapomnieć. To byłoby takie wygodne.- mruczysz do siebie, kuląc się w swojej ciemnej kryjówce. Pamiętaj tylko o jednym- ślimak zostawia za sobą śluz. Ślad. Po którym ktoś, komu na zależy, trafi i pewnego dnia zapuka do twojego ślimaczego domku. A wtedy co zrobisz? Będziesz mieć jaja żeby wyjść i zmierzyć się z przeszłością? Odwagi, oślizły przyjacielu! Przeszłość to nowy początek. OPOWIADANIE TYLKO DLA OSÓB PEŁNOLETNICH.

Tessa razem z bratem bliźniakiem i najlepszą przyjaciółką wyjeżdża na studia do Kalifornii. Tam zaczyna grać w uniwersyteckiej drużynie siatkówki. Spotyka chłopaka, który nie tak łatwo daje za wygraną. Zostaną odkryte różne tajemnice oraz spełnią się najgłębsze marzenia. Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale mam nadzieje, że się wam spodoba. Proszę bądźcie wyrozumiali to moja pierwsza książka ;D Najlepsze miejsca w kategorii Romanse: #37 - 2.12.17r #30 - 3.12.17r #14 - 5.12.17r #13 - 6.12.17r #6 - 9.12.17r 💓 #4 - 14.12.17r 💚 #3 - 16.12.17r ❤ #2 - 19.12.17r 💕💓 #1 - 21.12.17r 💗💗💗 #1 - od 28.12.17r 💓💓💓 Uczestnik konkursu "Złote perły" Proszę o niekopiowanie mojej pracy!

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

Okładka wykonana przez PenGirl2111 Część 3