Kenma odkąd skończył osiem lat boi się otwierać usta. Kuro myśli o samobójstwie już czwarty rok. Czy Kenma zdoła pokonać swój lęk, by mu pomóc? Czy może to Kuro musi pomóc Kenmie?

Świat Levi'a w ciągu zaledwie jednego dnia całkowicie się wali kiedy ulega wypadkowi w czasie pracy i dowiaduje się, że być może już nigdy nie stanie na nogi. Wściekły chłopak gryzie każdą pomocną dłoń wyciąganą w jego stronę. Wtedy z pomocą przychodzi ordynator szpitala, Erwin Smith. Zakończone.

Cass i Alan to bratnie dusze, które nie potrafią się ze sobą dogadać z uwagi na ciężki charakter omegi. Okropnym wyzwaniem dla ich związku z przymusu będzie niechciana ciąża Alana. Historia o tym jak dwie zupełnie różne osoby odnalazły wspólny język. Tak naprawdę to historia o tym jak Alan znęca się nad Cassem, a Cass się tym cieszy do czasu. Ważne: A/B/O, 16+, mpreg, wulgaryzmy. Opowiadanie jest powiązane z moim innym opkiem "Wyzwolony".

Małżeństwo pomiędzy królem Victorem i księciem Yuurim, byłoby korzystne dla obu krajów. Victor jest do niego jednak sceptycznie nastawiony i tylko dzięki różom może zmienić zdanie.

Viktor z obawy przed utratą rodziców, postanawia zerwać z Yurim. Ciemnowłosy jest załamany utratą ukochanego. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze dziewczynę z podobnymi problemami. Razem ruszają, aby odbudować swój świat.

Muszę żyć jak Demon. Muszę brać i korzystać. On jest moim Aniołem. Tylko wykonuje polecenia. Ale czy Anioł i Demon.. Mogą być razem? Historia oparta na postaciach z Yuri on Ice, trochę w stylu Kuroshitsuji. (!) -- sceny nieprzyzwoite *O* UWAGA!

Jestem ciekawy kim on jest, dlaczego jest taki nieznośny... i dlaczego tak bardzo mnie denerwuje. Victor Nikiforov uczęszcza do liceum, w którym panuje era na chatowanie w dosyć popularnym "chattingu". Przekonany przez przyjaciela o "nowe znajomości" postanawia porozmawiać z paroma ciekawymi ludźmi. Jednak jedna osoba zawsze jest nieznośna przez co wszyscy odwracają się od niej po chwili pisania. Zainteresowany tajemniczą osobą Victor postanawia nie poddawać się tak szybko jak rówieśnicy. Książka coś na bazie szkolne życie pomieszane z textingiem.

Świat mafii jest nieobliczalny, rządzi się swoimi nieskazitelnymi prawami, które trzeba przestrzegać. Zbrodnia zawsze będzie równa zbrodni, a wylana krew zawsze będzie równo warta ilości przelanego szkarłatu. Nikt nie może zabić ,,obcego", bez konkretnego powodu. Ale co się stanie, jak owe prawa zostaną złamane, przez członka ,,rodziny" Death'a i sam szef rosyjskiej mafii, będzie musiał odpłacić się za popełnioną zbrodnię? Co się stanie, gdy Yuri i Victor się spotkają? A Rosjan nie będzie wiedział, że niepozornie wyglądający Japończyk, to tak naprawdę Death, którego poszukuje? Opowiadaniu występują postacie z Yuri!! On Ice (Możesz czytać to opowiadanie bez znajomości anime) Okładka wykonana przeze mnie (art wzięty z internetu, niestety nie znam autora)

Rysował palcem po krętym tatuażu na jasnej skórze. Zaczął od szyi, która od razu odsłoniła się pod jego dotykiem. Reagowała mimowolnie nauczona, że otrzyma więcej przyjemności. Długa szyja działała jak magnez. Gdy była naga i odsłonięta - nakazywała, krzyczała. Nie mogła pozostać bez atencji i dotyku. Trzeba było musnąć ją ustami, zostawić wilgotny ślad, powtarzać tę czynność aż cała skóra zostanie pokryta niewielkimi wypustkami przyjemności. Dopiero wtedy można było iść dalej wzdłuż krętego rysunku.

Parę miesięcy temu kupiłem kubek ze złoconymi maziajami. Na wyprzedaży. Żaden prezent, żadna okazja do wspominania. Zwykły, ładny kubek za 15 złotych. Od tego momentu piłem kawę tylko z niego. Plułem fusami z herbaty do jego wnętrza. Nigdy jednak nie spojrzałem na ten kubek w szczególny sposób. Zwykła rzecz, nie? Jednego wieczoru rozsiadłem się wygodnie przy biurku. Patrząc na telefon chciałem sięgnąć po zeszyt do pisania tekstów. Banalna sytuacja. Poczułem, jak moje nieuważne palce nie wymijają kubka. Pozwalają mu przewrócić się, ześliznąć z blatu. Mimo że nie widziałem, poczułem nacisk niepokoju. Moja głowa sama narysowała trajektorię lotu, rozbicie, wylanie. Stratę. Przez ułamek sekundy miałem jeszcze nadzieję, że uda mi się złapać kubek, uniknąć tego, co ma się za chwilę wydarzyć. Ale dobrze wiedziałem, że już mi się nie uda. Poparzyłem tylko palce. Patrzyłem na nowy kształt kubka, rozbity na części. Nasza przygoda się skończyła. Bezpowrotnie. Nie miałem już pić z niego kawy, pluć fusami do wnętrza. Ta chwila, gdy wiem, że coś stracę jest zawsze intensywna. Człowiek zamiera, wstrzymuje oddech. Jest okrutnie krótka, ale ściska w dołku. Zawsze towarzyszy jej nadzieja. Głupia i naiwna. Tak mocno wierząca, że jeszcze się uda. Uczucie straty. Tak, to tego uczucia nie znoszę najbardziej. Gdy wchodzi w ciało, wpełza we wnętrze, uświadamiam sobie, jak bardzo coś było dla mnie ważne. Czy to Nivan, czy durny kubek ze złoconymi maziajami.