Şizoid Kişilik Bozukluğu hastalığına sahip olan Hazan Cennet BEYLİCE. Antisosyal Kişilik Bozukluğu hastalığına sahip olan Ediz KAYAHAN. Odaları aynı katta ve yan yana ise konuşmamaları için bir sebep olabilir mi? Peki, İki şizofren birbirini severse ne olur?

Neden aşık olunurdu? Neden aşık olduğunda, acı çekmek zorundaydık? Kahve çekirdeğine benzeyen gözleri, dikkatimi çekmişti. Ona aşık olmuştum. İlk defa birisine aşık olmuştum. Sonunu bile bile sevmiştim onu. Neler yaşayacağımı, neler yapacağımı bilmeden, kendi canıma kıya kıya sevmiştim onu. Herkes beni bırakıp, gitse de sonunda en güçlü, en mutlu ve herkesin katili ben olacaktım. Bana zarar verenlerin ölümü, benim elimden olacaktı... Ya sen? Sen de mi acı çektin? Seni de bu kitaba alalım. /Hayatımın Hatası 1 Tamamlandı/ ◇25/10/17◇ Tamamlanma Tarihi. ◇18/01/17◇ Yazılış Tarihi.

"Şey bir de daha ismini bile bilmiyorum söylemeyecek misin?" "Gizemli biri olarak kalsam daha iyi değil mi? Telefonun ardındaki gizemli bir ses olarak..." "Peki, madem öyle olsun. O zaman bundan sonra sana DOST diyeceğim." BİR DOST *** İnternette insanların hikayelerini yazıp yayımladığı Wattpad adında bir sosyal paylaşım sitesiyle tanıştınız. Burada yazılmış olan bir hikayeyi okumaya başladınız ve bu hikaye çok hoşunuza gitti. Hikâyenin devamını yazmasını istemek için hikayenin yazarına özelden mesaj attınız. Beklediğiniz mesaj geldiğinde yazarla hoş bir sohbete başladınız. Yazar hikayesinden övgü dolu bahseden ilk okuru olduğunuz için size hikayesi hakkında küçük bir sır verdi. "Aslında bu hikaye benim günlüğüm, yaşadıklarımı yazıyorum." Ertesi gün hikayeye yeni bölüm eklendi ve hiç vakit kaybetmeden okumaya başladınız. Bölümün sonunda şunlar yazılıydı: "Bu lanet hayata artık daha fazla katlanamayacağım ve kendimi şu tavanda asılı duran ipe bırakacağım..." Ne Yapardınız? *** Sanal dünyanın buluşturduğu bir kader, dostluk tadında bir aşk hikayesi... NOT: Bu hikayenin tüm hakları yazara aittir. İzinsiz kopyalanamaz ve çoğaltılamaz.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Bellerine taktıkları kelepçelerin yüreklerini de sarmasına izin veren kocaman bir polis ekibi, kocaman bir aile. Bu ekibe emanet çılgın, dediğim dedik; bir o kadar da kırılgan ve yaralı bir kız, Efran. Tek hayali polis olmak olan Efran'ın hayallerine koştuğu yolda önüne çıkan engeller, söylenen yalanlar, yanlış atılan adımlar, yanlış tanınan insanlar, dostluk, aşk ve en önemlisi nefret. Kendi yalanlarını aydınlatmak için başkalarını yalanlarıyla karartmaya başlayan Efran, tek derdi Efran'dan kurtulmak olan Arda, Efran'ın küçük oyuncağı Barın... Ve herkesten habersiz bir Masalcı Çocuk. ... Geçmişte saklı kalması gereken sırlar, tozlu rafların üzerine esen bir rüzgarla savruluyor. Zamanla gün yüzüne çıkan gerçekler, belki de herkesin hayatını sorgulamasına neden olacak. Kitaptaki kişilerin büyük çoğunluğu gerçek kişilerden ilham alınarak yazılmıştır.

Bana dair ne kaldı geride. Sadece bir boşluk. Geriye her dönmek istediğimde o boşlukta kayboluyorum. Peki ya ileride ne var? Bunu yaşayarak öğreneceğim. Ama umutlu olduğumu söyleyemem. Yine aynı ben yine aynı acılar. Her zamanki gibi aynı korkular... Kocasının ani ölümü genç kadını derinden etkilemiştir. Bu gerçeği geç de olsa kabullenmek zorunda kalan genç kadın artık hayatına bir düzen sokması gerekiyordur. Yeni insanlar tanıyacak ve hayatı bambaşka bir değişim gösterecektir. Güçlü bir kadının hayatını okumaya hazır mısın?

"Ben ve erkek kardeşimi çok küçükken yetimhaneye bırakmışlar" "Ben 3, erkek kardeşim Tommy ise 1 yaşındaymış" "Yollarımızın bu denli ayrılacağını bilseydim o gün o arabanın arkasından soluksuz koşardım" "Ama koşmadım" "Pes etmeyeceğim, kardeşimi bulacağım"...

Hayatınız birçok şeye göre şekillenir. Bazen aldığınız risklerle, attığınız bir adımda, geçen o saliselerde, belki de aldığınız bir nefeste. Bu o klasik çarpışma hikayesi değil, defterler yere düşünce almak için eğildiğinde ellerin birbirine çarpıp oluşturduğu o hissi o anlatan... ** Hayatının bir şeye göre şekillenmesi belki de küçükken ona verilen origamleri biriktirme kararbiriktirmeyeı verdiği zaman başlamıştır kim bilir? Ona origamileri veren küçük kıza dair aklında kalan sadece kıvırıcık saçlarıydı. O küçüğe hiç bir zaman neden bu yaptığın origamileri bana veriyorsun diye sormak istememişti. Çünkü aralarıda geçen konuşma sayesinde olduğunu düşünüyordu. Doğruda düşünmüştü... "O elinde ki kağıtla ne yapıyorsun sen Kıvırcık?" "Origami yapıyorum." "Origami mi? O ne? "Kağıt katlama sanatı. Nasıl yapıyorum güzel olmuş mu?" "Gayet güzel olmuş Kıvırcık bir gün bana da öğretirsin." Bu konuşmadan sonra her gün kıvırcık ona yaptığı origamileri vermeye başladı. Ve o günden sonra da Alden kızın verdiği origamileri ...