Gözlerimi 4 kez ağır ağır kırpacak zaman verdim kendime. Kısacık, insanların tabiriyle erkek gibi kesilmiş, iki yanı kazınmış, mor saçlarım ıslandıkça kapüşonun içinden kurtulup alnıma düşmeye başlamıştı. Elim septum piercingime gitti ve alışkanlıkla burnumun ucuyla beraber onuda 1 kez geri ittim. Ağlamıyor olmama rağmen burnumu çekiş sesim sessizliği bölmüştü. Telefonu cebime geri koyarken yavaşça kafamı kaldırıp etrafında kimsenin kalmadığı mezara baktım. Komikti. Birkaç gün önce bu mezar taşını ben yaptırmıştım. Üstünde sadece bir isim, bir formalite soy isim, ha birde ölüm tarihi vardı. Doğum tarihi, yoktu. Hatırlanmasını istediğim birşeyde değildi zaten. Koyu renkli bir mermerdi. Beyazdı ama kirliydi sanki. Üzerine yanlışlıkla siyah boya dökülmüş gibiydi. 1 saat kadar önce aslında kısmen kalabalıktı burası. İnsanlar vardı, izleyen, toprak atan, mezar taşına dokunan. Ama hayır. Ağlayan yoktu. Çiçek yoktu. Bir avuç toprak alan yoktu. Mezar taşını okşayan yoktu. Çünkü cenazem için gelmemişlerdi. Öldüğümden emin olmak için gelmişlerdi. Hiç kimse birbirine rol yapma gereği bile duymamıştı. Duygusuz bakışlar her yerdeydi. İmam yoktu, dua yoktu, kefen bile yoktu. Ağır bir tabut, açılan hazır bir mezara bırakılmış, üzerine örtecek kadar toprak atılmış ve benden kurtulunmuştu. Ya da, belkide başaramamışlardı. Başaramamışlardı, öyle değil mi?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Adam, ait olduğu kadını bekliyordu ve kendisine ait olacak kadını... Gülüşüne kadar ona ait olmasını istiyordu. Bir kadın geldi... Ve adam o kadına ait olmak istedi, onun da kendisine ait olmasını. İki kalp birbiri için atarken adam kadından uzak durdu, gülüşüne kıyamadığı için... ABİMİN FEDAİSİ'ndeki Emir karakterinin hikâyesidir. Kapak, Ahsen Bayraktar'ın yapımıdır. Başlama tarihi: 22.01.2018 Tayfa #1 - 03.11.2018 Dostluk #1 - 20.12.2019 Reis #1 - 17.01.2020 Herhangi bir kopyalanma ya da çalıntı durumunda hukuki işlem başlatılacaktır.

My life my rules. (Benim hayatım, benim kurallarım.) ____________________________ 'Bu yeni yılda bana bir hediye vermeni istiyorum' dedi fısıltıyla. 'Neymiş o?' Sırıttı. '7,6,5,4,3,2..' Tam 'bir' denildiğinde dudaklarımın üstündeki sıcaklıkla donup kaldım. LAN DUDAKLARI OHA DUDAKLARI EVET DUDAKLARI BENİM DUDAKLARIMIN . . . . . OHA DUDAKLARI BENİM DUDAKLARIMIN ÜSTÜN DE.. #### "Abi ojemi gördün mü?" "Ben sürüyorum bir dakika kurusun rütuş yapıp vereceğim. Manyak mısın lan sen? Ne biliyim ben senin ojeni?" #### "İnşallah sevdiğin kız travesti çıkar." "Tövbe de kafir." #### "Neden mesajlarıma cevap vermiyorsun?" "Cevaplanmayan mesaj yoktur. Umursanmayan insan vardır." ********************************** ➰KÜFÜR İÇERİR➰

-kızımız ağlamasın deniz... -kızımız sana emanet dayısı.. Uçak kazasında ölen ablası ve eşinin son sözleri kulaklarında çınlıyordu.Koca 4 yıl geçmişti..Ama o gün gözlerinin önünden gitmiyordu.Ona emanet edilen minik bir bebek ve hayatın yükü... Ve aynı anda hayatlarına gelen bir güneş... Emanetini koruyacak bir melek......

Bir rüya gördüm, baba. Bir tarafı uçurum diğer tarafı sen. Nereye gideceğime karar vermek çok zor geldi. Karnımda o uçuruma dair küçük bir iz vardı. Ben ona aittim. O da bana... Bir sana baktım bir de uçurumun güzelliğine. Senin güvenli kollarının arasına girmek yerine ben uçuruma adım attım. Yanmayı ve ölmeyi göze aldım.

'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi. Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için... Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi. Ama Mara ne annesinin söylediği gibi bir şeytan, ne de babasının söylediği gibi bir melekti. O Anahtardı. Cehennemin Anahtarı... Anahtar serisi 1. Kitap: Anahtar 2. Kitap: Mühür 3. Kitap: Araf 4. Kitap: Mahşer

Sınıf arkadaşlarının tanımadığı bir çocuğu bıçakladığına şahit olan Defne, adım adım isyana sürüklendiği sırada gerçekleri öğrenme uğruna atıldığı her olayda düştüğü komik durumlara tanık olurken, onu çileden çıkaran tek şeyin bununla sınırlı kalmadığını göreceğiz... Kapak tasarımı yazara aittir. ©Tüm hakları saklıdır.

Seçilmişler 1 (Opus)'un devamıdır. Derin bir nefes alarak demir parmaklıklara tutundum. Bu güç bambaşkaydı, kötüydü. Bununla nasıl savaşacağımı bilmiyordum, kendimle savaşamazdım. " Sen onu yenemezsen o seni yenecek Vera. " Sinirle ona baktım. " Nasıl ? Söyle bana nasıl yapacağım ?! " " Onu kendin bulmalısın. " diyerek arkasını dönmüştü . Bir iki adım atmıştı ki durdu. Söyledikleri kanımı dondurmaya yetmişti. " Eğer o kazanırsa sadece Opus değil , kainatın sonu geldi demek Vera. Onun kazanacağını hissettiğin an bir şekilde Kayra ile irtibat kurup bize söylemelisin . " Alacağım cevaptan korkarak sordum "Neden ?" " Seni öldürmemiz için. "