Onların kavuşması için, meleklerin ölmesi gerek... Ruhunu papatyalara bedenini gölgeye emanet eden bir gencin hikayesi... Tekrar koştum yağmur yakıyordu tenimi, korkuyordum ilk kez korkuyordum kaybetmekten. Bağırdım arkasından gitme diye ama o bırakmıştı bedenini gidiyordu. O gidemezdi papatyalar yolunmuştu. Şansıma tüküreyim diyorum şansıma tüküreyim gidemezsin. Daha hayatında bir papatya bile olamadım gidemezsin. Bağırıyordum "Gidemezsin ulan gidemezsin!" Gökyüzü bile kükrüyordu gitmesin diye, nasıl koştuğumu bilmiyordum ellerim kollarım uyuşmuştu. Kör olmuştum polisleri bile yeni fark etmiştim. Koşmaktan yorulunca bıraktım kendimi uçuruma Bedenim uğruna kendimden vaz geçtim. Kendimle kavgam bitmişti denizle savaşıyordum onu benden almasın diye. Deniz sinirlenmişti o bile istiyordu onu, göremiyordum gidemezdi beni bırakırken gidemezdi. Yeterince su yutmuştum derine daldım onu görünce sımsıkı sarıldım o an kayalıklara savrulduğumu hissettim gerisi papatya kokan umutlar. Yağan yağmur yüzümden, dalgalı deniz daha da hırçınlaşmıştı. Yağmur hızını arttırmıştı, dünya genç kızın gitmesini istiyordu ama Gölge bedeni olmadan yaşayamazdı. Polisler intihar anlarını görmüş gerekli yerleri aramışlardı, onlar buraya genç kızı almaya gelmişlerdi. Ama ne genç kıza engel olmuşlardı, ne de hiç düşünmeden peşinden atlayan genç adama. Sadece izlemişlerdi. Genç adam, hala bedenini kurtarmaya çalışıyordu. Genç kızı kurtarmak için kendi canını hiçe saymıştı. O hala uğraşırken deniz onları kayalıklara çarpmıştı. Deniz bir de kana bulanmıştı. Onları kavuşması için meleklerin ölmesi gerekiyordu. Melekler de ölmüşlerdi... Ve genç adam daha bedenine ulaşamadan gözleri kapanmıştı. İki beden kaderinin eline, denizin insafına kalmıştı. Ve bilirsiniz hayat acımaz ne kadar güçlüyüm derseniz o kadar yük biner

Evet, koskoca 384 sayfalık Açlık Oyunları, baştan sona Peeta'nın gözlerinden. Peeta'nın toplama gününden önceki hayatı ve Oyunlar, Katniss'e olan aşkı, aile hayatı, fırın ve Delly Cartwright... Ekmekçi çocuğun iç dünyasına yolculuk yapmaya hazır mısınız?

Kitapları hepimiz okuduk. Ama her zaman Katniss'in ne düşündüğünü ve hisettiğini gördük. Bir de Gale'in hissetiklerini görmeliyiz bence. Onun ne zaman mutlu olduğunu, acı çektiğini, Katniss hakkındaki düşüncelerini görmek için hikayeye göz atmanız yeterli olacaktır ;)

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."