"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Bilirsiniz her çizerin ilk çizimleri en kötü olanlarıdır.Bu yüzden beni ilk çizimlerime göre değerlendirmezseniz sevinirim. Tüm hakları saklıdır. (Nereye sakladığımı unuttum!)

Bizim hikayemiz içimizden biri öldüğünde başlayacak. Ben Hakan Yılmaz. Öyle soyadıma bakmayın; çokta güzel yıkılışlarım olmuştur bu dünyada. Sağlam darbeler yedim çocuk yaşımda. Kanımın, yaralarımın arasında büyüdüm ben. Bir mahalle var içinde bir çok yaşantının olduğu; İhanet, aldatmak, yaralamak, sevmek, çok sevmek, fedakarlık ve en kötüsü de birini öldürmek. Birini kurban etmek. Ben bu olayların tam ortasındayım. Ben önce sevdiklerimi, sonra tek tek ölümü kucaklayanım. Ben aslında namlunun ucuyum. İncirli mahallesinde olan tehlikeli kovalamacalar, güçlü ve sadık dostluklar, derin ve açığa vurulmamış aşklar hepimizi dipsiz bir kuyunun sonuna getirecek. KÜÇÜK MAHALLENİN BÜYÜK SEVDALARI... 18.04.16 BU HİKAYE ACI BİR HİKAYEDİR. MUTLULUK ARAYANLAR HAYALKIRIKLIĞINA DÜŞMESİNLER.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

İkiside bilmiyorlardı,anlamak istemiyorlardı,anlamamazlıga vuruyorlardı ama anlayacaklardı.

"Bana bak"dedim karşımda benim olduğum yön dışında her yere bakan Asya'ya "Nah bakarım" demesiyle gür bir kahkaha attım. Bu kız cidden salaktı. "Bu yüze bakmak için kaç kız ölüyor haberin var mı?" " Nasıl yani? Ölürlerse senin yüzünü nereden görecekler" demesiyle tekrar gür bir kahkaha attım. " Koca bir salaksın" " Sensin salak. 'Beni görmek için kaç kız ölüyor biliyor musun?' diyen kişi salak değil de ne oluyor?" " Daha fazla konuşup beni haklı çıkarma bence. Güzelliğin kadar aklın olsa dünya birincisiydin yavrum" " Ben senin yavrun değilim. Şimdi izin verirsen derse gideceğim geç kalıyorum." " Bende geç kalıyorum." " O zaman ben önden gideyim sen arkadan gel." diyerek koşturan Asya'nın arkasından tekrar bir kahkaha attım ve arkasından yürümeye başladım.

Şap diye lafları geçirin onlara.Emin olun tek yapacakları şey mal mal bakmak olur...

Beddua etmek hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı. İnşallah diye ciddiyetle başlayan cümle sonunda kahkaha ve random atan psikopatgillere gelsin. Not:: bu kitap gram ciddiyet içermemektedir. İnşallah bu kitabı okurken eglenirsiniz. Kitaptaki tek duadır 😄😄

Güzel cümleler arayanlar için .

bilinmeyen gerçekler