İhanete uğrayan her kadın söyler bu sözü "Bunu bana nasıl yaptın?". Bu sözü genç kadında söylemişti. O adam ne demişti peki "sarhoştum!" Büyük aşkı bir içki şişesiyle unutulmuştu. Genç kızda unutmak istedi bütün her şeyi. Yüreğindeki yangını söndürmek istemişti. Ama yüreğindeki yangını gecenin ayazı bile soğutmamıştı.Tıpkı o adam gibi o da sarhoş olmak istemişti. Tıpkı o adam gibi aşkını unutmak istemişti. Bir nebzede olsun başarmıştı. Adını bile unutmuştu ama ne ihaneti ne de o adamı unutamadı. ................................... Adam kızın gözlerinin içine baktı. Kızın gözlerinden akan bir kaç damla gözyaşını sildi. Kız gözlerini yumdu. Dudaklarından kısık bir sesle birkaç cümle çıkmıştı "Ayaz! Ne olur soğut beni. Yanan yüreğimi soğut" demişti. Daha sonra yüreğinin buz tutacağından habersiz... .................................. Aşk ihaneti affeder miydi? Genç kız bu sorunun cevabını yakında öğrenecekti....

Narin, adını babasının çok sevdiği ve annesine büyük bir aşk ile anlattı hikayeden almıştı. Binevş Narin'den... Binevş Narin'in hikâyesindeki ölümsüz aşk gibiydi onların aşkı ve kızlarına da bundandı bu ismi koymaları. Binevş Narin masum bir karakterdi. Leyla da kendi hikayesinin masumuydu. Peki Narin? Narin masum muydu? Küçük yaşında tanık oldukları, sonrasında öğrendikleri onu ne iyi bir kalbe sahip olan annesinin kızı yapmıştı ne de babasının. O içini kin ve öfkenin sardığı biri haline gelmişti. Tıpkı babaannesi Gülistan gibi. Yemin etmişti. Mutluluğu ondan çalanlardan mutluluklarını alacaktı. Bunun için ne yapması gerekiyorsa yapacak, gerekirse en sevdiklerini ezip geçecekti. Öyle de yaptı. En sevdiklerini, ilk ve tek aşkını bu uğurda kaybetmeyi göze aldı. Annesinin Narin menekşesi, sevdiklerine ihanet eden bir hercai olmuştu

WATTYS 2021 FANTASTİK KAZANANI .•▪︎°☆°▪︎•. Marseha, ateşle yıkanmış bir ülke. Ahzem; sırların sahibi, yüreğinde taşıdığı yükün öldüremediği bir tümenbaşı. Zeir; hüznü öfkesinde saklı olan, sanatın ve içkinin sevdalısı Hükümdar Oğlu. Taz; yalnızlığı ile boğuşurken deliliğin sınırına düşen, uzatılan her eli sıkan bir peri. Sayezen, yaşayan ve yaşamak için unutmayı göze alan kadın. Marseha'nın en güçlü cadısı, bir rüzgar avcısı. Hepsinin hayatı için çizilmiş derin çizgiler vardı acunda. Çıktıkları yolculukla bu çizgiler kesişecek ve birbirini tamamlayacaktı. Bu yüzden kimse olduğu kişi olmayacaktı artık. .•▪︎°☆°▪︎•. Konu, oluşturulan evren ve karakterler şahsıma aittir. Kitapta şiddet ve intihar sahnelerine yer verilmiştir, lütfen buna göre okuyunuz. Kendinizi tanıyın, mutluluğunuz için uğraşın. Aralık 2019

"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsam da yapamıyordum. En azından o zalim halkın önüde idam edilmeyecek oluşuma sevindim ve ölümümden saniyeler önce gülümsedim. 3...2...1... Gözlerimi iki kişilik yatakta açtım. Nerdeydim ben? Daha önemlisi kimim ben? Sera Albayrak mı, yoksa Valeria Ernest mi?

ABUDHABİ'DE fırtınalı bir aşk hikayesi okumaya varmısınız? Bu hikaye bize aşktan kaçan bir gencin tutkulu aşkını anlatacak. Bu hikaye bize aşkın dünyanın en güzel duygusu olduğunu anlatacak. Bu hikaye bize Ziyad ve Eflin'i anlatacak. Ziyad'ın herkese karşı gelip sevdasını nasıl koruduğunu görecez. Türk bir kız turist olarak gittiği ülkede hayatının aşkını bulacak. Ülkesine gelen Türk kızına olan büyük aşkı... Bu hikaye Ziyad ve Eflin'in hikayesi... Bu hikaye aşkın hikayesi... Hadi durma sende gel Ziyad ve Eflin'in hikayesi oku. Bu süreçte bizimlemisiniz? Ziyad ve Eflin'le beraber misiniz? BU KİTAPTAKİ KARAKTERLER HAYAL ÜRÜNÜDÜR... Başlama tarihi:14.11.2020 Bitiş tarihi:13.06.2021

Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam. Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Onu alarak buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak, gülümsemesiyle çıkan güneşte ısınmak istiyordu. Hale Seçkin.. onu 1 yıldır kanatlarının altında yaşatıyordu. Her ne kadar BERCESTE bunu bilmesede... +18 içeriklidir. (sahneler/ argo kelime ve konuşmalar vardır.)

"Sana her yaklaştığımda," dediğinde başını eğip dudaklarını usul usul kulağımın kenarına getirdi. Nefesi resmen nefesimdeydi. Bu çok fazlaydı.. O gecekinden daha farklıydı bu. Yirmi iki yıllık ömrümde tanıdığım Kerim abi değildi bu karşımdaki adam. "Benden sanki bir vebalıymışım gibi bir canavarmışım gibi kaçışın," sıcak nefesi önce kulağıma sonra boynuma çarptı. Gözlerim artık kendiliğinden kapandı. İşkenceden beterdi bu durum. Biz şu an ne yapıyorduk? Cümlesini tamamlamadan son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. Bunu yaparken burnu benim kulağımın tam üstünde, saçlarımın tam başlangıcındaydı. "Şu koskoca bedenimi bitirdi, tüketti Işıl." baştaki cümlenin amacından sapan bu cümle de ne demek oluyordu? Neler söylüyordu bu adam, neler hissettiriyordu bana!? Dudaklarının arasından usul usul bıraktığı kısık nefesler saçlarımın arasına vurduğunu ve onları yavaşça havalandırdığını hissettim. Tüm tüylerim havaya kalktığında yeni doğmuş bir bebeğin açmaya çalıştığı gözleri gibi bende araladım gözlerimi ve dudaklarımın kıyısına vuran bir hevesle mırıldandım. "Kerim a-" "Şşş," titreyerek söylemeye çalıştığım sözler bıçak gibi kesildi, irkildim. Tüm bedenime etkisi altına alan bir ürperti yayıldı. Tüm hislerim öyle bir karmaşıklığa gömülmüştü ki ne hareket edebiliyor, ne de buna itiraz edebiliyordum. O ise göz kapakları birbirine geçili, sanki boşlukta sallanıyor gibiydi. Sanki bir hayalin içindeydi ve o hayalde yalnızca ikimiz vardık. Sonra bir an kapalı göz kapakları titredi. Nabzım her geçen saniye hızlanıyor, bana yaşam alanı bırakmıyordu. Ama meğer ben daha hiçbir şey duymamışım ki. Zira saniyeler sonra duyduğum Kerim abinin işkenceden farksız pürüzlü sesi canı çekilen parmaklarımın tutunmak amacıyla bir yerlere savrulmasına sebep oldu. "Abi yok, artık abi yok güzelim."

🖤♾️ "Bir daha gelme!" Dedi fısıltıdan ibaret buruk sesiyle. "Sakın ola bir daha bana dokunma da!" Kendisi ne kadar öfkesini ortaya seriyorsa, Mirhan'da mimik oynamıyor öylece gözlerine bakıyordu. "Geleceğim..." dedi kısık fakat vurgulu bir kararlılıkla Mirhan. Bakışları dudaklarına inip tekrar gözlerine çıktı. "Dokunacağım da." diyerek sürdürdü kararlılığını. Hatta kendinden fazlasıyla emin bir şekilde,"Bir kere aldım, yine alacağım." dedi büyük yemin verir gibi."Yine biz olacağız..." Burnundan verdiği soluğu alaylı bir şekilde havaya karıştı, her kelimesi bir meydan okuma gibiydi."Hangi yüzle söylüyorsun bunları?" Eli de ağır ağır kalbinin üzerine gitti. "Sen şurama, onca acımın tam üzerine bir de evlat acısı yerleştirdin ya...Ben o gün, senli olan bütün anıları tek celsede çöpe attım... Gök kubbe yere inip ikiye yarılsa, biz diye bir şey olmayacak artık." Dila ♾ Mirhan 29/04/2021

' Abi ! ' arkasından gitmeye kalktım ama dış kapı şiddetle çarptı. Gözümden bir damla yaş daha aktı halıya doğru, ardından bir daha ve bir daha. Sırasıyla takip ettim gözümden acıyla düşen parçanın yerle bütünleşmesini. Daha fazla dayanamayıp yere yığıldım. Hıçkırıklarımı duyuyordum duvara sırtımı yasladım. Ellerimle dizlerimi sardım. Bir abim yoktu artık, acıyla yumdum gözümü gitmişti beni küçüğünü bırakıp gitmişti. Koluma birisi dokundu sıçradım. Gözlerim ağlamaktan kapanmıştı. Başımı kaldırdım abim mi gelmişti acaba, tabii dayanamaz, kıyamaz küçüğüne siniri geçince gelmiştir. Ama hüsrana uğradım, karşımda endişeyle bana bakan koyu kahveler vardı. Kendimi duvarın dibine bıraktım. Eliyle yüzümü kavradı, gözlerine bakmam için zorladı. Hani bir zamanlar tatlı gelen o renk şimdi acı geliyordu. Gözlerimi değdirdim acı kahvelerine. ' Aşkım korkutma beni ne oldu söyle ? ' Sadece yüzüne boş boş bakıyordum. Şu an karşımda sadece abimi istiyordum. Küçük çocuk gibi abimi istiyorum diye ağlayacaktım. ' Bebeğim yalvarırım lütfen konuş benimle korkuyorum. ' Bir damla yaş yeri boyladı, eliyle sildi geride kalan izi. Yüzümü çevirmeye çalıştım bırakmadı, bakmak istemiyordum ona hepsi onun suçuydu. Bu olanlar onun suçuydu, eğer gelip bana başkasını sevdiğini söyleseydi ben birlikte olmazdım onunla, abimi dinleyip yine abimin küçüğü olurdum. Ne olursa olsun abim affederdi beni, nasıl olsa küçük kardeşler hep hata yapar, abileri onları korur kollardı.

Hikaye de yetişkin içerik bulunmaktadır! Bunu bilerek okumanızı tavsiye ederim. "Seni meşgul ediyorum bu saatte ama dün telefonum sende kalmış onu alabilir miyim?" dedim. Elini sağ ön cebine sokup çıkarttı ve bana uzattı. Telefonumu almak için elimi uzatınca geriye çekti. Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Bugün o puşt aradı, açtım." dedi. "Neden?" dedim. "Canım istedi." dedi. "Canın istedi diye benim telefonumu açamazsın." dedim. Kaşlarını çattı ve bir adım yaklaştı. "Ama açmak istiyorum." dedi. Anlamazca yüzüne baktım. "Ne demek istiyorsun Arslan Abi?" dedim. Gözlerini kapatıp soluğunu bıraktı. Gözlerini açıp dişlerini sıkarak konuştu. "Bak işte bunu istemiyorum. Bana abi demeni istemiyorum. Senin için abi olmak istemiyorum." dedi. Benim için abi olmak istemiyor muydu? Şaşkınlıkla gözlerimi açıp kalbimin hızlanmasıyla ona baktım.