sudeasiye
- Reads 868
- Votes 133
- Parts 20
Daha on altı yaşında bir çocuktu.
Cesurdu o çocuk.
Kimseye boyun eğmeyecek kadar.
Ve de gururluydu.
Haketmediği şeyleri duymak yerine ölecek kadar.
Koştuğu elma bahçeleri nefesiydi çocuğun.
Nefesinden mahrum kaldı.
Kardeşi atan kalbiydi onun.
Kalbi atmayı bıraktı.
Bir sürü şeyler yaşadı kız çocuğu. Gene de ayakta kaldı. Adı çocuktu evet , ama ruhu yaralı ve kimsesiz.
Zifiri karanlık gecelerde akıttığı gözyaşları gibi.
Peki siz yüreği paramparça , başı dimdik bir çocuğun gözyaşlarında ıslanmaya hazır mısınız ?