Druga część, a zarazem kontynuacja "Granicy życia i śmierci" oraz losów Garretta. Zalecam zapoznanie się z pierwszą częścią, przed lekturą drugiej. Asher Hawke jest oficerem "Wilków" - służb specjalnych zajmujących się ściganiem morderców i psychopatów. Kilka lat temu stracił pamięć z niewiadomych przyczyn. Nie pamięta dzieciństwa, szkoły, dawnego życia. Po jednej z akcji zaczyna mieć przebłyski nieznanych dla niego wspomnień. Morderstwa, dawne miłości, przyjaźnie. Wtedy również przez przypadek dowiaduje się o Garrecie Millerze, osobie, która jest z nim w jakiś sposób połączona. Asher zaczyna walczyć sam ze sobą oraz powracającymi wspomnieniami z poprzedniego życia. Czy dowie się kim naprawdę jest? Czy dalej pozostanie sobą? Co ukrywają przed nim jego przyjaciele? Czy w takim stanie będzie zdolny do powstrzymania nadchodzącej burzy w świecie kryminalistów? Przeczytaj, a zobaczysz ;)

Ile wystarczy żeby złamać człowieka? Jak bardzo trzeba go zranić? Czy zwykły człowiek może stać się psychopatycznym mordercą? Garrett Miller był najlepszym uczniem w szkole. Miał kochanych rodziców, wielu przyjaciół. Jednak w jego życiu czegoś brakowało. Ile wystarczyło, by go na zawsze zmienić? Opowieść o walce człowieka z samym sobą i jego prawdziwą naturą, której tłem jest śmierć oraz morderstwo.

"Wiesz? Złe rzeczy dzieją się również dobrym ludziom. Im jesteś lepszym człowiekiem tym zło jest dla ciebie bardziej dotkliwe." Nie wszystko jest czarno białe, tak naprawdę można się pomylić w ocenie ludzie. Raz, dwa, a czasami nawet trzy razy. Powierzchowna maska nie pokazuje, co ukrywa się w naszych sercach. Doskonale przekonuje się o tym Nathaniel, gdy desperacko próbuje odgrodzić się od Kastiela. Nat jest zawsze uśmiechnięty, życzliwy oraz chętny do pomocy, mimo że wgłębi zdecydowanie wolałby zostać sam. Ukrywa przed wszystkimi oraz przed samym sobą wiele tajemnic, jest niepewny siebie, roztargniony i wiecznie niezdecydowany. Kas jest aroganckim, zadufanym w sobie kolesiem, który uważa, że wszystko mu się należy. Chociaż w głębi ukrywa troskliwość oraz słabo wyrażaną życzliwość. Uważa się ich za całkiem odmienne światy, chociaż tak naprawdę łączy ich zdecydowanie więcej niż dzieli. +18

Życie ze świadomością bycia zakochanym w dorosłym mężczyźnie, na dodatek własnym katechecie, nie jest łatwe. Niestety mnie dokładnie to spotkało, dlatego teraz próbuję dowiedzieć się dosłownie czegokolwiek o szkolnym, nieprzystępnym despocie. Nie muszę chyba dodawać, że nic nie wskazuje na to, aby był zainteresowany podlotkami w moim wieku, prawda?

Znacie Mary Sue? Tak? Szczerze współczujemy. Czytając w kółko to samo każdy by się znudził. Te schematy pojawiające się w co drugiej opowieści przyprawiają nas o migrenę. Będziemy tu zamieszczały krótkie opowiadania nawiązujące do tego, o czym piszą inni na watt. Będzie to napisane żartobliwym i wyolbrzymionym stylem. Nie obiecujemy być miłe. Okłada została wykonana przez @WiktoriaBelke #20 w Literatura faktu - 17.11.2016 #18 w Literatura faktu - 21.11.2016 #13 w Literatura faktu - 23.11.2016 #10 w Literatura faktu - 05.01.2017 #9 w Literatura faktu - 06.01.2017 #8 w Literatura faktu - 10.01.2017

Czyli sytuacje, które choć raz pojawiły się w życiu każdego pisarza (albo pojawią lub brzmią znajomo)... I które zrozumie każdy czytelnik.

tfuj krasz to Dżastin biber? lubisz sluhac Sofji Grejs? tylko deszcz na cb leci? hcerz zostac ksienrzniczkomnsyrenek? masz malo goloł? jestes w frjendzonje? jesli nje oto poradnik dla cb. poniewasz jestem miszczem rzycia, pszeszlam apyl eskejp na linkah, umjem zucac nurzami w poduszki, wychodowalam psa i jestem ksienrzniczkom fszystkich dusz pomoge wam w waszyh rzyciah

Miłość, seks i homoseksualizm to kilka słów, których Shigeru nie używa, w teorii czy praktyce. Nie, do diabła. Akcja osadzona wydarzeniach drugiego sezonu anime, bez "konsultacji" z niczym później, właściwie też bez znaczącego odniesienia do wydarzeń. Spróbujmy psychologicznie. Chyba tyleż suchych faktów. Planowana długość: około 27 rozdziałów. Planowany (możliwy) czas realizacji: do września 2017 roku.

"Obudził się. Promienie słoneczne dobiegające zza okna raziły go w oczy. Przez pierwsze kilka minut nie mógł otworzyć ich całkowicie. Leżał w bezruchu słysząc tylko pikanie maszyny, do której był podpięty. Nieświadomy niczego podniósł lekko głowę i mrużąc oczy rozejrzał się dookoła. Był w szpitalu. Ale dlaczego? Tego nie wiedział."