Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.

"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayımın boğazına babamın intihar ettiği ip sarılıydı. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarak da tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyah'ın Çırağı olmam gerekse bile.

"Bu olamamış, gidin tekrar yapın." "Gerizakalı" "Gözleri kahverengi ama gökyüzü gibi bakıyor..." Gece,Dolunay,Su,Kumsal... Erim,Emir,Doğukan,Meriç...

Ünlülerin komik konuşmaları gülmek garanti ! :D

•HayranKurgu versiyonu ve hikayenin devamı açıklamadaki hesabımdan paylaşılacaktır.• İki farklı dünya,iki farklı karakter.. Aydınlık ve karanlık,iyikiler ve keşkeler,umutlar ve pişmanlıklar,Aşk ve nefret,ihanet ve arzu,Papatya ve Adam.. Güneşin çıplak sırtını yakmasına izin vererek adamın dizlerine dokundu kadın.Gözlerini kısarak gülümsedi adam.Gamzesi kadını aşkından öldürecek kadar güzeldi.Birbirlerinin gözlerindeki ışıkta kayboldular. ''Sende kaybolmak güzel.'' Dedi adam. ''Seni bende bulmak daha güzel.'' Diye karşılık verdi kadın. ''O kaza olmasaydı seni asla tanımayacaktım.O akşama şükrediyorum.'' Adam ellerini saçlarında gezdirdi.Kadın gerildi ve gözlerini yere dikti. ''Belki her şey daha güzel olurdu...Karşılaşmasaydık.'' ''Hayır!'' kaşlarını çattı adam. ''Dışarıda papatyaları öldürüyorlar.Ve sen ölmeyi hak etmeyen papatyaların en güzelisin.Ben seni hep koruyacağım Papatya'm."

Ben Eylem. Lise 2'de hayatı stalk ve derslerle geçen 'normal' biri. Kendi harala gürele dünyamın içinde koşuşturmaca ilerlerken, bi gün stalk yaptığım çocuğun karşıma çıkması ile başladı herşey. Bu sefer başkaydı. Günlerce benim dünyam onun dünyasına karışa dursun kılı kıpırdamadı. -Çünkü o Doğukan Toyla idi. -Bende sakarlıkta doktora yapmış Eylem Aydın Neyse,devam edelim iç sesimi pek gaye almayın. Benim nicelerim onun gülüşüyle şekillenirken kara bulutları göremedim. Biricik sevgim başka birinin kalbinde şahlandığında ikinci kıyamet koptu. EYVAH!DOĞUKAN AŞIK OLDU. Ve ben 2 ay sonra öğrendim. İş işten geçerken... Hadii tahmin etmek çok zor değil,bu kadar kötü talih daha neler getirebilir? Kız akrabamız çıktı. Herşeyi silip atabilir miydim? Doğukan'dan vazgeçebilir miyim? Belki de zaman gösterir. Ne dersiniz? Kapım açık sadece dikkatli olun her an üstünüze düşebilirim. 9.06.2017 Başlama Tarihi

Güzel sözün yazarı . . .

4N1K serisinin ikinci kitabıdır.