Gdy tęsknisz za ukochaną osobą, spójrz w gwiazdy ... Fanfic dot. gry Eldarya: Nevra x Gardienne

Odgrażałam się! Zbiór totalnie randomowych, oneshotów poszczególnych różnych Gardzi z Elki zarywających do różnych facetów! Po co się ograniczać <3 Często będa to wasze pomysły ! Zapraszam do czytania <3 Zgubiłam artystę ;w; ma ktoś jak podesłać ;w; ? O ile zna ;w;

Szłam trochę oddalona i zatapiałam się w myślach... nie zdążyłam zareagować kiedy na mojej szyi pojawił się sztylet. -Ez- zarel?!- Wyjąkałam z trudem z siebie. Nie widziałam kto mnie trzyma, niebieski się odwrócił a jego oczy wyglądały jak piłeczki tenisowe. Stałam i brałam głębokie oddechy, serce mi przyspieszyło a krew tak się we mnie zagotowała ze stresu że krople potu zaczęły spływać mi po skroni. -Czego chcesz?- Burknął Ezarel zakładając ręce na tors. -Kryształ... chcę kryształ.- Powiedział niski głos który nadal trzymał ostrze przy moim gardle. -Wiesz co? Nie dam Ci kryształu.- Odpowiedział twardo elf. -A w takim razie pożegnań się z dziewczyną.- Ezarel chwilę myślał, po chwili pstryknął palcami i spojrzał na mnie. -No to cześć Dariel.- Że co?! Powiedział sobie wesoło i odwrócił się na pięcie. Co za tchórz! No nie wierzę! Zdezorientowany napastnik nie wiedział co miał ze mną zrobić.

Dziewczyna o elfich uszach w trafia do Eldaryi.Jak sobie radzi ? jaka jest jej przeszłość? jak została przyjęta ? dowiesz sie czytając pierwsze rozdziały !

Ezarel to gburowaty elf o dziwnej i niespotykanej przeszłości. Jego charakter... Jest jeszcze dziwniejszy i trudniejszy do zrozumienia, a Gardienne? Gardzia to roześmiana i głupiutka ziemianka. Jej optymizm podnosi wszystkich na duchu, wszystkich oprócz Ezarela, jego wpędza do grobu. Elf jest zagadką dla ziemianki. Chciała go odkrywać i dalej brnąć w tą przedziwną relację, jaka się między nimi tworzyła. Ezarel nie był na początku z tego zadowolony, ale... Jak rozwinie się to wszystko? Razem z współautorką, evvilka, zapraszamy do czytania.

-Leila? -Hmm? - lilowe oczy wciąż wbite były w pergamin przed nią, mdły blask kwiatu oświetlał delikatnie rysy jej twarzy. Spojrzałem w gwiazdy ponad nami. -Nienawidzę cię. -A ja ciebie, ty obłąkany elfie - odpowiedziała równie lekko, jakby mówiła o pogodzie. -Głupi człowiek. -Rasista. -Psychopatka. -Egoista. -Przechowaj to dla mnie - przesunąłem w jej stronę srebrną szkatułę. Wzięła ją w ręce i obejrzała z każdej strony. -Co to? -Część mnie należąca do ciebie. Powinienem podarować to Ewelein, ale nie mnie tym dysponować - podałem jej kluczyk. Otworzyła szkatułę i spojrzała na mnie z niedowierzaniem. -Ezarel... to... -Zadbaj o nie, bo ja już nie mogę. Historia pisana z perspektywy Naczelnego Żartownisia Eldaryi- wrednego elfa rasisty, który tak naprawdę może nie być aż takim wrednym rasistą, nawet, jeśli tak się wszystkim przedstawia. Trochę romansu, trochę komedii, miodu, sarkazmu, łez i okruchów życia - wszystko to posypane szczyptą magii. Garścią. Całym wiadrem. Ezarel gra elfa, którego ludzie wolą unikać. Do dnia, w którym pojawia się Leila -kamień, który trafia bezpośrednio w minimalną rysę w masce - i ta zaczyna pękać, nie patrząc na usilne starania elfa by ją na powrót skleić. https://www.facebook.com/ezarelowaszkolkasarkazmu/ - Ezarelowa Szkółka Sarkazmu na Facebooku! Znajdziesz tam wszelkie informacje o opowiadaniu, dodatki i sceny, które zostały napisane ale nie wykorzystane w opowiadaniu - zapraszam! 11.06.17 - #112 w kategorii Fanfiction - dziękuję :3 http://katalog-blogow-eldarya.blogspot.com - spis FF o Eldaryi Pełna okładka: http://orig04.deviantart.net/d965/f/2017/091/e/d/ezarel_and_leila___fanfiction_cover_v