Hayatınız elinizden alınıp yerine sonsuzluk bahşedilseydi, bunu ödül olarak mı görürdünüz? Yoksa olabilecek en kötü ceza mı? Peki ya cevap bir camın gerisinde olsaydı, yaralanmak pahasına camı kırar mıydınız? Alexandra kırardı. Ve Alex Laurent... Onun kendi cevapları ve daima bir planı olurdu. Ancak unuttuğu bir şey vardı: Aşk tüm planları yerle bir ederdi.

ASİL KANI SÜRDÜRMEK ADINA BİRBİRİNİ HİÇ TANIMADAN EVLENDİRİLEN İKİ SAFKANIN HİKAYESİ

'' Ondan korkmam gerekirken, sırılsıklam geri dönüşü olmayan bir şekilde aşık olmuştum. İkimizin çok farklı olması hayatımıza, herşeye engel olur muydu? Hayatımda hiç yaşamadığım duyguyu bana tattıran, kalbimi aşka ısıtan bir Adam çıktı karşıma. Bana zarar veremezdi, vermezdi. Kendimden çok Aragorn'a güveniyordum. Ve gerçekten çok seviyordum! ''

Melez bir kızın yaşadıkları...... ????????? Hoca gelmeden ben bu ukala kurtcuğun yüzüne iyi bi yumruk patlattım ve çelme taktım.O sırada Gizem'de Adının batu olduğunu duyduğum çocuğun bileğini kırıyodu.Kimin kankası tabi ehuehuehu. ?????????? Ve ayrıca bu benim ilk yazdığım kitap olacak.çok fazla kurgu hatası ve yazım hatası görebilirsiniz.Ben elimden geldiğince düzgün yazmaya çalışıyorum.Lütfen beğenirseniz arkadaşlarınıza önerin ⭐️⭐️

Bu kitap agir ergenlik gecirdigim donemlerde yazilmistir.Akil ve ruh sagliginiz icin okumamanizi oneririm. Bundan sonra daha sinirli,daha hırslı bir Afra görecekler. En önemlisi intikam isteyen Afra ile tanışacaklar. - - Umarım hikayemi beğenirsiniz.

Sinir bozucu bir BİLİNMEYEN ve hayatı deli dolu yaşayan mükemmel bir BEN. Benimle BİLİNMEYEN'i bulmaya var mısınız?! ×××××××××××××××××××× BİLİNMEYEN: Selam. BEN: Selam? BİLİNMEYEN: Selam'ın ne olduğunu mu bilmiyorsun? BEN: Hayır, senin aksine kibarca kim olduğunu sormak için soru işareti koydum. Bir de senin anlayacağın dilden sorayım. SEN KİMSİN LAN?! BİLİNMEYEN: Hep aynı sorular... Sen kimsin, beni nerden tanıyorsun, bana niye mesaj atıyorsun... BEN: E bir zahmet cevap da ver. BİLİNMEYEN: Ben Bilinmeyen. ×××××××××××××××××××× 'Bön Bölönmöyön.' Gereksizin teki olduğu da buradan anlaşılıyor. Neyse çok uzatmayayım. Cevap vermem gereken bir BİLİNMEYEN var.

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©

Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul'da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç'in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan'ın eli Berra'nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan'ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca '0' düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Ruh eşini arayan ölümsüz bir kızın trajikomik hikayesi... Bir lanet... "Sen elimden ruh eşimi aldın. Tek aşkımı. Seni ruh eşini bulana kadar ölememekle lanetliyorum." Kazık tenimi zedelemeye başlamıştı. Ve ben bundan hiç rahatsız olmuyordum. "Ruh eşinden duyacağın ilk cümle, dövmendeki cümle olacak. Onu bul. Kendine aşık et. Büyü bozulunca huzur içinde geberebilirsin." Beni her insandan duyabileceğim bir cümleyle lanetlemişti; "Affedersiniz. Biraz konuşabilir miyiz?" Köprücük kemiğime kazınan bu cümleyi, inanın bana duydum da. Bu cümleyle her karşılaştığımda, bu sefer bulmuşumdur umuduyla doldum. Ama olmadı. Her birinin kollarımda can vermesini seyrettim. Lanet elimi kolumu bağlamış, beni çaresiz bırakmıştı. Yüz elli yıl boyunca aradım onu... Akla gelebilecek her yolu denedim, bu azaptan kurtulabilmek için. Olmadı. Her seferinde tekrar geri döndüm. Hep yalnızdım. Yüz yıllar boyunca kiminle tanışsam, ölüme çektim onları. Gözlerinden sönüp giden hayat enerjisini gördükçe tekrar tekrar öldüm. Ta ki onlarla tanışana dek...

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı