Adelajda jest buntowniczką, która uważa, że mate nie jest jej potrzebny. Jest jedynym kotołakiem, który nie ma swojego wilkołaka. Uczęszcza do obowiązkowej szkoły dla zmiennych. Wszyscy odnajdują mate na pierwszym, ewentualnie drugim roku, a ona jest na trzecim. Jest pierwszym takim przypadkiem w historii. Nie przeszkadza jej to, chce jak najszybciej skończyć szkołę i zapomnieć o przeklętej więzi. Wszystko zmierza po odpowiednim torze, kiedy w szkole pojawia się nowy dyrektor i wywraca życie Adel do góry nogami. Od tamtej pory nic nie jest już takie samo. ___________________________ Pierwsza część pt. "Kotku".

Liana dostaje propozycję pracy na obozie dla wilkołaków. Podejmuje się zadania, jednakże obóz jest co chwilę atakowany. Do tego przybywa Sam, a Liana widzi w nim swojego mate. Mężczyzna nie chce mate, nie chce się z nią wiązać na zawsze. Do akcji przyłącza się król wampirów i przyszły wódz Wilków Europy - Carlos. Sam nie może pojąć miłości, jaką obdarza Lianę, boi się jej, a ona nie daje mu spokoju. Ponadto Liana jest jedyną istotą na ziemi, która jest w stanie wyciągnąć z Sama kogoś więcej niż tylko Betę. Bo Sam jest prawdziwym wojownikiem Alfa, ale sam o tym nie wie. 2 część serii o wilkołakach Wooder (1 część to "Wampir i wilkołak").

Kornelia - zwykła dziewczyna chodząca do trzeciej klasy liceum, dobrze się ucząc, potrafi zachować zimną krew. Carlos - nauczyciel chemii, Alfa, przyszły wódz watahy Wilków Europy. Kornelia jest zwykłą, dobrze się uczącą licealistką. Przeprowadza się do nowego miasta, gdzie w szkole poznaje Carlosa - nauczyciela chemii. Od pierwszego wejrzenia coś zaczyna do niego czuć, ale ona słucha rozumu, a nie serca, więc nie dopuszcza do siebie myśli „nauczyciel i licealistka", jednak wkoło niej zaczynają dziać się dziwne rzeczy i tylko Carlos jest w stanie ją obronić i wszystko jej wytłumaczyć. "- Daj mi swój numer telefonu - rzucił prosto z mostu, a ja miałam ochotę go walnąć. - Co takiego? - otworzyłam szeroko oczy, a on wzruszył ramionami. - Chcę twój numer telefonu. - Dlaczego? - Bo ja dałem ci swój. - Ale ja nie chciałam. - Trudno. Daj mi go. - Nie. - Dlaczego? - Bo pana nie znam - cofnęłam się o krok. On coś knuł, czułam to całą sobą. - To mnie poznasz. - Nie dam panu mojego numeru telefonu - odpowiedziałam stanowczo. - Jeżeli mi go nie dasz, to cię pocałuję - zagroził, a ja się zaśmiałam. Nie pocałuje przecież uczennicy! - Blefuje pan. - A chcesz się założyć? - uśmiechnął się uwodzicielko, a mi zrobiło się sucho w ustach." Kornelia z pozoru jest zwykłą licealistką, ale czy na pewno taką zwykłą? Wizje, przeszłość i przyszłość - to jeden z najpotężniejszych darów. 3 część powieści o wilkołakach Wooder (1. Wampir i wilkołak 2. Wojownik Alfa).

Carmen znalazła się na polanie w niewłaściwym czasie - a przynajmniej tak myślała. Młoda wampirzyca nie zdawała sobie jednak sprawy, że ten niewłaściwy czas popcha ją wprost w ramiona przeznaczenia, a konkretnie Alfy Richarda - jej przeznaczonego. Wampiry i wilkołaki od lat są największymi wrogami, ale oni nie mają zamiaru rezygnować ze swojej miłości. W końcu to przeznaczenie ich połączyło, więc obydwoje nie mają tu za dużo do gadania. Fragment: "- Nie będę powtarzał, do cholery. Jeżeli tego nie zrobisz, bez wahania cię zabiję - warknął w moją stronę. Jak prawdziwy wilk. A na mojej skórze pojawiły się dreszcze. Czy mi się to właśnie spodobało? Zawsze uważałam się za osobę silną, o silnym charakterze i trudną do zmanipulowania. Teraz jednak moje wcześniejsze przemyślenia zostały solidnie zachwiane, a to dlatego, że jego władczy głos działał także na mnie. Kolejny raz poczułam się jak w tym głupim śnie - moje ciało mnie zdradzało, dlatego nieśmiało podniosłam głowę i zaczęłam sunąć wzrokiem po jego sylwetce aż nie dotarłam do brązowych, błyszczących oczu, w których widziałam swoje odbicie, a to było zdecydowanie ładniejsze niż odbicie w lustrze! Były przepiękne. Takich oczu nie da się zapomnieć, będą mi się śniły po nocach! Zawiał silny wiatr, zagwizdało mi w uszach. Ten cholerny zdrajca najpierw odgarnął moje włosy z twarzy, a następnie ściągnął całą perukę. Cholera jasna! Teraz wszyscy mieli widok na moje fioletowe włosy. Nie wiem, dlaczego, ale jeszcze raz spojrzałam na Alfę. Oboje patrzyliśmy sobie w oczy. Nagle ogarnął mnie dziwny spokój. Jego tęczówki z brązowych, zmieniły kolor na krwiście czerwony. Dwa wilkołaki puściły mnie, a z ust Richarda wydobyło się tylko jedno słowo: - Moja! Cholera, a co z moimi soczewkami!?"

Ona - córka Richarda i Carmen. 18-latka ciesząca się z życia. Jeszcze się nie przemieniła, ale wszyscy przeczuwają, że będzie wilkołakiem Alfa. Inna, niż wszystkie inne, otoczona jasnością. On - jest kimś o wiele silniejszym niż Richard, Sam czy Carlos. A nawet oni wszyscy razem wzięci. Groźny, chłodny, owładnięty mrokiem. Obojętny na cierpienie, potężny władca. Władca wampirów. Dziecinna osiemnastolatka wkracza w życie groźnego króla. Dwa różne światy ścierają się ze sobą, tworząc mieszankę wybuchową. Dziewczyna wywróci dotychczasowe życie wampira do góry nogami. Ale na tym nie koniec, bo król będzie musiał użerać się nie tylko z nastolatką, ale także z pradawną boginią, która znacznie przybierze na sile. Kim tak naprawdę będzie nastolatka? Czy przejdzie swoją przemianę? "- Zachowuj się, gówniarzu - syknął. - Jeżeli ty się nie będziesz zachowywał, to ja też nie mam zamiaru. Puścił mnie, schował kły, a jego oczy ponownie przybrały ten piękny, szmaragdowy kolor. Na jego twarzy ponownie pojawił się chłód. Prychnął pod nosem. - Jeszcze się przekonamy - złapał mnie za podbródek i zmusił, abym uniosła wysoko głowę i spojrzała prosto w jego oczy. - Jeszcze cię wychowam. Byłam rozdarta. Z jednej strony miałam ochotę napluć mu na twarz, a z drugiej był tak blisko mnie, że czułam jego ciepło, które mnie przyciągało i miałam ochotę przytulić się do niego. Ostatecznie nie zrobiłam nic, jedynie mierzyłam go wzrokiem, twardo wytrzymując jego spojrzenie. - Chciałbyś. Możesz tylko o tym pomarzyć - wysyczałam mu. Przez chwilę bez wyrazu patrzył mi w oczy, po czym gwałtownie pochylił się w moją stronę, brutalnie atakując moje usta. " #1 miejsce - od 20.01.2017r. do 10.03.2017r. Jest to czwarta część serii o wilkołakach Wooder

Rose. Czy to imię nie brzmi niewinnie i słodko? Otóż jego właścicielka pozbyła się tej uroczej niewinności na rzecz krwiożerczej zemsty. Rosemary Leikanthon to wyjątkowa szesnastolatka która wraz z bratem Aleckiem w dzieciństwie przeżyła koszmar. Rose jest młodym wilkołakiem. Nie należy jednak do żadnej sfory. A przynajmniej nie chce należeć. Jedyne czego dziewczyna pragnie to śmierć tych którzy zniszczyli jej rodzinę. Jej życie się zmienia gdy zostaje zmuszona do bycia członkiem watahy. Czy Rose porzuci dawno obiecaną zemstę? Czy będzie gotowa na poświęcenia jakie ją czekają? Czy zaakceptuje swoją powinność? Zapraszam do przeczytania! ;)

Nowa wersja Elesmera jest cichą i nieśmiałą dziewczyną, która ma sekret. Wyjątkowe oczy chowa pod szkłami kontaktowymi i okularami, cerę pod makijażem i długą grzywką, a to wszystko, po to, aby nikt jej z nimi nie łączył. Udaje jej się odseparować od sfory, nie wchodzą sobie w drogę, jednak wtedy pojawia się On. Patrzy na nią, jakby była mu coś winna, on wie. Teraz Elesmera rozumie już, że nic nie będzie już takie jak dotychczas.

- Czy będzie to z mojej strony wielkim faux pas, jeśli spytam, co ty właściwie robisz? - Odparłem, opierając się łokciami o metalową barierkę Mostu Brooklińskiego. - Jeśli już musisz wiedzieć, to usiłuję popełnić samobójstwo - Odparła pewnym siebie głosem, patrząc w dół. Spokojnie ją obserwowałem. Jej krótkie, blond włosy powiewały na wietrze. Niebezpiecznie przechylała się w stronę przepaści, ale nic mnie to nie obchodziło. Dzisiejsza noc była jedną z najgorszych w moim życiu. Nie byłem w nastroju na zabawę w supermana. - Masz jakiś konkretny powód? - Rzuciłem od niechcenia odpalając papierosa. - Straciłam sens życia. - A co nim było? - Wyciągnąłem w jej stronę paczkę z moimi ulubionymi fajkami. Wyjęła jedną z nich i odpaliła. Od razu zakrztusiła się jej dymem, wywołując na moich ustach cień uśmiechu. - Mój narzeczony zdradził mnie z moją własną matką. Straciłam pracę, nie mam gdzie mieszkać i ogólnie uważam, że życie to jedno wielkie gówno. Patrząc na nią pomyślałem o dziewczynie, która mnie dzisiaj rzuciła. Pomyślałem także o pierścionku zaręczynowym nadal spoczywającym w kieszeni moich spodni. O pracy, której nienawidziłem i wszystkich powodach dla, których od tak dawna zmagałem się z depresją. - Przesuń się - Powiedziałem do niej, wyrzucając resztkę papierosa do rzeki. - Kochanie, skaczę z tobą. OST do opowiadania na Spotify: https://open.spotify.com/playlist/77iOISRhzyMjHUybKfBWUy?si=To6mXNHkQPmeIVlVKCfPaA