Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Yürekten gelen sancılar acılardır ve ben bu acılarla başa çıkmayı öğrendim.

"kaderinde iyileşmek yoksa bir yaranın kan revan içinde kalsanda onu taşımak zorundasın işte sen kaderimde iyileşmek olmayan en derin yaramsın" Okulda sayısı gün gün artan kayıp öğrenciler ve nedensiz intiharlardan sonra sırrı çözülemeyen kayıplardan biri sosyoloji kulübü yöneticisi Selin Atay'ın hayatına yön vermeye başlamıştı. Dosyası kapanmış bir vakayı araştırmaya başladığında Asıl Katil kim diye ararken kartları açık devam eden Bir oyunun içindeydi ancak rolünden habersizdi. Hayatına yer edinen adama karşı duyduğu ilgi onu kayıpların çözümüne sürüklesede okul takımındakiler ve o sınıftakilerin katil olduğunu düşünürken hayatı bambaşka bir yöne çevrilecekti. Unutmayın, aya övgüler düzebilir, serenatlar yapabilirsiniz. ayın gümüşten ışığına teslim olabilirsiniz. ama faraza aya gitmek mümkün olsaydı orada hiçbir aydınlık bulamayacak, kuru bir toprakla karşılaşacaktık..

Kitap olarak: https://www.kitapyurdu.com/kitap/dogrudanyayincilik/537617.html alabilirsiniz. Servet, evli ve bir erkek çocuğu sahibi işinde gücünde bir adamdır. Hayatına hiç bir sıkıntı olmadan devam ederken geçirdiği bir kaza sonucu bütün sevdikleri onu teker teker terk eder. Ailesi, evi, iş hayatı ve tanıdığı bütün dostları bir anda kaybolmuş, hayatta yapayalnız kalmıştır. Yalnızlıkla boğuştuğu sıralarda ise karşısına Mavi çıkar. Mavi'nin onun hayatında bir şans olduğunu düşünen Servet , Mavi'nin asıl kimliğini öğrendiğinde ise şok olur. * İlkler Güzeldir. İzmir daha güzel. * "Kimine göre bir hedef, kimine göre bir heves bazen de bir tutkudur İzmir. Adı gibidir İzmir, iz bırakır ve asla vazgeçemezsin. Peki ya aşkı? Kordonun serin rüzgarı yalnızlığı üflerken, göğe baktığında yaşadığın sıcaklık gibi. Mavinin o iç yakan sıcaklığı. " "Kocaman bir hücredir İzmir. Bazen seni en karanlığına çekip öldürür en ıssız sokaklarında, ama bazen öyle cömert olur ki İzmir.. Kelepçelerini aldığında bileklerinden, kendini, özgürlüğü, tutunmayı, sevgiyi ve tutkuyu tekrardan öğrenirsin o kordonun maviliğinde."

Wattpad'de hepimizin ortak noktası okumak ve yazmaktır. Yazmayı ve okumayı bu kadar seven bir toplulukta olmak biz elçileri her zaman gururlandırmaktadır. Bu coşkunuzu daha da pekiştirmek ve size olan minnettarlığımızı sunmak adına yepyeni bir etkinlikle karşınızdayız! Bu etkinliğin en güzel yanı ise her ay olacak olması! Evet, yanlış okumadınız, her ay olacak. Daha fazla bilgi için çalışmamızı okuyunuz!